Cùm faceret Nioben orbam Latoïa proles,
Non tamen & siccas jussit habere genas.
Est aliquid, fatale malum per verba levare;
60 Hoc querulam Prognen Halcyonenque facit.
Hoc erat, in gelido quare Pæantius antro
Voce fatigaret Lemnia saxa suâ.
Strangulat inclufus dolor, atque exæstuat intus:
Cogitur & vires multiplicare fuas.

65 Da veniam potiùs: vel totos tolle libellos,
Hoc, mihi quod prodest, si tibi, lector, obeft.
Sed neque obeffe potest: ulli nec scripta fuerunt
Nostra, nisi auctori perniciofa fuo..
At mala funt: fateor: quis te mala fumere cogit?
Aut quis deceptum ponere sumta vetat?
Ipfe nec emendo: fed ut hic deducta legantur,
Non funt illa suo barbariora loco.

70

Nec me Roma suis debet conferre poëtis. Inter Sauromatas ingeniofus ero. 75 Denique nulla mihi captatur gloria, quæque Ingenio stimulos fubdere fama folet. Nolumus assiduis animum tabefcere curis: Quæ tamen irrumpunt, quoque vetantur, eunt. Cur fcribam, docui: cur mittam, quæritis, iftos? So Vobifcum cupiam quolibet effe modo.

ELEGIA II.

LCQUID? ute Ponto nova venit epistola, palles! Et tibi folicitâ folvitur illa manu! Pone metum, valeo: corpusque, quod ante laborum Impatiens nobis invalidumque fuit, 5 Sufficit, atque ipso vexatum induruit ufu.. An magis infirmo non vacat esse mihi? Mens tamen ægra jacet, nec tempore robora sumsit: Affectusque animi, qui fuit ante, manet.

1

10

15

Quæque morâ spatioque suo coïtura putavi
Vulnera, non aliter, quàm modò facta, dolent.
Scilicet exiguis prodest annosa vetuftas;
Grandibus accedunt tempore damna malis.
Pæne decem totis aluit Pæantius annis
Pestiferum tumido vulnus ab angue datum.
Telephus æternâ confumtus tabe periffet,
Si non, quæ nocuit, dextra tulisset opem.
Et mea, si facinus nullum commisimus, opto
Vulnera qui fecit, facta levare velit.
Contentusque mei jam tandem parte laboris,
Exiguum pleno de mare demat aquæ.
Detrahat ut multum, multum restabit acerbi:
Parsque meæ pœnæ totius inftar erit.
Litora quot conchas, quot amena rosaria flores,
Quotve soporiferum grana papaver habet;
Silva feras quot alit, quot piscibus unda natatur, 25
Quot tenerum pennis aëra pulsat avis;
Tot premor adversis : quæ si comprendere coner,
Icariæ numerum dicere coner aquæ.

20

30

Utque viæ cafus, ut amara pericula ponti,
Ut taceam strictas in mea fata manus;
Barbara me tellus, orbisque novissima magni
Suftinet; & sævo cinctus ab hofte locus.
Hinc ego trajicerer, neque enim mea culpa cruenta est,
Effet, quæ debet, si tibi cura mei.

Ille Deus, bene quo Romana potentia nixa est, 35
Sæpe suo victor lenis in hoste fuit.
Quid dubitas? quid tuta times ? accede, rogaque.

Cæfare nil ingens mitius orbis habet.

Me miferum! quid agam, si proxima quæque relinquunt ?

Subtrahis effracto tu quoque colla jugo?
Quò ferar? unde petam lapsis solatia rebus?
Ancora jam nostram non tenet ulla ratem.
Viderit ipse sacram, quamvis invisus, ad aram
Confugiam: nullas fubmovet ara manus.

40

50

45 Alloquor en absens præfentia numina supplex: Si fas eft homini cum Jove poffe loqui. Arbiter imperii! quo certum est sospite cunctos Aufoniæ curam gentis habere Deos: O decus! ô patriæ per te florentis imago! O vir non ipfo, quem regis, orbe minor! Sic habites terras, & te desideret æther! Sic ad pacta tibi sidera tardus eas! Parce, precor: minimamque tuo de fulmine partem Deme; fatis pœnæ, quod fuperabit, erit. 55 Ira quidem moderata tua est; vitamque dedisti: Nec mihi jus civis, nec mihi nomen abest. Nec mea concessa est aliis Fortuna: nec exful Edicti verbis nominor ipse tui. Omniaque hæc timui, quia me meruisse videbam: 60 Sed tua peccato lenior ira meo est. Arva relegatum jussisti visere Ponti, Et Scythicum profugâ findere puppe fretum. Jussus ad Euxini deformia litora veni

Æquoris: hæc gelido terra fub axe jacet. 65 Nec me tam cruciat numquam sine frigore cœlum, Glebaque canenti semper obusta gelu; Nesciaque est vocis quod barbara lingua Latinæ ; Grajaque quod Getico victa loquela sono; Quàm quod finitimo cinctus premor undique Marte; 70 Vixque brevis tutum murus ab hofte facit. Pax tamen interdum, pacis fiducia numquam eft. Sic nunc hic patitur, nunc timet arma, locus. Hinc ego dum muter, vel me Zanclæa Charybdis Devoret, aque fuis ad Styga mittat aquis : 75 Vel rapidæ flammis urar patienter in Etnæ: Vel freta Leucadii mittar in alta Dei. Quod petitur, pœna eft : neque enim miser esse recufo; Sed precor, ut possim tutiùs effe miser.

LLA dies hæc est, quâ te celebrare poëtæ,
Si modò non fallunt tempora, Bacche, folent:
Festaque odoratis innectunt tempora sertis,
Et dicunt laudes ad tua vina tuas.

10

Inter quos, memini, dum me mea fata sinebant, 5
Non invisa tibi pars ego fæpe fui;
Quem nunc fuppositum stellis Cynofuridos Urfæ
Juncta tenet crudis Sarmatis ora Getis.
Quique prius mollem, vacuamque laboribus, egi.
In studiis vitam Piëridumque choro;
Nunc procul a patria Geticis circumfonor armis,
Multa priùs pelago, multaque passus humo.
Sive mihi cafus, sive hoc dedit ira Deorum,
Nubila nafcenti seu mihi Parca fuit:
Tu tamen e facris hederæ cultoribus unum
Numine debueras fuftinuisse tuo.
An, dominæ fati quidquid cecinere Sororés,
Omne fub arbitrio desinit esse Deûm?
Ipse quoque æthereas meritis invectus es arces;
Quà non exiguo facta labore via est.
Nec patria est habitata tibi; fed ad usque nivosum
Strymona venifti, Marticolamque Geten:
Persidaque, & lato spatiantem flumine Gangen,
Et quascumque bibit decolor Indus aquas.
Scilicet hanc legem, nentes fatalia Parcæ
Stamina, bis genito bis cecinere tibi.
Me quoque, si fas est exemplis ire Deorum,
Ferrea fors vitæ difficilisque premit.
Illo nec levius cecidi, quem magna locutum
Repulit a Thebis Juppiter igne fuo.
Ut famen audisti percussum fulmine vatem,
Admonitu matris condoluisse potes.

15

20

25

30

Et potes, afpiciens circum tua fácra poëtas, Nefcio quis nostri, dicere, cultor abeft. 35 Fer, bone Liber, opem: sic altam degravet ulmum Vitis, & incluso plena sit uva mero. Sic tibi cum Bacchis Satyrorum gnava juventus Adsit, & attonito non taceare fono. Ossa bipenniferi sic sint malè pressa Lycurgi: Impia nec pœnâ Pentheos umbra vacet. Sic micet æternum, vicinaque sidera vincat, Conjugis in cælo Cressa Corona tuæ. Huc ades, & cafus releves, pulcherrime, noftros, Unum de numero me memor effe tuo.

40

45 Sunt Dis inter fe commercia : flectere tenta

50

Cæfareum numen numine, Bacche, tuo.
Vos quoque, confortes studii, pia turba, poëtæ,
Hæc eadem fumto quisque rogate mero.
Atque aliquis vestrûm, Nasonis nomine dicto,
Deponat lacrymis pocula mixta fuis:
Admonitusque mei, cùm circumfpexerit omnes,
Dicat, Ubi eft nostri pars modò Nafo chori?
Idque ita, si vestrum merui candore favorem;
Nullaque judicio litera læsa meo est.

55 Si, veterum dignè veneror cum scripta virorum,
Proxima non illis effe minora reor.
Sic igitur dextro faciatis Apolline carmen :
Quod licet, inter vos nomen habete. meum.

ELEGIA IV.

LITORE

AITORE ab Euxino Nasonis Epistola veni, Lassaque facta mari, lassaque facta via. Qui mihi flens dixit, Tu, cui licet, afpice Romam. Heu! quanto melior fors tua forte meâ! 5 Flens quoque me scripsit: nec quâ signabat, ad os est Ante, fed ad madidas gemma relata genas.