à loco in quo celebratur ; vel à suscipientibus ; vei ab effectibus ques producit, & fine ad quem defti

natur.

Inter illa autem variá nomina, quædam funt in facris Litteris expreffa, quædam ex illis deducta: plurima Patrum religio ac pietas addidit, quæ Ecclefia ufu fuo confecravit. De his omnibus ftrictim hic agendum.

Ab actione per quam conficitar Euchariftia.

Dicitur 1°. Evλoyía. In ufu autem ac phrafi Scripturæ, voyeur, benedicere; feu ivnoyia, bencditio ; &, Év xapistev, gratias agere; jeu Évzapistia, gatiarum actio, idem fignificant, ut videre eft in multis Scripturæ locis.

Eulogia autem ifta, feu benedictio, & gratiarum actio duo refpicit, Deum fcilicet, & fymbola facra: Deum directè ac primariò, tanquam fontem omnium bonorum, cui pro collatis beneficiis gratias agimus, & à quo nova femper poftulamus; fymbola facra fecundariò & quafi indirectè, quia effectum noftræ ad Deum orationis ipfis apprecamur, poftulantes ut ea Deus fanctificet, immutet, & ab ufu communi ad facrum, divinum ac religiofum traducat, ea in corpus ac fanguinem fuum convertendo: quo fenfu dixit Apoftolus.Corinth. 10. V. 16. Calix benedictionis, cui benedicimus, nonne communicatio fanguinisChrifti eft? Benedictio quippe, inquit Effius in hunc locum, eft bona precatio, quâ rap 301. fcilicet rei alicui vel perfona benè precamur. Quæ qui col. 1. dem benedictio, quatenus precatio, Deum refpicit: ipfum tamen benedicendi verbum tranfit in rem,vel perfonam, qua, vel cui benedicitur. Hinc eft quòd Scrip. tores Ecclefiaftici dicant, benedictione fieri feu

confici corpus Chrifti: in ipsâ autem benedictione includunt verba quibus confecrari folet Euchariftia, partem pro toto ufurpando, fed de his inferiùs.

Illud autem difcriminis effe inter benedictionem Dei & hominum obfervant Scriptores Ecclefiaftici, quòd Dei benedictio, ficut & ejus dictio, feu verbum & imperium, femper fit efficax. Dixit, & falta funt. Plal. 32. v. 9. Benedictio verò hominum, cùm in precibus fit pofita, non femper effe&tum affequirur, exceptis tamen Sacramentis quorum forma in oratione pofita eft: tunc enim oratio id certò efficit, quod fignificat. Chriftus autem in conficiendâ Euchariftiâ ufus eft benedictione fupra panem & vinum, tùm quia folebat eam præmittere, cum maxima edere vellet miracula, ut in multipli catione quinque panum &c. maximum autem editúrus erat in Euchariftiæ Sacramento, convertendo fcilicet panem & vinum in proprium corpus & fanguinem fuum. Tum quia moris erat apud Judæos, cùm cibum capere vellent, precationem ante recitare: morem hunc retinuête Chriftiani. Tùm quia folebant iidem Judæi convivium illud in quo edebatur agnus pafchalis, poculo claudere quod dicebatur por urnotas, poculum benedictionis vel, ut loquitur S. Paulus, workprov ¿uncgías, po. culum laudis: quò refpexit Syrus interpres, cùm verba Apoftoli ita vertit, poculum laudationis.

Aliquando verbum benedicere accommodatur iis rebus quæ fanctificantur ad ufus humanos. Sic S. Paulus 1. ad Timoth. 4. v. 4. ait: Omnis creatura Dei bona eft, & nihil rejiciendum quod cum gratiarum actione percipitur: fanctificatur enim per verbum Dei & orationem.

Eulogiæ vocantur à Scriptoribus Ecclefiaf

Exfet, pag.

193.

ticis illlæ confecrate Euchariftiæ partes, quæ in fignum mutux communionis ac charitatis ad abScares Epifcopos & Prefbyteros per Parochias mitti olim folebant. Morem hunc autem à Melchiade S. Pontifice inductum fuiffe, narrat in ejus vitâ Damafus: eum indigitat S. Irenæus apud Eufebium Lib. 5. Hift. cap. 24. Innoc. I. Epiftolâ ad De- 1.2. Com. centium, & Synodus Laodicena, quæ illum in p. 1147 B. Oriente abrogat. Sancta, inquit Can. 14. nullo mo- T. 1 Comed do, causâ Eulogiarum tempore pafchalis fefti, ad P. 151 A. alias Parochias debent deftinari. Concilium quoque T. 1. Cone, Alexandrinum relatum parte primâ Concilii ge p. 40+ A. neralis Ephefini, Euchariftiæ partes vocat myfticas

benedictiones, græcè iunoyia. Ita quoque S. Cyrillus To. 4. pag. Alexandrinus Libro 10. in Joannem.

862.263

Vocarunt etiam Eulogias, fuperftites ex Fidelium oblatione partes panis, quas Sacerdos fingulari benedictione fanctificabat, & expletis Sacris iis diftribuebat, loco Euchariftiæ, qui ob aliquod im. pedimentum ad facram menfam accedere non potuerant, & ad abfentes quoque in fignum commu. Dionis mittebat. Talium Eulogiarum mentionem T. 1. Gone faciunt Clemens Romanus, aut quifquis auctor eft P. 496. B. Conftitutionum Apoftolicarum Lib. &. cap. 31

S. Dionyfius cap. 3. Hierarchies Concilium Lao. dicenum citatum Can. 49.Concilium Namnetenfe T. 9. Cona. Can. 9. Theophilus Alexandrinus Can. 7. Græci 47 Q, vocant, antidora, quia dantur loco doni, feu Eu. chariftiæ, cujus vices utcumque fupplebant. Illis aurem dumtaxat diftribui poterat panis ille bene.. diâus, qui jus habebant ad communionem; cæteris negabatur, quibus vel nondum patebat aditus ad Euchariftiam, vel ob aliquod crimen interclu-. fus erat, quales erant Catechumeni, pœnitentes

E. F

& abftenti à communione. Ita exprefsè mandar Theophilus Alexandrinus Can. 7. Catechumenis reverâ aliqua Eulogia concedebatur, ut colligimus ex S. Auguftino L. 2. de peccatorum meritis & reT.10.p.62. miffione cap. 26. Quod accipiunt, inquit, quamvis non fit corpus Christi, sanƐtu'n esft tamen, & fanlius quàm cibi quibus alimur, quoniam Sacramentum eft. (laxiori fcilicet fenfu) Verùm incertum planè eft, quidnam illud fuerit, an panis benedictus, an tantum fal quod Catechumenis dari folebat, ut ex eodem S. Auguftino L. 1. Confeff cap. 11. & Concilio III. Carthaginenfi Can. 5. colligimus, an utrumque fimul.

T.2.

C.

Illarum Eulogiarum aliæ erant publicæ, quæ in publicum communionis fignum à miniftris publieis deferebantur; aliæ privatæ, quas amici ad fe mutuò mittebant, de quibus loquitur S. Auguftinus Epiftolâ 31. aliàs 34. ad Paulinum.

Dicitur 2. ufitato ac communi nomine, Eucharitia, cujus nominis ufus perantiquus eft in Ecclefià, & in SS. Ignatio Epiftolâ ad Philadelphios, Juftino Apolog. 2. Irenæo L. 4. c. 34. Cypriano Epiftolis 10. & 11. Cyrillo Hierofolymitano Catechefi primâ myftagogicâ, Origene L. 8. contra Celfum, Concilio Nicæno I. generali Can. 13. S. Auguftino, & in aliis benè multis legitur.

Duo fignificat, nempe gratiarum actionem, & bonam gratiam: uterque fenfus & græco vocabulo, & Sacramento noftro maximè accommodatus eft. I. Euchariftiæ Sacramentum re&è dicitur gratiarum actio, tùm quia in ejus inftitutione Chriftus gratias egit. 1. Cor. 11. v. 24. Et gratias agens fregit & dixit, Accipite &c. Tum quia ad gratias Dco pro univerfis ab eo acceptis beneficiis referen

das, nihil hoc Sacramento ipfi acceptius, nihil opponunius. Propterea,inquit S. Chryfoftomus Hom.

259. B,

26. in caput 8. S. Matthæi, reverenda ac falutaria Edit. Comany feria, qua in omni certè Ecclefia congregatio- mel, az we celebramus, Euchariftia (id eft gratiarum actio) Hancupantur. Sunt enim beneficiorum recordatio plu rimorum, caputque ipfum divina erga nos charitatis often lant, nofque faciunt debitas Deo gratias femperexolvere.

II. Appofitè dicitur, bona gratia :tùm quia dignè accedentibus novam & uberiorem gratiam infundit; tum quia gratiarum omnium fontem, Chriftum continet; tùm denique, quia ad vitam æter nam promovet, de quâ dicitur Rom. 6. v. 23. Gratia Dei, vita aterna.

Dicitur 3°. à Græcis, Tupla, Liturgia; ab eâ fcilicet Officii Ecclefiaftici parte quæ Liturgia dicitur,in quâ confecratur Euchariftia. Liturgia quippe generatim fignificat Officium publicum, five facrum, five prophanum: in ufu autem Ecclefiaftico, ufurpatur tantùm ad fignificandum quodcumque Officium publicum pietatis; quo fenfu Rom. 15. V. 27. & 2. Corinth. 9. v. 12. minifterium. quod erga pauperes exercetur, per aurupfiar exprimitur: fed propriè ufurpatur ad significandum minifterium facrum in rebus feu myfteriis divinis celebrandis; quo fenfu Hebr. 10. v. 11. Sacerdotes veteris Teftamenti dicuntur Tupyčiv, ministrare. Etc. 8. v. 2. Chriftus dicitur, atuplös tûr dziwr, minifter fanctorum. Hinc Tupias apud Veteres. dicta funt defcriptiones quædam ordinis fervandi in Sacris celebrandis. Strictè verò ac maximè pro. priè vox Autupia fignificat eam Officii divini par tem in quâ Sacramentum Euchariftia celebratur: