perit de via justitiæ, cum magna miséria per vias iniquitátis errábit. LECTIO III. Ex ejusdem Epístola ad Bonifácium Cómitem. (Ep. 185, al. 50.) QUOMODO Reges Dómino sérviunt in timóre, nisi ea quæ contrà jussa Dómini fiunt religiósâ severitáte prohibendo atque plectendo? Aliter enim servit, quia homo est, áliter quia étiam rex est. Quia homo est, ei servit vivendo fidéliter : quia verò étiam rex est, servit, leges justa præcipientes et contrária prohibentes, convenienti rigóre sanciendo. Sicut servívit Ezechías, lucos et templa idolórum et illa excelsa quæ contra præcepta Dei fúerant constructa destruendo. In hoc ergo sérviunt Dómino reges, in quantum sunt reges, cùm ea fáciunt ad serviendum illi quæ non possunt fácere nisi reges. DIE XXXI. DE OCTAVA. LECTIO II. Sermo sancti Augustíni (In Ps. 103, Concion. 3, post medium.) CEDRI Libani, nóbiles et dívites et excelsi hujus sécúli, quóniam cum timóre áu CONFITEANTUR tibi, Dómi ne omnes reges terræ; scd et ipsi cùm tibi confitentur, cùm laudant te, non terréna desiderant à te. Quid enim reges terræ desideratúri sunt? Nonne jam habent ipsum impérium? Quidquid amplius desideraverit homo in terra, usque ad impérium est desidérium ejus. Quid ámplius potest? Áltior sublímitas necessária est. Sed fortasse quantò áltior, tantò periculósior. Ideòque reges quantò sunt in majóre sublimitáte terréna, tantò magis Deo humiliári debent... Non ergò sint reges terræ superbi, sed, húmiles sint. Ambulent ergo et reges terræ in viis tuis, ámbulent et cantent in viis tuis. Quid cantent? Quóniam magna est glória Dómini, non regum. DIE I SEPTEMBRIS. OCTAVA SANCTI LUDOVICI. Omnia ul in Die, exceptis quæ sequuntur. Psalmi de Feria. IN I. NOCT. Lectiones de Script. occurr. IN II. NOCTURNO. LECTIO IV. Sermo sancti Ambrósii (Orat. de obitu Theodosii.) GRATULATUR Ecclésia, erubescit Judæus nec solùm erubescit, sed étiam torquétur; quòd ipse sibi author confusiónis est. Dum insultat Christo, confessus est eum regem: dum regem Judæórum appellávit, sacrilégium suum, qui non crédidit, confitétur. Ecce, ín novérunt. Prona enim potestas in vítium ferebátur, et more pécudum vagà sese libídine polluébant. Ignorábant Deum, restrinxit eos crux Dómini, et revocávit à lapsu impietátis. Levávit óculos eórum ut Christum in cœlum quærerent. LECTIO VI. EXUERUNT se chamo perfí diæ, suscepérunt fræna devotiónis et fidei, secúti dicentem:Tóllite jugum meum super vos..... Jugum enim meum suáve est et onus meum leve. Non ergo menAmbulábunt reges in lúmine títa est prophétia dicens : tuo. Ambulábunt planè, non jam armis mílitum, sed mé ritis suis tecti; non purpúreum hábitum, sed amictum indúti glóriæ. IN III. NOCTURNO. LECTIO VII. quiunt, crucifiximus Jesum; Léctio sancti Evangélii se út Christiáni, et post mortem resurgant, et mórtui regnent, Ecce et clavus in honóre est; et quem ad mortem préssimus, remédium salútis est, atque invisibili quâdam potestate dæmones torquet. cundùm Lucam. Homília sancti Fulgentii Epíscopi. (De veritate Præd. et Gratiæ 1. 2, c. 22.) CLEMENTISSIMUS Imperátor non ídeo est vas misericórdiæ præparátum in glóriam, quia ápicem terréni principátûs accépit; sed si in imperiáli cúlmine rectâ fide vivat, et vera cordis humilitáte præditus, culmen régia dignitátis sanctæ religióni subjiciat. Si magis in timóre sérviat Deo, quam in timóre dominári pópulo delectétur. Si in eo lénitas iracundiam mitiget, ornet benignitas potestátem. Si se magis diligendum, quàm metuendum cunctis exhibeat: si subjectis salubriter cónsulat. Si justítiam sic téneat, ut mi sericórdiam non relinquat: si præ ómnibus se sanctæ matris Ecclésia Catholicæ meminerit fílium, ut ejus paci atque tranquillitati, per universum munduin prodesse fáciat suum principátum. LECTIO VIII. Non ergo per quamlibet séculi, aut Ecclésiæ dignitátem, sed per fidem quæ per dilectiónem operátur, unus quisque vas in honórem dono Dei miserantis efficitur. Non enim Salvátor noster beátos vóluit nuncupári habentes seculárem aut eccle siásticam dignitatem; sed páuperes spíritu, mites, lugentes, esurientes, sitientesque justítiam, misericordes, mundo corde, pacíficos, et qui persecutiónem propter justítiam patiuntur. Nec Abraham patrem nostrum temporales honóres vel divítiæ ad Dei amicitiam perduxérunt : sed quia crédidit Deo reputátum est ei ad justítiam, et amicus Dei appellátus est. Nec páuperem Lázarum ærumnâ paupertátis et famis afflictum, ab æternà réquie inópia atque ignobílitas temporális exclúsit. Deus enim pauperes elégit in hoc mundo dívites in fide,. hærédes regni quod promí sit diligentibus se. Ipsà fide dívites fiunt omnes 2 qui scientes quia præterit figúra hujus mundi, mórtui peccáto, viventes autem Deo, non in dignitáte temporáli sed in cruce Dómini nostri Jesu Christi cum Apóstolo gloriantur. et Lect. IX, de sanclo Ægidio, cum Commem. de eo, in Laud. et Vesp. |