Ant. 7. d. Jurávi, & ftatui. fac, quóniam justificatiónes D ravi. Ex Pfalmo 118. Defecérunt óculi mei in elóquium tuum, * dicéntes: Quando confoláberis me? Quia factus fum ficut uter in pruína;* juftificatiónes tuas non fum oblitus. Quot funt dies fervi tui? * quando facies de perfequéntibus me judícium? Narravérunt mihi iníqui fabulatiónes,*fed non ut lex tua. Omnia mandáta tua véritas: * iniquè perfecúti funt me, adjuva me. Paulò minùs confummavérunt me in terra; * ego autem non derelíqui mandáta tua. Secúndum mifericórdiam tuam vivífica me, * & cuftódiam teftimonia oris tui. IN N ætérnum Dómine * verbum tuum pérmanet in cœlo ; In generatiónem & generatiónem véritas tua: * fundásti terram, & permanet. Ordinatióne tuâ perfevérat dies; * quóniam ómnia férviunt tibi. Nifi quòd lex tua meditátio mea eft, tunc fortè periífsem in humilitate mea. In ætérnum non oblivifcar juftificatiónes tuas ; * quia in ipfis vivificafti me. Tuus fum ego,* falvum me tuas exquisívi. Me expectavérunt peccatóres ut pérderent me; * teftimónia tua intelléxi. Omnis confummatiónis vidi finem; * latum mandátum tuum nimis. Glória Patri. Qu Uómodo diléxi legém tuam Dómine! * tota die meditátio mea eft. Super inimícos meos prudéntem me fecifti mandáto tuo,*quia in ætérnum mihi eft. Super omnes docéntes me intelléxi; * quia teftimonia tua meditátio inea eft. Super fenes intelléxi; *quia mandáta tua quæsívi. Ab omni via mala prohíbui pedes meos, * ut cuftodiam verba tua. A judíciis tuis non declinávi; *quia tu legem pofuísti mihi. Quàm dúlcia faucibus meis elóquia tua! * fuper mel ori meo. A mandátis tuis intelléxi; * proptérea odívi omnem viam iniquitátis. LUcérna pédibus meis verbum tuum, * & lumen fé mitis meis. Jurávi, & ftatui * cuftodire judícia juftitiæ tuæ. Humiliatus fum ufquequáque Dómine; * vivífica me fecúndùm verbum tuum. Voluntária oris mei beneplácita fac Dómine; * & judícia tua doce me, Anima mea in manibus meis femper, * & legem tuam non fum oblitus. Pofuérunt peccatóres láqueum mihi, * & de mandátis tuis non errávi. Hereditate acquisívi teftimónia tua in ætérnum; *quia exultatio cordis mei funt. Inclinávi cor meum ad faciéndas juftificatiónes tuas in ætérnum,* propter retribųtiónem. Gloria Patri. Níquos ódio habui, *& legem tuam diléxi. Adjútor & fufcéptor meus es tu; * & in verbum tuum fuperfperavi. Declinate à me maligni,*& fcrutábor mandáta Dei mei. Súfcipe me fecúndùm elóquium tuum, & vivam ; *& non confúndas me ab expectatióne mea. Adjuva me, & falvus ero; * & meditábor in juftificatiónibus tuis femper. Sprevífti omnes difcedéntes à judíciis tuis; * quia injufta cogitatio eórum. Prævaricantes reputavi omnes peccatóres terræ ; *ídeo diléxi teftimónia tua. Confige timóre tuo carnes *à judíciis enim tuis meas tímui. Oculi mei defecérunt in falutare tuum, * & in eloquium juftitiæ tuæ. Fac cum fervo tuo fecúndùm mifericórdiam tuam ; * & justificatiónes tuas doce me. * da Servus tuus fum ego; mihi intellectum, ut fciam tes timónia tua. Tempus faciéndi Dómine:* diffipavérunt legem tuam. Ideo diléxi mandáta tua fuper aurum & topázion. Propterea ad omnia mandata tua dirigébar; * omnem viam iníquam ódio habui. Glória Patri. Ant. Jurávi, & ftatui cuftodíre judícia juftitiæ tuæ. Pf. 118. 106. Capitulum. 1. Theff. 5. 21.22, Mnia probate : quod bonum eft tenéte: ab omni fpécie mala abftinéte vos. B. breve, Fac cum fervo tuo * Secúndùm mifericór diam tuam ; R.Fac. y.Et juftificatiónes tuas doce me. * Secúndùm mifericórdiam tuam. Glória. R. Fac. Pf. 118. 124. . Servus tuus fum ego; da mihi intellectum, .Ut fciam teftimónia tua. Pf. 118. 125. Qratio conveniens. AD NONAM. RERUM Deus tenax vigor, Immótus in te pérma nens, Lucis diúrnæ témpora Succéffibus detérminans, PRASTA, Pater piíffime, eft ea anima mea. Declaratio fermónum tuórum illúminat, *& intellectum dat párvulis. Os meum aperui, & attráxi attráxi fpiritum; quia mandáta tua defiderábam. Afpice in me, & miferére meîfecúndùm judícium diligéntium nomen tuum. Greffus meos dírige fecúndùm eloquium tuum, *& non dominétur meî omnis injuftí Tabéfcere me fecit zelus meus ; * quia oblíti funt verba tua inimíci mei. Ignítum eloquium tuum veheménter, * & fervus tuus diléxit illud. * Adolefcéntulus fum ego & contémptus; juftificatiónes tuas non fum oblitus. Juftitia tua, juftitia in ætérnum; *& lex tua véritas. Tribulatio & anguftia invenérunt me; * mandáta tua meditátio mea est. Equitas teftimonia tua in Clan Lamavi in toto corde meo, Dómine; * juftificatiónes tuas requíram. Clamávi ad te, falvum me fac, * ut cuftodiam mandáta tua. Prævéni in maturitate, & clamavi; * quia in verba tua fuperfperavi. Prævenérunt óculi mei ad te dilúculò, * ut meditárer clóquia tua. Vocem meam audi fecúndùm mifericórdiam tuam Dómine, *& fecúndùm judícium tuum vivífica me. Appropinquavérunt perfequéntes me iniquitáti; *à lege autem tua longè facti funt. Propè es tu Dómine, *& omnes viæ tuæ véritas. Início cognóvi de teftimóniis tuis; *quia in ætérnum fundáfti ea. Ide humilitatem meam, & éripe me; *quia legem tuam non fum oblitus. Júdica judícium meum, & rédime me ; *propter elóquium tuum vivífica me. Longè à peccatóribus falus; quia juftificatiónes tuas non exquifiérunt. * Mifericórdiæ tuæ multæ Dómine; fecúndùm judícium tuum vivífica me. Multi qui perfequúntur me, & tríbulant me; * à teftimóniis tuis non declinávi. Vidi prævaricantes, & tabefcébam; * quia elóquia tua non cuftodierunt. Vide quóniam mandáta tua diléxi Dómine; *in mifericórdia tua vivífica me. Princípium verbórum tuórum véritas: *in ætérnum ómnia judícia justítiæ tuæ. Glória Patri. Príncipes perfecuti funt me gratis; & à verbis tuis formidavit cor meum. Lætábor ego fuper elóquia tua, * ficut qui ínvenit fpolia multa. Iniquitátem ódio habui, & abominátus fum; * legem autem tuam diléxi. Sépties in die laudem dixi tibi,*fuper judícia juftitiæ tuæ. le Cuftodívit anima mea teftimónia tua, *& diléxit ea veheménter. Servávi mandáta tua & teftimónia tua; * quia omnes viæ meæ in confpectu tuo. A Ppropinquet deprecatio mea in confpectu tuo Dómine: *juxta eloquium tuum da mihi intellectum. Intret poftulatio mea in confpectu tuo: * fecúndùm elóquium tuum éripe mc. Eructabunt labia mea hymnum, * cùm docúeris me juf tificatiónes tuas. Pronuntiabit lingua mea elóquium tuum; *quia ómnia mandáta tua æquitas. Fiat manus tua ut falvet me; * quóniam mandáta tua elégi. Concupívi falutare tuum Dómine; * & lex tua meditátio mea eft. Vivet anima mea, & laudábitte; * & judícia tua adjuvábunt me. Errávi ficut ovis quæ périit,* quære fervum tuum,quia mandáta tua non fum oblitus. Glória Patri. Ant. Afpice in me, & mife rére mei. Pf. 118. 132. Capitulum. Empti 1. Cor. 6. 20. Pax multa diligéntibus : Mpti eftis prétio magno: gem tuam, * & non eft illis fcandalum. Expectábam falutare tuum Dómine; & mandáta tua diléxi. glorificate, & portáte Deum in córpore veftro. B. breve, Clamavi in toto corde meo: * Exaúdi me Dómine; B. Clamávi. y. Juftificatiónes tuas requíram.*Exaúdi me Dómine. Glória. R. Cla mávi. Pf. 118. 145. falvum y. Clamávi ad te me fac, R.Ut cuftodiam mandáta tua. Pf. 118. 146. Oratio conveniens. [Vefpera in Dominica in Feriis habentur inferiùs poft Nonam Sabbati.] FERIA SECUNDA. AD OFFICIUM NOCTURNUM. Pater. Ave. Credo. Dómine lábia mea apéries, fuprà, 1. Deus in adjutórium, &c. Et fic aliis diebus. Invitatorium, Veníte,*Exultémus Dómino, Pf. 94. Continuatur Pfalmus, Jubilémus Deo falutári noftro, &c. ut fuprà, 2. Hymnus. TU Chrifte fopitos vocas ; Spreto cubili fürgimus: Sacris decet nos cánticis Noctis quiétem rúmpere. TE lingua primùm cóncinat, Te mentis ardor ambiat, Te jugiter nox prædicet, Laudet dies te júgiter. Toros tibi nos víndica, Tibíque fic fac vívere, Ut actuum fis ómnium Et finis & primórdium. DEO Patri fit glória, Ejúfque foli Fílio, Tibíque fancte-Spíritus, In fempitérna fécula. Amen. In Feriis & aliis Officiis trium Lectionum, novem Pfalmi pofiti ad fingulas Ferias dicuntur pro unico Nocturno. I PRO I. NOCTURNO. Ant. 1. a. Réfpice. Pfalmus 10. : N Dómino confído * quómodo dícitis animæ meæ, Tranfmigra in montem ficut paffer? Quóniam ecce peccatóres intendérunt arcum, paravérunt fagittas fuas in pharetra,* ut fagíttent in obfcuro rectos corde. Quóniam quæ perfecífti, deftruxérunt:* : *justus autem quid fecit ? Dóminus in templo fancto fuo, * Dóminus in cœlo fedes ejus : Oculi ejus in pauperem refpíciunt; *pálpebræ ejus intérrogant filios hóminum. Dóminus intérrogat juftum, & impium: * qui autem díli git iniquitátem, odit ánimam fuam. Pluet fuper peccatóres láqueos: * ignis, & fulfur, & fpíritus procellarum pars cálicis eórum. Quóniam juftus Dóminus, & juftitias diléxit : * æquitá tem vidit vultus ejus. Pfalmus II. Alvum me fac Dómine, quóniam defécit fanctus; * quóniam diminútæ funt veritates à filiis hóminum. Vana locúti funt unufquifque ad próximum fuum ; *lábia dolófa, in corde & corde locúti funt. Difpérdat Dóminus univér◄ |