Selections from Ovid

Portada
Clarendon Press, 1917 - 128 páginas
 

Otras ediciones - Ver todas

Términos y frases comunes

Pasajes populares

Página 46 - ... at tu quae ramis arbor miserabile corpus nunc tegis unius mox es tectura duorum, signa tene caedis pullosque et luctibus aptos semper habe fetus, gemini monumenta cruoris!
Página 33 - Imus ad insignes Urbis ab arte viros. Frater ad eloquium viridi tendebat ab aevo, Fortia verbosi natus ad arma fori. At mihi iam puero caelestia sacra placebant, 20 Inque suum furtim Musa trahebat opus. Saepe pater dixit: „Studium quid inutile temptas? Maeonides nullas ipse reliquit opes.
Página 46 - quis te mihi casus ademit? Pyrame, responde: tua te carissima Thisbe nominat: exaudi vultusque attolle iacentes!" 145 Ad nomen Thisbes oculos iam morte gravatos Pyramus erexit, visaque recondidit illa. Quae postquam vestemque suam cognovit et ense vidit ebur vacuum, „tua te manus" inquit „amorque perdidit, infelix.
Página 42 - Coniugis augurio quamquam Titania mota est, spes tamen in dubio est: adeo caelestibus ambo diffidunt monitis. sed quid temptare nocebit? discedunt velantque caput tunicasque recingunt et iussos lapides sua post vestigia mittunt. saxa (quis hoc credat, nisi sit pro teste vetustas?) ponere duritiem coepere suumque rigorem mollirique mora mollitaque ducere formam. mox ubi creverunt naturaque mitior illis contigit, ut quaedam, sic non manifesta videri forma potest hominis, sed, uti de marmore coepta,...
Página 29 - Tibullo quam iuveni rupit cum ferus inguen aper. at sacri vates et divum cura vocamur; sunt etiam qui nos numen habere putent ! scilicet omne sacrum mors importuna profanat, omnibus obscuras inicit ilk manus ! quid pater Ismario, quid mater, profuit Orpheo, carmine quid victas obstupuisse feras ? 'aelinon !' in silvis idem pater 'aelinon !' altis dicitur invita concinuisse lyra.
Página 34 - Est mihi sitque, precor, flavae tutela Minervae, navis et a picta casside nomen habet. sive opus est velis, minimam bene currit ad auram, sive opus est remo, remige carpit iter.
Página 44 - inquit « nox perdet amantes, e quibus illa fuit longa dignissima vita; nostra nocens anima est. Ego te, miseranda, peremi, i io in loca plena metus qui iussi nocte venires, nec prior huc veni.
Página 30 - Litora marmoreis pedibus signate, puellae, 1 5 (hactenus est tutum, cetera caeca via est) et vobis alii ventorum proelia narrent, quas Scylla infestet quasve Charybdis aquas, et quibus emineant violenta Ceraunia saxis, quo lateant Syrtes magna minorque sinu.
Página 26 - Sint tantum reduces ! sed enim temerarius ille Est meus, et stricto quolibet ense ruit. Mens abit et morior, quotiens pugnantis imago Me subit, et gelidum pectora frigus habet.
Página 12 - Monte minor collis, campis erat altior aequis : Hinc data sunt miserae corpora bina fugae. Et movet ipse suas, et nati respicit alas Daedalus, et cursus sustinet usque suos.

Acerca del autor (1917)

Publius Ovidius Naso (20 March 43 BC--AD 17/18), known as Ovid. Born of an equestrian family in Sulmo, Ovid was educated in rhetoric in Rome but gave it up for poetry. He counted Horace and Propertius among his friends and wrote an elegy on the death of Tibullus. He became the leading poet of Rome but was banished in 8 A.D. by an edict of Augustus to remote Tomis on the Black Sea because of a poem and an indiscretion. Miserable in provincial exile, he died there ten years later. His brilliant, witty, fertile elegiac poems include Amores (Loves), Heroides (Heroines), and Ars Amatoris (The Art of Love), but he is perhaps best known for the Metamorphoses, a marvelously imaginative compendium of Greek mythology where every story alludes to a change in shape. Ovid was admired and imitated throughout the Middle Ages and Renaissance. Chaucer, Spenser, Shakespeare, and Jonson knew his works well. His mastery of form, gift for narration, and amusing urbanity are irresistible.

Información bibliográfica