IN FESTIS SOLEMNIBUS SS. PATRONORUM,

ubi deest proprius Canon.

Ex Concilio Mediolanensi || quâ abundat, eórum quotértio, sub sancto Cárolo.

Quo

1573. tit. 1.

rum salútis patrocínium suscépit, preces Deo offert. Die Sancti qui Paróchiæ patrónus est et custos, quò ad il

to religiósiùs incolæ uniuscujusque Paróchiæ festum diem colant illíus Sancti San-líus imitatiónem magis fidéles etæve, cujus patrocínio parochiális ecclésia dicáta est, cohortatiónibus agat Párochus, ut ánimo piè répetant religiósas ejus sanctárum virtúlum exercitatiónes, quarum méritis in cœlum ille vocátus, cùm sempiternâ glóriâ perfruátur, pro caritáte

||

inflammentur, id Párochus præstet, cùm frequéntior in ecclésia pópulus adest, ut ipse aut álius in suggestu res ejus sanctè admirabiliterque gestas, morum disciplínam, pietatis stúdia ac virtútes pronúntiet. Tu autem, Dómine, etc.

GEEEEEEEEEEEEE

IN FESTIS BEATE MARIE VIRGINIS,

RITU SOLEMNI CELEBRATIS,

qua non habent in Breviario Canonem proprium.

Ex Concílio Constantinopoli- || nitrícem confitétur; eo quod táno secundo œcuménico.

553. can. 6.

ipse qui ante sécula ex Patre natus est Deus Verbum, in

Si quis sanctam gloriósam últimis diébus ex ipsa incar

semperque virginem Maríam,nátus et natus est: talis ananon própriè et verè Dei ge- théma sit.

IN FESTIS SANCTORUM NON PATRONORUM,

RITU SOLEMNI CELEBRATIS,

quæ non habent in Breviario Canonem proprium.

Ex Concilio Tridentino. 1563. Sess. 27. De invoc.

Sanctorum.

illos pro hominibus non orá re; vel eórum, ut pro nobis étiam síngulis orent, invocaMAN ANDAT Sancta Synodus óm- tiónem esse idololatríam ; vel nibus Episcopis, et céteris pugnáre cum verbo Dei, addocendi munus sustinénti-versarique honóri uníus mebus, ut fidéles diligenter in-diatóris Dei et hóminum Jesu struant, illos qui negant, Christi; vel stultum esse, in Sanctos, æternâ felicitáte in cœlo regnántibus voce vel colo frucntes, invocandos mente supplicáre; impiè senesse; aut qui ásserunt, vel || tíre.

IN

LECTIONES

INTRA OCTAVAM PATRONI

VEL PATRONE.

DIE SECUNDA.

LECTIO II.

Sermo sancti Basílii Episcopi.

Orat. in 40 Mart.

Hi sunt qui acceptam à Deo

radísi portæ, dignum profectò exercitibus Angelórum, Patriarchis, Prophétis et Justis ómnibus spectáculum.

DIE TERTIA.
LECTIO II.

Sermo sancti Augustini Epíscopi. 280. n. 6. SOLEMNITATES sanctorum de

nostram regiónem, quasi turres quædam contra adversariórum incursum munientes, refúgium éxhibent. Beneficium hoc, fratres dilectissimi, grátiam hanc mínimè cessan- votíssimè celebrémus, sóbriâ tem à Deo obtinémus. Pará- hilaritáte, castâ congregatum est hic Christiánis auxí- tióne, fidéli cogitatióne, filium. Qui áliquâ prémitur denti prædicatióne. Non parangústiâ, ad hos cónfugit; va pars imitatiónis est, mequi rursus lætátur, ad hos re- liórum congaudére virtúticurrit hic ut à malis liberé-bus. Illi magni, nos parvi; tur, ille ut duret in rebus sed benedixit Dóminus pulætis. Hæc múlier orans prosillos cum magnis. Præcesfiliis audítur, peregrinanti sérunt, præminuérunt. Si viro réditum incólumem, æ- eos sequi non valémus actu, grotanti verò salutem impló- sequámur affectu si non rat et óbtinet. glóriâ, certè lætitiâ: si non méritis, votis si non passióne, compassióne : si non excelléntiâ, connexióne. Non nobis parum videátur, quod

:

LECTIO III.

:

SANCTUM chorum! ô sacrum órdinem! ô cúneum inexpugnabilem ! ô commúnes humáni géneris custódes! | ejus córporis membra sumus, óptimi curárum sócii, pre- cujus et illi quibus æquipacum ac votórum invicem suf-rári non possumus. Quia, si fragatóres! legáti apud Deum unum membrum pálitur, potentíssimi! astra mundi, compatiuntur ómnia memflores Ecclesiárum, vos non bra; ita, cùm glorificátur terra contexit, sed cœlum ex- unum membrum, còngaucépit. Apertæ sunt vobis pa-dent ómnia membra. Verna. COR.

H

LECTIO III.

neque enim quia impassibilis omnino, ideo et incompas

sibilis factus est.

LECTIO III.

DEBEMUS étiam attendere exemplum ejus; quia quámdiu in terris visus est, et cum hominibus conversátus est, declinávit neque ad déxteram, neque ad sinistram ; sed viam régiam tenuit, donec veniret ad illum qui dicit:

GLORIA cápiti unde consúlitur, et superióribus mánibus, et ínfimis pédibus. Sicut ille unus ánimam suam pro nobis pósuit, ita et imi táti sunt Mártyres, et ánimas pro frátribus posuérunt. Fruclus labóris ergo illórum étiam nos sumus. Mirámur eos, miserantur nos. Gratulámur eis, precantur pro nobis. Omnes eidem Dómino pa-Ego sum via, véritas et vita. rémus, eumdem magistrum séquimur, eumdem príncipem comitámur, eídem cápiti subjúngimur, ad eamdem Jerúsalem téndimus, eamdem sectámur caritátem, eamdemque ampléctimur

unitátem.

DIE QUARTA.
LECTIO II.

Sermo sancti Bernardi
Abbátis.
In Vigilia SS. Apostolorum
Petri et Pauli.

TRIA Sunt quæ in festivitá-
tibus Sanctórum vigilanter
consideráre debémus: auxí-

lium Sancti, exemplum ejus,

confusiónem nostram. Auxilium ejus, quia qui potens in terra fuit, potentior est in cœlis ante fáciem Dómini Dei sui. Si enim, dum hic víveret, misertus est peccatóribus, et orávit pro eis; nunc tantò ámpliùs, quantò vériùs agnoscit misérias nostras, orat pro nobis Patrem : quia beáta illa pátria caritátem ejus non immutavit, sed augmentávit;

Intuémini humilitátem óperum ejus, auctoritatem ver||bórum ejus, et tunc vidébitis quómodo tam verbo quàm exemplo lúxerit inter homines quália nobis vestígia derelíquerit, ut ambulémus per ea, et non errémus in eis. Verè, juxta Prophétam, sémita justi recta est; rectus callis justi ad ambulandum,

DIE QUINTA.
LECTIO II.

De Sermóne sancti Bernardi
Abbátis.
In Vigilia SS. Apostolorum
Petri et Pauli.

DILIGENTIORI intuitu, in fe

stivitátibus Sanctórum, confusiónem nostram inspiciamus; quia homo ille similis nobis fuit passibilis, ex eódem luto formátus, ex quo et nos. | Quid ergo est, quod non solùm difficile, sed et impossíbile crédimus, ut faciámus ópera quæ fecit? Confundamur, fratres, et contremiscámus. Hómines isti fuérunt qui præcessérunt nos, qui tam

mirabiliter processérunt per || nos commendáre patrocíniis vias vitæ, ut vix eos hómines studeámus. Fidélis quippe fuisse credámus. Sic ergo et sermo, et omni acceptióne digaudére, et confundi debé-gous; ut quos solemni venemus: gaudére, quia patrónos ratióne proséquimur, étiam nos præmísimus; confundi, símili conversatióne sequáquia eos imitári non póssu- || mur. Quos beatíssimos prædicámus, ad eórum beatitúdinem totâ aviditáte currámus: quorum delectámur præcó

mus.

LECTIO III.

ITA semper gaudium nos

trocíniis.

NEC

LECTIO III.

EC sanè parum fructuósa invenitur memória festiva Sanctórum, languórem, tepórem, erroremque depellens: cùm eórum intercessióne juvétur infirmitas nostra, consideratióne beati

trum in hac valle lacrymá-niis, sublevémur eórum parum, lacrymárum pane condiri debet; ut semper non solùm extréma, sed et prima gáudii luctus óccupet: quia etsi magna est gaudiórum matéria, sed máxima est dolórum. Verè nobis rubor confusiónis sunt, quos vix audeámus respicere, ne dicam, imitári. Orémus ergo eos, ut || túdinis excitétur negligéntia ipsi propitium nobis reddant nostra, ignorantia quoque amicuin suum, júdicem nos-ipsórum erudiátur exemplis. trum, qui est Deus benedictus in sécula. Amen. Tu autem, Dómine.

DIE SEPTIMA.
LECTIO II.

De Sermóne sancti Cæsárii

QUA

Epíscopi.

Serm. 230 in App. S. Aug. UANDO festivitátes cólimus, fratres caríssimi, diligenter debémus alténdere, et totis víribus laboráre, ut quod vi

sibíliter cólitur, in nobis invisibiliter compleátur. Qui nec castitátem custódit in córpore, nec puritátem tenet in mente, quólies sanctæ solemnitátes advéniunt, in córpore vidétur habéregáudium, in corde non célebrat nisi luctum. Quale enim gáudium potest habére, in cujus ánima multis vitiis occupátâ ma