blimem pátriam incefsántibus fe amóris ftimulis éxcitat. Cùm ergo dolens videt quàm fit æternum quod pérdidit, invenit falubre consilium, temporale hoc defpicere quod percarrit : & quo magis trefcit consilii fcientia, ut perinira déferat, eo augétur dolor, quòd necdum ad manfura pertingat. . Vanitatem, & verba mendácia longe fac à me, Dómine: * Mendicitátem & divitias ne déderis mihi; tribue tantùm víðni meo necefsária. . Qui volunt dí. vites fieri, incidunt in defidéria multa inutília & nocíva,quæ mergunt homines in interitum & perditiónem. *Mendicitátem. Prov. 30. 1. Tim. 6. Lectio vj. Nend Nutendum quoque eft quam nullus dolor mentis fit in actione præcipitatiónis. Qui enim fine consiliis vivunt, qui feipfos rerum evéntibus præcipites déferunt, nullo interim cogitatiónum dolóre fatigantur. Nam qui folerter in vitæ Consilio figit mentem, caute fefe in omni actióne circumfpiciendo considerat: & ne ex re que agitur repennas finis adverfufque fubripiat, hunc priùs molliter pófito pede cogitatiónis palpat: penfat ne ab his quæ agenda funt formido præpédiat; ne in his quæ differenda funt ræcipitácio impellat ; ne Prava per concupifcentiam aperto bello fuperent; ne recta per inínem glóriam infidiando fupplantent. R. Nonne Dóminus abyffum & cor hominum inveftigávit? cognovit enim Dóminus omnem fcientiam : *Non præterit illum omnis cogitátus, & † Non abfcondit fe ab eo ullus fermo. . Non eft ulla creatúra invisibilis in confpectu ejus : ómnia autem nuda & aperta funt óculis ejus: * Non præterit illum. Glória Patri. † Non abfcondit. Eccli. 42. Hebr. 4. IN 11. NOCTURNO. Cap. 10. dixit: Beáti óculi qui vident quæ vos vidétis. Dico enim vobis quod multi Prophétæ & reges voluérunt vidére quæ vos vidétis, & non vidérunt. Et réliqua. Homília fancti Auguftini Epifcopi. Q Lib. 1. de Doctr. Chrift. Cap. 26. Uónia præcepto non opus eft, ut fe quifque & corpus fuum diligat, id eft quóniam it quod fumus, & id quod infra nos eft, ad nos tamen pértinet, inconcufsâ natúra lege diligimus, restábat ut & de illo quod fupra nos eft, & de illo quod juxta nos eft, præcepta fumerémus. Diliges, inquit Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, & ex tota ánima tua, & ex tota mente tua, & diliges próximum tuum tamquam teipfum. In his duóbus præceptis tota lex pendet, & Prophétæ. Finis ítaque præcepti eft dilectio, & ea gémina, id eft Dei & próximi. Quod fi te totum intélligas, id eft ánimum & corpus tuum, & próximum totum, id eft ánimum & corpus ejus (homo enim ex ánimo conftat & córpore) nullum rerum diligendárum genus in his duobus præceptis prætermiflum eft. Cum enim præcurrat dilectio Dei, ejufque dilectiónis modus præfcriptus appareat, ita ut cétera in illum cónfluant, de dile&tióne tua nihil dictum vidétur: fed cùm dictum eft, Diliges próximum tuum tamquam teipfum, fimul & zui abs te diléctio non prætermiffa eft. R. Latrónes defpoliavéfunt hóminem; & plagis impófitis, abiérunt, femivívo relicto: Sacerdos vifo illo præterivit, fimíliter & Levita: Samaritánus autem videns eum, mifericórdiâ motus eft. . Facere mifericórdiam & judícium magis placet Dómino quàm ví&imæ. Sacerdos. Luc. 10. Prov. 21. Lectio viij. Cap. 27. Lle I autem juftè & fanctè vivit, qui rerum ínteger æftimátor eft: ipfe eft autem qui ordinátam dilectiónem habet, ne aut diligat quod non eft diligendum, aut non diligat quod eft diligendum, aut ámpliùs diligat quod minus eft diligendum, auc æque diligat quod vel minus vel ámpliùs diligendum eft, aut minùs vel ampliùs quod æquè diligendum eft. Omnis peccátor, in quantum peccátor eft, non eft diligendus,; & omnis homo, in quantum homo eft, diligendus eft propter Deum ; Deus verò, propter seipsum. Et fi Deus omni hómine ampliùs diligendus eft, ampliùs quifque debet Deum diligere quam feipfum. Item ámpliùs álius homo diligendus eft quam corpus noftrum; quia propter Deum ómnia ifta dili genda funt : & poteft nobifcum álius homo Deo pérfrui, quod non poteft corpus; quia corpus per ánimam vivit quâ fruimur Deo. R. Alligávit. Samaritánus vulnera ejus infundens óleum & vinum; & * Impónens illum in jumentum fuum, duxit in ftábulum, & curam ejus egit. . Qui credit in Dómino mifericórdiam diligit: mifericórdia & véritas præparant bona.* Impónens illum in jumentum fuum. Luc. 10. Prov. 14. Lectio ix. C. 28. & 30. Mnes autem æque dili gendi funt. Nam quòd nullum hóminum excéperit qui præcépit ut próximum diligamus, & ipfe in Evan OM Elio Dóminus oftendit, & Paulus Apoftolus. Namque ille cui duo ipfa præcepta protulerat, atque in eis pendére totam legem prophetafque díxerat, cùm interrogaret cum, dicens: Et quis eft meus próximus? Hóminem quemdam propófuit defcendentem ab Jerufalem in Jéricho incidiffe in latró& ab eis graviter vul ricórdiam. * Vade. Glória. * Vade. Luc. 10. Mich. 6. nes Ad Benedictus. Ant. 2.D. Legifperítus tentans Jefum, dixit:Magifter, quid faciendo vitam æternam poffidé. bo? At ille dixit ad eum: In lege quid fcriptum eft? Quómodo legis? Qui refpondens dixit: Diliges Dóminum Deum tuum. Luc.10. Oratio. Mnipotens & miféri nerizam, siucium & fe- Os Deus, de cujus mivívum effe derelictum : cui próximum effe non dócuit, nifi quia erga illum recreandum atque curandum miféricors éxtitit; ita ut hoc qui interrogáverat, interrogatus ipfe faterétur. Cui Dóminus ait: Vade, & tu fac fimíliter; ut vidélicet eum effe próximum intelligámus, cui vel exhibendum eft officium mifericór múnere venit, ut tibi à fidélibus tuis dignè & laudabíliter ferviátur: tribue quæfumus, nobis ut ad pro miffiónes tuas fine offenfiéne currámus; Per. diæ, fi indiger, vel exhi- * : CANON. Ex Concílio Bituricenfi, Momnes feptimum diem cum pro Sábbato recepiffe. Dominico ergo die ceffent fecularia ópera: fic facrum inftitútum, fit quies ánimi & córporis fancta, & ad Deum leváta mens & a terrénis abftracta. Satis fint Chriftiáno ópera caritátis oratiónes piæ, pfalmi, hymni & cántica. Ad Magnificat. Ant. 7. G. Diliges Dóminum Deum tuum ex toto corde tuo, & F : ex tota ánima tua, & ex ómnibus víribus tuis, & ex omni mente tua; & próximum tuum ficut teipfum: hoc fac, & vives, Luc. 10. FERIA SECUNDA, De libro Ecclefiaftici. Lectio j. Cap. 2. Ili, accédens ad fervitutem Dei, ftain juftítia & timóre, & præpara nimam tuam ad tentatiónem. Déprime cor tuum, & fuftine inclína aurem tuam, & fufcipe verba intellectus; & ne feftínes in témpore obductiónis. Sústine fuftentatiónes Dei : conjungere Deo, & fuftine, ut crefcat in noviffimo vita tua. Omne quod tibi applícitum fúerit, accipe: & in dolóre súftine, & in humilitáte tua patiéntiam habe; quóniam in igne probátur aurum & argentum, hómines vero receptibiles in camíno humiliatiónis.Crede Deo, & recuperabit te; & dírige viam tuam, & fpera in ilJam. Serva timórem illíus, in illo veterafce. R. Beátus. 161. Lectio ij. ómnibus exquiréntibus fe ia Ui timent Dóminum, Qui timent Dúmábiles verbo illíus ; & qui diligunt illum, confervábunt viam illíus. Qui timent Dóminum, inquírent quæ beneplácita funt ei ; & qui díligunt eum, replebuntur lege ipsíus. Qui timent Dóminum præparábunt corda fua, & in confpectu illius fanctificabunt ánimas fuas. Qui timent Dóminum, ĉaftodiunt mandáta illíus, & patiéntiam habébunt ufque ad infpectiónem illíus, dicentes: Si pœniténtiam non egérimus, incidémas in ma filii, nus Domini, & non in hóminum; & fcitóte quia nullus fperávit in Dómino, & confufus eft. Quis enim permanfit in mandátis ejus, & derelictus eft ? aut quis invocávit eum, & defpexit illum? Quóniam pius & miféricors eft Deus, & re mittet in die tribulationis peccáta; & protector eft nus hóminum. Secundum enim magnitúdinem ipsías, fic & milericórdia illíus cum ipfo eft. Ex R. Finem. 162. CANON. Concílio Novioinenfs. Anno 1344. Cap. 4. H Concilio y volumus & Oc facro approbante 1 ordinámus quod per singulas Ecclefias cujuflibet civitatis, vel Dioecefis,tam Collegiátis quam aliis, ordinárius feu alus divini officii in modo Officiandi qui in Eccléfiis Cathedralibus obfervári conduévit & tenéri, inviolabíliater oblervétur. FERIA TERTIA. 1. Lectio j. Q Cap. 3. Ui honórat patrem fuum vita vivet longiore; & qui óbedit patri, refrigerabit matrem. Quitimet Dóminum, honórar parentes, & quafi dóminis fervier his qui fe genuérunt. In ópere & fermone, & omni patiéntiâ honóra patrem tuum; ut fuperveniat tibi benedictio ab eo, & benedictio illius in noviffimo má neat. Benedí humilia te in ómnibus, & coram Deo invénies grá tiam; quoniam magna poténtia Dei folius, & ab humilibus honorátur. Altióra te ne quæsieris, & fortióra te ne fcrutatus fueris ; fed quæ præcepit tibi Deus, illa cógita femper, & in pluribus opéribus ejus ne fucris curiofus. Non eft enin tibi necefsárium ea quæ abfcóndita funt, videre óculis tuis. In fupervacuis rebus noli fcratíri maltipliciter, & in pluribus opéribus ejus non eris curiófus; plurima enim fuper fenfum hóminú oftenfa fune tibi. Multos quoque fupplantávit fufpicio illó rum, & in vanitáte detínuic fenfus illórum. R. Vanitátem. 163. Or durum habébit male Jiórum; maledictio autem matris era lícat fundamenta. Ne gloriéris in contamélia patris tui, non enim eft tibi glória ejus confufio; glória Enim hominis ex honore paris fui, & dédecus filii pater fine honóre. Fili, fufcipe fenectam patris tui, & non contriftes eum in vita illíus; & fi defécerit fenfu, véniam da & ne fpernas eum in virtúte tua. R. Dómine. 162. 3 Lectio ij. Fii, in manfuetudine úpera tua pérfice, & fuper hominum glóriam diligeris. Quantò magnus es, amat perículum, in illo períbit. Cor ingrédiens duas vias, non habebit fucceffus ; & pravus corde in illis fcandalizábitur. Cor nequam gravábitur in dolóribus, & peccátor adjiciet ad peccan dum. Synagogæ fuperborum non erit sánitas; frutex enim peccáti radic bitur in illis, & non intelligétur. Cor fapientis intelligitur in fapiéntia; & auris bona áudier cum omni concupifcéntia fapiéntiam. Sapiens cor & intelligibile abstinébit se à peccátis; & in opéribus juftitiæ fucceflus habébit. Igne atdentem extinguit aqua, |