Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volúmenes1-2

Portada
Weidmannsche Buchhandlung, 1915
 

Páginas seleccionadas

Otras ediciones - Ver todas

Pasajes populares

Página 133 - Cadme, secundas causa fuit luctus, alienaque cornua fronti addita vosque canes satiatae sanguine erili. 140 at bene si quaeras, Fortunae crimen in illo, non scelus invenies: quod enim scelus error habebat?
Página 146 - ... spem mihi nescio quam vultu promittis amico, cumque ego porrexi tibi bracchia, porrigis ultro; cum risi, adrides; lacrimas quoque saepe notavi me lacrimante tuas, nutu quoque signa remittis, et, quantum motu formosi suspicor oris, verba refers aures non pervenientia nostras.
Página 142 - Narcissumque vocat. de quo consultus, an esset tempora maturae visurus longa senectae, fatidicus vates 'si se non noverit' inquit. vana diu visa est vox auguris: exitus illam resque probat letique genus novitasque furoris.
Página 4 - Caesaribus salvis barbara vincla pati. perdiderint cum me duo crimina, carmen et error, alterius facti culpa silenda mihi : nam non sum tanti, renovem ut tua vulnera, Caesar, 210 quern nimio plus est indoluisse semel.
Página 144 - Fons erat inlimis, nitidis argenteus undis, quem neque pastores neque pastae monte capellae contigerant aliudve pecus, quem nulla volucris nee fera turbarat nee lapsus ab arbore ramus.
Página 296 - ... quid in hospite, regia virgo, ureris et thalamos alieni concipis orbis? haec quoque terra potest, quod ames, dare.
Página 147 - ... et neque iam color est mixto candore rubori, nee vigor et vires et quae modo visa placebant, nee corpus remanet, quondam quod amaverat Echo, quae tamen ut vidit, quamvis irata memorque, indoluit, quotiensque puer miserabilis " eheu " 495 dixerat, haec resonis iterabat vocibus " eheu " ; cumque suos manibus percusserat ille lacertos, haec quoque reddebat sonitum plangoris eundem.
Página 350 - Omnia mutantur, nihil interit: errat et illinc hue venit, hinc illuc, et quoslibet occupat artus spiritus eque feris humana in corpora transit inque feras noster, nee tempore deperit ullo, utque novis facilis signatur cera figuris nee manet ut fuerat nee formas servat easdem, sed tamen ipsa eadem est, animam sic semper eandem esse, sed in varias doceo migrare figuras.
Página 146 - ... quod cupio mecum est: inopem me copia fecit. o utinam a nostro secedere corpore possem! votum in amante novum, vellem, quod amamus, abesset.
Página 133 - Vallis erat piceis et acuta densa cupressu, nomine Gargaphie, succinctae sacra Dianae, cuius in extremo est antrum nemorale recessu arte laboratum nulla: simulaverat artem ingenio natura suo; nam pumice vivo 160 et levibus tofis nativum duxerat arcum.

Información bibliográfica