Deus de cœlo prospexit super fílios hóminum, ut vídeat si est intélligens, aut requírens Deum. * Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt : non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum. Nonne scient omnes qui operantur iniquitátem, *qui dévorant plebem meam ut cibum panis? Deum non invocavérunt:* illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor. Quóniam Deus dissipávit ossa eórum qui homínibus placent:* confúsi sunt, quóniam Deus sprevit eos. Quis dabit ex Sion salutáre Israel?* cùm convérterit Deus captivitátem plebis suæ, exultábit Jacob, et lætábitur Israel. PSALMUS 72. QUAM bonus Israel Deus* his qui recto sunt corde! Mei autem penè moti sunt redes,* penè effúsi sunt gressus mei; Quia zelávi super iníquos, * pacem peccatórum videns. Quia non est respectus morti eórum, * et firmamentum in plaga eórum. * In labóre hóminum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur. Ideò ténuit eos supérbia:* operti sunt iniquitáte et impietáte suâ. * * Pródiit quasi ex ádipe iníquitas eórum: transiérunt in affectum cordis. Cogitavérunt et locúti sunt nequítiam : * iniquitátem in excelso locúti sunt. Posuérunt in cœlum os suum, et lingua eórum transívit in terra. * Ideò convertétur pópulus meus hîc, * et dies pleni invenientur in eis. Et dixérunt : Quómodò scit Deus?* et, Si est sciéntia in Excelso? Ecce ipsi peccatóres, et abundantes in século, * obtinuérunt divítias. los posuisti eis: * dejecisti eos, dùm allevarentur. Quomodò facti sunt in desolatiónem! * súbitò defecérunt; periérunt propter iniquitátem suam. Velut sómnium surgéntium, Dómine, * in civitáte tua imáginem ipsórum ad níhilum rédiges; Quia inflammátum est cor meum, et renes mei commutáti sunt;* et ego ad níhilum redactus sum, et nescívi. Ut jumentum factus sum apud te ; et ego semper te cum. * V. In Deo salutáre meum, et glória mea : R. Deus auxílii mei; et spes mea in Deo minus: * humiliátus sum, et Ant. 1. a. Adjutórium Cùm irascerétur furor eórum in nos, fórsitan aqua absorbuisset nos. * Torrentem pertransívit ánima nostra, forsitan pertransisset ánima nostra aquam intolerábilem. Benedictus Dóminus,*qui non dedit nos in captionem déntibus eórum. Anima nostra sicut passer erepta est * de láqueo venántium. Láqueus contrítus est; * et nos liberáti sumus. Adjutórium nostrum in nómine Dómini, * qui fecit cœlum et terram. Ant. Adjutórium nosfecit cœlum et terram. trum innómine Dómini, qui Ant. 5. a. Magnificávit Dóminus. Magnificávit Dóminus fácere nobiscum:*facti sumus lætantes. Converte, Dómine, captivitátem nostram, * sicutiorrens in austro. Qui séminant in lacrymis, * in exultatióne metent. Euntes ibant et flebant, * mittentes sémina sua. Venientes autem vénient cum exultatióne, *portantes manípulos suos. Ant. Magnificávit Dóminus fácere nobiscum: facti sumus lætantes. Ant. 6. F. Adhæreat. liórum Edom, * in die Jerúsalem; Qui dicunt: Exinanite, exinaníte * usque ad fundamentum in ea. Fília Babylonis mísera : beátus qui retribuet tibi retributiónem tuam, quam retribuisti nobis. Beátus qui tenébit, *etallídet párvulos tuos ad pe tram. Ant. Adhæreat lingua mea fáucibus meis, sinon proposúero Jerúsalem in princípio lætitiæ meæ. Capitulum. (1. Petr. 1.) NUNC non videntes, créditis: credentes autem, exultábitis lætítià inenarrábili et glorificátâ, reportantes finem fídei vestræ, salútem animárum. HYMNUS. nos, qui captívos duxérunt JACTAZUR heu quot flúcti nos, *verba cantiónum; bus! Spes una de cœlis nitet: Illuc et ora tóllimus, Et míttimus suspíria. Tu vota præcurris, Pa ter, Magnamque protendis ma num: Jam fulta tanto róbore QUE seva nos premunt QUIN vile corpus indues Formâ resurgentis Dei : 4* PSALMUS 7. DOMINE Deus meus, in te sperávi : * salvum me fac ex ómnibus persequéntibus me, et líbera me; Nequando rápiat ut leo ánimam meam, * dùm non est qui rédimat, neque qui salvum fáciat. Dómine Deus meus, si feci istud; *si est iniquitas in mánibus meis; Si réddidi retribuéntibus mihi mala,* décidam méritò ab inimicis meis inánis. Persequátur inimícus ánimam meam, et comprehendat, et conculcet in terra vitam meam, et glóriam |