nia singulis necefsária non fint; anathema fit. FERIA QUARTA. Si hodiè occurrat Feftum fe miduplex aut fimplex, I. Lectio erit de Scriptura occur rente, duabus in unam coac tis. II. Lectio de Sancto. III.de Sermone S. Thoma Aquinatis. Si verò occurrat Feftum duplex minus aut fuprà, poft ultimum R. legetur idem Sermo,& fine R. dicetur Te Deum.

De libro primo Regum. LECTIOL. Cap. 3. 1. Samuël ter vocatus à Do

mino.

Uer autem Sámuel miniftrábat Dómino coram Heli, & fermo Dómini erat pretiofus in diébus illis, non erat vifio manifefta. Factum eft ergo in die quadam, Heli jacébat in loco fuo, & óculi ejus caligáverant, nec póterat vidére: lucérna Dei ántequàm extinguerétur, Sámuël dormiébat in templo Dómini, ubi erat Arca Dei. Et vocávit Dóminus Sámuël. Qui refpóndens, ait: Ecce ego. Et cucurrit ad Heli, & dixit: Ecce ego: vocáfti enim me. Qui dixit: Non vocávi: revértere, & dormi.

Samuélem. Confurgénfque Sámuël, ábiit ad Heli, & dixit: Ecce ego : quia vo cáfti me. Qui refpóndit: Non vocávi te,fili mi: revertere & dormi. Porrò Sámuel necdum fciébat Dóminum,neque revelátus fuerat ei fermo Dó. mini. Et adjécit Dóminus, & vocávit adhuc Samuélem tértiò. Qui confurgens, ábiit ad Heli, & ait : Ecce ego: quia vocáfti me. Intellexit ergo Heli quia Dóminus vo cáret púerum : & ait ad Samuélem: Vade & dormi: & fi deínceps vocáverit te, dices: Lóquere, Dómine, quia audit fervus tuus. A'biit ergo Sámuël, & dormívit in loco fuo. Et venit Dóminus, & ftetit : & vocávit, ficut vocaverat fecúndò, Sámuel, Sámuël. Et ait Sámuël : Lóquere, Dómine, quia audit fervus tuus.

B. Confidénter dicámus: Dóminus mihi adjútor, *Non timébo quid faciat mihi homo. Hebr. 13. 6. y. Dicant nunc qui timent Dóminum: Dóminus mihi adjútor. Pf. 117. v. 4. 7. * Non timébo.

LECTIO II. v. 11.

Mala in domum Heli ventu ra Samuël declarat. Ixit Dóminus ad Samuéego facio

cúnque audierit tínnient ambæ aures ejus. In die illa fufcitábo advérsùm Heli ómnia quæ locútus fum fuper domum ejus incipiam & complébo. Prædíxi enim ei quod judicatúrus effem domum ejus in ætérnum, propter iniquitátem, eò quòd nóverat indignè âgere filios fuos, & non corripúerit eos. Idcircò jurávi Dómui Heli, quòd non expiétur iniquitas domûs ejus victimis & munéribus ufque in ætérnum. Dormívit autem Sámuël ufque manè, aperuitque óftia domûs Domini. Et Sámuël timébat indicáre vifió: nem Heli. Vocávit ergo Heli Samuélem, & dixit: Sámuël fili mi? Qui refpóndens ait: Præfto fum. Et interrogávit cum: Quis eft fermo, quem locútus eft Dóminus ad te? oro te, ne celáveris me. Hæc faciat tibi Deus, & hæc addat, fi abfconderis à me fermónem, ex ómnibus verbis, quæ dicta funt tibi. Indicávit ítaque ei Sámuël univérfos fermones, & non abfcóndit ab eo. Et ille refpóndit: Dóminus eft: quod bonum eft in óculis fuis faciat. Crevit autem Sámuël, & Dóminus erat cum eo, & non cécidit ex ómnibus verbis ejus in terram. Et cognóvit univérfus Ifraël à Dan ufque

Berfabée, quòd fidélis Sámuël Prophéta effet Dómini. Et áddidit Dóminus ut apparéret in Silo, quóniam revelátus fuerat Dóminus Samuéli in Silo, juxta verbum Dómini. Et evénit fermo Samuélis univérfo Ifraéli.

B. Sperámus in Deum vivum *Qui eft Salvátor ómnium. 1. Tim. 4. 10. y. Beátus vir qui fperat in eo. PS. 33.9. *Qui eft.

I.

De Sermóne fancti Thoma Aquinátis. LECTIO III.

E

Opufc. 57.

Tfi in die cœnæ, quando

Sacraméntum nófcitur inftitútum, inter Miffarum folémnia de inftitutióne ipsíus fpeciális méntio habeátur: totum tamen resíduum ejufdem diéi officium ad Chrifti paffiónem pértinet, circa cujus veneratiónem Eccléfia illo témpore occupátur. Ut autem íntegro celebritátis officio inftitutiónem tanti Sacraménti recóleret plebs fidélis, Románus Póntifex Urbánus quartus hujus Sacraménti devotióne affectus, piè ftátuit præfatæ inftitutiónis memóriam primâ quintâ Fériâ post Octávas Pentecóftes à cunctis Fidélibus celebrári: ut qui per totum anni currículum, hoc Sacraménto útimur ad falú