PSALMUS 61. Tutus quem Deus protegit: impiis malitia & divitia; Deo mifericordia & poteftas. ab ipfo Onne Deo fubjécta erit ánima mea? enim falutare meum. Nam & ipfe Deus meus, & falutáris meus, fufceptor meus; non movéborámpliùs. Quoúfque irrúitis in hóminem? interficitis univérfi vos, tanquam parieti inclinato, & macéria de púlfæ? Verumtamen prétium meu cogitavérunt repéllere, cucurri in fiti: * ore fuo benedicébant & corde fuo maledicébant. Verumtamen Deo fubjé&ta efto, ánima mea; quóniam ab ipfo patiéntia mea. Quia exacuérunt ut glá*dium linguas fuas ; * intendérunt arcum, rem amáram, ut fagittent in occultis immaculátum. Quia ipfe Deus meus, & falvátor meus * adjútor meus, non emigrábo. In Deo falutáre mcum, & glória mea; * Deus auxílii mei, & fpes mea in Deo eft. Speráte in eo, omnis congregátio pópuli, effundite coram illo corda veftra: * Deus adjútor nofter in ætér Súbitò fagittábunt cum & non timebunt : * firmavérunt fibi fermónem nequam. Narravérunt ut abfcónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos? Scrutáti funt iniquitátes; * defecérunt fcrutantes fcrutinio. Accédet homo ad cor altum; * & exaltábitur Deus. Sagittæ parvulorum facta funt plaga eórum ; * & infirmátæ funt contra eos linguæ córum. Conturbáti funt omnes AD NO NA M. Poft Epiph. Ant. 4. E. Omnis terra. PSALMUs 64. Sufpirat ad patriam felicem exul anima. T falem. E decet hymnus,Deus, in Sion; * & tibi reddétur votum in Jerú Exaudi oratiónem meã;* ad te omnis caro véniet. Verba iniquórum prævaluérunt fuper nos; & impietátibus noftris tu propitiáberis. Beátus quem elegifti, & affumpsífti; inhabitabit in atriis tuis. Replébimur in bonis domûs tuæ: *fanctum eft templum tuum, mirábile in æquitáte. Exaúdi nos, Deus falutáris nofter, fpes ómnium finium terræ, & in mari longè. Præparans montes in virtúte tua, accinctus poténtiâ: qui sontúrbas pro fúndum maris, fonum flú &tuum ejus. Turbabuntur gentes, & timébunt qui habitant términos à fignis tuís: * éxi– tus matutini & véfperæ delectábis. Visitásti terram, & inebriásti eam; * multiplicásti locupletáre eam. Flumen Dei replétum eft aquis: * paráfti cibum illórum, quóniam ita eft præparátio ejus. Rivos ejus inébria, multiplica genímina ejus; in ftillicidiis ejus lætábitur gérminans. Benedíces corónæ anni benignitátis tuæ ; * & campi tui replebúntur ubertáte. Pinguéfcent fpeciófa deférti, * & exultatióne colles accingéntur. Indúti funt arietes óvium, & valles abundábunt frumento: * clamábunt, étenim hymnum dicent. PSALMUS 65. Juftus periculis ereptus cele brat fervatorcm Deum. Ubilate Deo, omnis terra, pfalmum dicite nómini ejus, * date glóriam laudi ejus. J Dicite Deo : Quam terribília funt ópera tua, Dómine!* in multitúdine virtútis tuæ mentiéntur tibi inimíci tui. Omnis terra adóret te, & pfallat tibi, * pfalmum dicat nómini tuo. Veníte, & vidéte ópera Dei: terribilis in consiliis fuper filios hóminum. Qui convértit mare in áridam; in flúmine pertransíbunt pede : * ibi lætábimur in ipfo. Ad ipfum ore meo clamávi, * & exaltávi sub lingua mea. Iniquitátem fi afpéxi in corde meo, * non exaudiet Dóminus. Proptéreà exaudivit Deus, & atténdit voci deprecatió * nis meæ. Qui dominátur in virtúte fua in ætérnum; óculi ejus fuper gentes refpiciunt: qui exáfperant, non exalténtur in femetipfis. Benedícite, gentes, Deum noftrum, * & audítam fácite vocem laudis ejus; Qui pófuit ánimam meam ad vitam, * & non dedit in commotiónem pedes meos. Quóniam probásti nos, Deus; igne nos examináfti, ficut examinátur argéntum. Induxifti nos in láqueum, pofuifti tribulatiónes in dorfo noftro, impofuífti hómines fuper cápita noftra. Transívimus per ignem & aquam, & eduxifti nos in refrigérium. Introíbo in domum tuam in holocauftis ; reddam tibi vota mea, quæ runt labia mea: diftinxé Et locutum eft os meum in tribulatióne mea. Holocaufta medulláta ófferam tibi cum incénfo arietum, * ófferam tibi boves cum hircis. Venite, audíte, & narrábo, omnes qui timétis Deum, * quanta fecit áni mæ meæ, Benedictus Deus, * qui non amóvit oratiónem mea, & mifericórdiam fuam à me. PSALMUS 66. Petit anima ut Deus ab om nibus cognofcatur & laudetur. Debenedicat nobis: * Eus mifereátur noftrî, illúminet vultum fuum super nos, & mifereátur notrî, Ut cognofcámus in terra viam tuam, * in ómnibus géntibus falutáre tuum. Confiteantur tibi pópuli, Deus, *confiteántur tibi pópuli omnes. * Læténtur & exúltent gentes; quóniam júdicas pópulos in æquitate, & gentes in terra dirigis. Confiteántur tibi pópuli, Deus, confiteántur tibi pópuli omnes: * terra dedit fructum fuum. Benedícat nos Deus, Deus nofter,benedicat nos Deus:* & métuant cum omnes fines Sicut fagittæ in manu po- Spè expugnavérunt me téntis, ✶ ita filii excuffó rum. Beátus vir qui implévit defidérium fuum ex ipfis; * non confundétur cum loquétur inimícis fuis in juventute mea, * dicat nunc Ifraël, Sæpè expugnavérunt me à juventute mea, *étenim non potuerunt mihi, Supra dorfum meum fabricavérunt peccatóres, * prolongavérunt iniquitátem fuam. Dóminus juftus concidit cervices peccatórum: * confundántur & convertántur retrorsum omnes qui odérunt Sion. Fiant ficut fœnum tectórum * quod, priúfquàm evellátur, exáruit; De quo non implevit manum fuam qui metit, * & finum fuum qui manipulos cólligit: Et non dixérunt qui præ Si non humiliter fentiébam, * fed exaltávi ánimam teríbant: Benedictio Dómi- gnis * neque in mirabilini fuper vos, benediximus bus fuper me. vobis in nómine Dómini. Ant. Confundantur & convertántur retrorsùm omnes qui odérunt Sion. v. 5. Ant. 2. D. Sperávit. PSALMUS 129. Oratio pœnitentis à Deo mifericordiam implorantis & fperantis. E profundis clamávi ad Do De, Domine; mine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuæ intendéntes in vocem deprecatiónis meæ. Si iniquitátes obfervaveris, Dómine * Dómine, quis fuftinébit? Quia apud te propitiatio eft:& propter legem tuam fuftinui te, Dómine. Suftinuit ánima mea in verbo ejus; *fperávit ánima mea in Dómino. A cuftódia matutina ufque ad noctem * fperet Ifraël in Dómino; Quia apud Dóminum mifericórdia, & copiófa apud eum redémptio : Et ipfe rédimet Ifraël * ex ómnibus iniquitátibus ejus. Ant Sperávit ánima mea in Dómino v. 5. Ant. 1. a. Speret. Timeat fuperbus, humili fit D Omine, non eft exaltátum cor meum, * neque eláti funt óculi mei ; Neque ambulávi in ma meam. Sicut ablactátus eft fuper matre fua, ita retributio in ánima mea. Speret Ifraël in Dómino ex hoc nunc & ufque in féculum. mino. v. 5. Ant. Speret Ifraël in Dó & patiéntia Christi. HYMNU S. Befnault. QUAM poténti déxterâ Orbes poli, quos cóndidit, Deus tuétur & movet Mirus labóris ártifex! EFFUSA Calo sídera, Autóris ad nutum fui Statis agúntur cúrfibus, Menfes & annos dirigunt. HAC qui creávit lumina, Quàm lucet ille fpléndidus! Qui tanta dona contulit, Quàm dignus ille diligi! DEO Patri fit glória, Ejúfque foli Filio, Tibique, fancte-Spíritus, In fempitérna fécula. Amen. V. A custódia marutína ufque ad noctem fperet Ifraël in Dómino; R. Quia apud Dóminum mifericór dia. Pf. 129. 6. 7. Ad Magnificat Ant. 8. G. Mifericórdia ejus à progénie in progénies timéntibus eum. Luc. 1. 5o. |