*

Dilexífti malítiam fuper benignitatem,* iniquitátem magis quàm loqui æquitatem. Dilexífti ómnia verba præcipitatiónis, * lingua dolófa. Proptérea Deus déftruet te in finem, * evéllet te, & emigrábit te de tabernáculo tuo, & radicem tuam de terra vivéntium.

Vidébunt jufti,& timébunt; & fuper eum ridébunt, & dicent:* Ecce homo,qui non pófuit Deum adjutórem fuum, Sed fperávit in multitúdine divitiarum fuarum; * & præváluit in vanitate fua.

Ego autem ficut olíva fructífera in domo Dei ; * fperavi in mifericórdia Dei in ætérnum, & in féculum féculi.

Confitebor tibi in féculum, quia fecífti; & expectabo nomen tuum,quóniam bonum eft in confpectu fan&tórum tuórum.

qui faciat bonum, non eft ufque ad unum.

Nonne fcient omnes qui operantur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam ut cibum panis?

Deum non invocavérunt * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.

Quóniam Deus diffipávit offa eórum qui hominibus pla cent: * confúfi funt, quóniam Deus fprevit eos.

Quis dabit ex Sion falutare Ifraël?* cùm convérterit Deus captivitátem plebis fuæ, exultábit Jacob,& lætábitur Ifraël. Ant. Os meum annuntiábit laudem tuam. Pf. jo. 17. y.In die clamavi & nocte co tam te. . Intret in confpéctu tuo orátio mea. Pf. 87.1.2. Benedictiones, ut poft Pfal

& non propofuérunt Deum ante confpéctum fuum.

Ecce enim Deus adjuvat me, * & Dóminus fufceptor eft animæ meæ.

Avérte mala inimícis meis,* & in veritate tua difpérde illos. Voluntariè facrificabo tibi; * & confitébor nómini tuo Dó mine, quóniam bonum eft. Quóniam ex omni tribula tióne eripuifti me; * & fuper inimícos meos defpéxit ócu lus meus.

Ant.Confitebor nómini tuo Dómine, quóniam bonum est. v. 8.

Ant.1.a.Ad Deum clamávi.
Pfalmus 54.

Xaúdi Deus oratiónem

,

deprecatiónem meam : * inténde mihi, & exaúdi me.

Contriftatus fum in exerci tatióne mea, & conturbá * tus fum à voce inimíci, & à tribulatióne peccatóris.

Quóniam declinavérunt in me iniquitátes; & in ira moléfti erant mihi.

Cor meum conturbatum eft in me,& formído mortis cécidit fuper me.

Timor & tremor venérunt fuper me; * & contexérunt me tenebræ.

Et dixi: Quis dabit mihi pennas ficut colúmbæ ?* & volábo, & requiéfcam.

Ecce elongavi fúgiens, * & manfi in folitúdine.

Expectaban cun qui fal

*

vum me fecit à pufillanimitáte fpíritûs, & tempeftate. Præcipita Dómine, dívide linguas eórum ; * quóniam vidi iniquitátem, & contradictiónem in civitáte.

Die ac nocte circúndabit eam fuper muros ejus iniquitas ; & labor in médio ejus, & injuftitia;

Et non defécit de platéis ejus ufúra, & dolus.

Quóniam fi inimícus meus maledixiffet mihi, * fuftinuíffem útique :

meam ab his qui appropinquant mihi ; * quóniam inter multos erant mecum.

Exaúdiet Deus, & humiliabit illos, * qui eft ante fécula.

Non enim eft illis commutátio,& non timuérunt Deum:* exténdit manum fuam in retribuéndo.

Contaminavérunt teftaméntum ejus, divífi funt ab ira vultûs ejus, & appropinquávit cor illíus.

*

Molliti funt fermónes ejus fuper óleum, & ipfi funt jácula.

Jacta fuper Dóminum curam tuam,& ipfe te enútriet:* non dabit in ætérnum fluctuatiónem justo.

Tu verò Deus deduces eos* in púteum intéritûs.

Viri sánguinum, & dolófi non dimidiabunt dies fuos: * ego autem fperabo in te Dómine.

Ant. Jacta fuper Dóminum curam tuam, & ipfe te enútriet. v. 23.

Ant. 8. G. Non eft fanctus. Canticum Anna. 1. Reg. 2. 1. ad 10. Xultávit cor meum in Dómino, * & exaltátum eft cornu meum in Deo meo. Dilatatum eft os meum fu

Exult

Per inimícos meos ; quia lætáta fum in falutari tuo.

Non eft fanctus, ut eft Dóminus ; neque enim eft álius extra te ; * & non eft fortis ficut Deus nofter.

Nolite

Nolite multiplicáre loqui fublimia, gloriántes.

*

Recédant vétera de ore veftro ; quia Deus fcientiarum Dóminus eft, * & ipfi præparántur cogitationes.

Arcus fórtium fuperátus est, * & infirmi accíncti funt róbore.

Repléti priùs, pro pánibus fe locavérunt ;* & famélici faturati funt,

Donec ftérilis péperit plúrimos ;* & quæ multos habébat filios, infirmáta eft.

Dóminus mortíficat & vivíficat, * dedúcit ad inferos & redúcit.

Dóminus pauperem facit & ditat;* humiliat & sublevat. Súfcitat de púlvere egénum, * & de stércore élevat pauperem,

Ut sédeat cum princípibus,* & sólium glória teneat. Dómini enim funt cardines

terræ, orbem.

* & pófuit fuper eos

Pedes fanctórum fuórum fervabit, & ímpii in tenebris conticéfcent;* quia non in fortitúdine fua roborábitur vir. Dóminum formidabunt adversárii ejus, & fuper ipfos in cœlis tonábit.

Dóminus judicabit fines terræ, & dabit impérium regi fuo, & fublimábit cornu Chrifti fui.

Ant. Non eft fanctus, ut eft Dóminus; neque enim eft álius extra te. v. 3. Pars Aftiva.

[In Feftis, locò fuperioris Cantici, dicitur fequens Canticum. Tob. 13. 1. ad 10. Agnus es Dómine in ætérnum * & in ómnia

Magnu

fécula

regnum tuum : Quóniam tu flagéllas, & falvas: dedúcis ad ínferos & redúcis: * & non eft qui effúgiat manum tuam.

Confitemini Dómino filii Ifraël,* & in confpectu géntium laudate eum:

Quóniam ídeo difpérfit vos inter gentes, quæ ignorant eum, ut vos enarrétis mirabília ejus,

Et faciatis fcire eos: quia non eft álius Deus omnípotens præter eum.

Ipfe caftigavit nos propter iniquitátes noftras: * & ipfe falvabit nos propter mifericórdiam fuam.

Afpicite crgo quæ fecit nobífcum, & cum timóre & tremóre confitémini illi: * Regémque feculorum exaltáte in opéribus veftris.

Ego autem in terra captivitátis meæ confitebor illi; * quóniam ofténdit, majeftatem fuam in gentem peccatricem.

Convertímini ítaque peccatóres, & facite juftitiam coram Deo, * credéntes quòd faciet vobifcum mifericórdiam fuam.

Ego autem, & anima mea in eo lætabimur.

*

Benedícite Dóminum omnes clécti ejus : * ágite dies

E

lætitiæ, & confitémini illi.] Ant. 7. a. Laudáte eum. Pfalmus Laudum 150. LAU Audate Dóminum in fanctis ejus; * laudate eum in firmaménto virtútis ejus. Laudate eum in virtútibus ejus ;* laudate eum fecúndùm multitúdinem magnitúdinis ejus.

Laudate eum in fono tubæ;* laudate eum in pfaltério & cithara.

Laudate eum in týmpano & choro;* laudate eum in chordis & órgano.

Laudate eum in cymbalis benefonántibus, laudate eum in cymbalis jubilatiónis: *omnis fpíritus laudet Dóminum. Ant. Laudate eum in virtútibus ejus. v. 2. Capitulum. Gal. 6. 9. 10. Onum faciéntes, non deficiámus: témpore enim fuo metémus non deficiéntes.Ergo dum tempus habémus, operémur bonum ad omnes, máximè autem ad domésticos fidei.

Hymnus. URÓRA lucem próvehit, Cedant tenébræ lúmini: Lucis novæ dilúculum Nos ad precandum cónvocat. SUPREMA Chrifte claritas, Beáta fpes mortálium, Fac luce totâ córdibus Se prodat alma véritas.

TE mens anhelans ámbiat, Credens colat, fperans amet; Et juncta cœli cœtibus, Laudare nunquam définat.

DEO Patri fit glória, Ejúfque foli Fílio, Tibique fancte-Spíritus, In fempitérna fécula. Amen.

V. Exultabo manè mifericórdiam tuam; . Quia factus es fufceptor meus. Pf. 58. 17. 19.

Ad Benedictus, Ant. 7. a. Eréxit cornu falútis nobis, in domo David púeri fui. Luc. 1. 69.

Preces quando dicuntur, & Suffragia, ut infrà poft Nonam Sabbati.

AD

PRIMAM.

Pater. Ave. Credo. Deus in adjutórium. Hymnus Jam lucis. Ant. 3. g. Clamábo. Pfalmus 55.

M

Iferére mei Deus quóniam conculcávit me homo:* totâ die impúgnans tribulávit me.

Conculcavérunt me inimíci mei totâ die ;* quóniam multi bellantes advérsùm me.

Ab altitúdine diéi timébo:*

ego verò in te fperabo.

In Deo laudabo fermones meos, in Deo fperávi: * non timébo quid faciat mihi caro.

Totâ die verba mea execrabántur ;* advérsùm me omnes cogitatiónes eórum in malum.

Inhabitabunt & abfcóndent: * ipfi calcaneum meum obfervabunt.

Sicut fuftinuérunt animam meam, pro níhilo falvos facięs