Imágenes de páginas
PDF
EPUB

ce à l'execution. Dolet étoit alors E.DOLET.

âgé de 37 ans.

On prétend que lorfqu'on le menoit au fupplice, ayant remarqué que le peuple prenoit part à fa disgrace il fit ce Vers.

,

Non dolet ipfe Dolet, fed pia turba dolet.

Sur quoi le Docteur qui l'accompagnoit lui répondit en retournant ce Vers.

Non pia turba dolet, fed dolet ipfe

Dolet.

,

Jeu de mots qui probablement a été trouvé après coup.

Les Poëtes du temps s'exercerent fur le fupplice de Dolet, & Theodore de Beze, qui ne profeffoit pas encore ouvertement la Religion P. Réformée lui fit une Epitaphe tout à fait glorieufe, mais il la retrancha dans la fuite des éditions de fes Poëfies. Ce qui fait voir que les Proteftans ne let regardoient point comme un homme de leur Communion, quoique quel ques-uns l'ayent prétendu mal à proCalvin l'a même mis au rang des pos. impies, & des Athées.

Il est bien dépeint dans une Let

Tome XXI.

K

E.DOLET.tre de Jean-Ange Odonus, qui fe trouve parmi celles de Gilbert Coufin & qui eft datée de Strasbourg le 29 Octobre 1535. Quoique fon nom n'y foit point, on voit fans peine qu'il s'y agit de lui. Elle merite d'être rapportée ici.

ut is

Modo audivimus, heri fcriptum effe ifthuc, cupere hic Erafmi amicos, paucis refpondeat ad infaniffimi rabiem furiafque N. eos nimirum qui audita coaxatione tanta, putant magnum effe aliquod animal, ut Leonis & Rana habet apologus. (Il veut parler de l'Ouvrage que Dolet avoit publié cette anné 1535. contre Erafme fur l'imitation de Ciceron.) At nos qui ambo bominem, five hominis abfque mente caput, fape vidimus & allocuti fuimus Lugduni, nibili beftiam effe fcimus. Appellat fe alicubi adolefcentem : ad annum quadragefimum propius accedit quam ad trigefimum octavum. (Odonus ne fçavoit pas bien l'âge de Dolet qui n'avoit alors que 26 ans.) Calvus eft ad inanis medium ufque Cranii. Togulam geftabat Hifpanicam vix nates contegentem, eamque craffam & attritam. Vultus adeo funefto quodam atro

[ocr errors]

que pallore ac fqualore obfitus eft, ut di- E.DOLET. cas ultricem furiam pectori affixam atque ad rote fupplicium trahi. Rogas, qui nos ad δυσάντητον θέαμα perduxerit ? Audies hic alterum aque Ciceronianum hoc eft pietatis, Graça linguæ, ac difciplinarum contemptorem, qui edidit Dialogos revocati ac relegati Ciceronis. ( Il veut parler ici d'Ortenfio Landi, dont les Dialogues fur Ciceron parurent à Lipfic en 1534.) Ipfe vere relegatus ac non revocatus in Italiam; in qua to ta, nedum in patria fua metuit agnofci, ideoque fibi confcius, nomen in frontifpicio fuppreffit ; fed nobis Bononia intus

[ocr errors]

in cute cognitus eft. Lugduni vero hoc nobis repetebat Apophthegma: alii alios legunt mihi fo'u Chriftus & Tullius placet, Chriftus & Tullius folus fatis eft, fed interim Chriftum nec in manibus habebat, nec in libris: an in corde haberet, Deus fcit. Hoc nos ex ejus ore fcimus, illum cum in Galliam confugeret neque vetus neque novum Teftamentum fecum tuliffe pro itineris ac miferia folatio, fet familiares Epiftolas M. Tullii. Hujus & fortunam tali vita dignam (quam tamen Dei. revocantis plagam Phryx nondum fentit, utinam tandem

[ocr errors]
[ocr errors]

E.DOLET fentiat) & levitatem, & mollitiem, mores minime religiofos paucis defcripturi fueramus, nifi eadem improbitate ac petulantia effe fciremus omnes, quotquot bujus modi propius noffe contigit ex iftis fimiis Ciceronis. Hic igitur nos deduxit adinaufpicatam avem (c'est-à-dire Dolet, à qui il revient maintenant. ) Ante cubiculum ftrepitus ac pedor puerorum, Alphabeta opinor difcentium. Hinc, ut fcis, ejecti victum Tyranni quæritare folent. Intus non memini, quid librorum effet exuli. Inter loquendum protulit locum ex orationibus fuis, ubi de Erafmo nefcio quid agebat, non admodum acerbe ut vifum eft. Atque hunc recitari voluit ab Hortenfio Lando, ne videlicet pronunciatione Gallica offenderemur. Nec ulla mentio de rabiefo Dial. quem effet editurus.Tantum obnixe rogat Landum,ut in fuas Orationes prafaretur, eafque cuicunque libitum effet, dicaret: id quod facere Landus renuit. Nam neque Gryphius videbatur editionem recepturus: quippe qui nobifcum etiam conquerebatur, importuniffime fe à nefcio quibus ut imprimeret, urgeri. Mox nobis exeuntibus obtulit Carvaiali & Scaligeri virulentias,quas numquam inItalia

videramus. His nimirum libellis exilium E.DOLET. Tolofanum confolatur mifer, ac laffum conviciis animum redaccendit. Nos illi

pagellis aliquot vellicatis, poftridie reddidimus utrumque, deque Rege ac Julii Camilli Theatro loqui cœpimus. Nunc Gilberte nofter, caufam non videmus cur huic ftulto fecundum fuam ftultitiam refpondendum fit. Fortaffe fallimur: fed, ut recte fcribit Alciatus, magis fallitur, qui tam male de Erafmici nominis majeftate, deque ftudioforum in Erafmum obfervantia fentit, ut de arce illum eruditionis ac probitatis, quam tam diu. poffedit, hujufmodi malevolorum obtreEtationibus odiifque dejici unquam poffe opinetur. Non eft hic fcurra, qui fuis placeat Amfdorphiis, ac reum agat pietatis non titulum habet Equins, non Comitis, non Monachi: vix hominis habet faciem. Atque haud femus, an jam Schola Senatufque Tholofanus curaverunt, ut vel Parifiis fuam capite legibus luat pœnam. Nam & hoc accidere folet Atheis, ut cum maxime fibi gratulantes dicunt (quod ille in fua jactat Epiftola) pax, pax, fruere, & epulare, de repente merita calamitate opprimantur. Forfitan autem amici ex Lutetia

« AnteriorContinuar »