fed certis dumtaxat perfonis ac pro certo quodam tempore addictum, illis nempe, qui Ecclefiæ initio à Paganismo vel Judaïfmo ad Chriftum convertebantur quos per nudum illud ac fterile fymbolum exteriùs diftingui ab invicem opor. tuit. Sociniani à Calvinianis, ex quibus nati ac propagati funt, arma mutuantur,quibus abfolutam & medii, ut vocant, in Baptifmate neceffitatem totis viribus imperunt. Perfpicuum eft, ait Calvinus Inft, L.4. cap. 15. n. 10. quàm falfum fit quod Pag. 4846 docuerunt pridem nonnulli, in quo alii perfi funt,per Baptifmum folvi nos & eximi ab originali peccato, & à corruptione quæ ab Adam in univerfam pofteritatem propagata eft. Et n. 22. exprefsè ait, non arceri à Re- Pag. 488, gno Calorum infantes quos è præfenti vità migrare continget, antequam aquà mergi da tum fuerit. Atqui jam vifum eft, pergit ille, fieri non levem injuriam Dei fæderi, nifi in eo acquiefcimus, ac fi per fe infirmum effet cùm ejus effectus neque à Baptifmo neque ab allis acceffionibus pendeat. Atqui tamen his imbuti documentis Calviniani, Anabaptiftis & Socinianis toto animo hîc repugnare ac contradicere videri volunt, ad fcenam magis, & lu dricam, ut puto, difputationem, quàm ad feriam demonftrationem veritatis. Quâ etenim fronte, quâ ingenii præfidentiâ, fibi hoc affumere Calvinifte pof. funt, ut convincant Anabaptiftas, non debere infantes à Baptifmo excludi; cùm vel ipfimet contendant, infantes fine Baptifmo ex præfenti vitâ raptos, à Regno Cœlorum non arceri, fed unâ præfentis foederis virtute falvos fieri, &, quod amplius quidquam eft, cùm, ficut & ipfinet Anabaptiftæ & Sociniani, celebrem iftam Chrifti fententiam, Nisi quis renatus fuerit &c. ad figuratum & metaphoricum fenfum detorqueant, nec de vero aquæ, fed Spiritûs Baptifmo inftar aquæ lavantis ac mundantis, interpretentur? Dicant illi nobis, quid juris habeant ad hanc Chrifti fententiam à litterali & obvio fenfu ad metaphoricum inflectendam, quod fibi pariter arrogare non poffint Sociniani, quos illi tamen duriùs infectantur, cùm verba hæc Christi plana certè & aperta, Eunies docete omnes gentes, baptifantes eos &. non de vero fed instructionis dumtaxat ac do... &rinæ Baptifmo, dicta effe arbitrantur. Rom, 2.v. O homo, in quo judicas alteram, te ipfum condemnas. aquæ, Una una eft fimplex, fibi femper cohæ rum, Bellè omnino Irenæus L. 3. c. 17. aliàs 19. Sicat, inquit, de arido tritico maßa una pag.20‡¡! fieri non poteft fine humore, neque unus panis,».». ita nec nos multi-unum fieri in Chrifto Jefu poteramus, fine aquà, quæ de Cœlo eft. Et ficut arida terra, fi non percipiat humorem non fructificat: fic & nos, lignum aridum exi- fentes primùm,nunquam fructificaremus vi- tam, fine fuperna voluntarià pluvià: corpora enim noftra per lavacrum, illam, quæ eft ad incorruptionem,unitatem acceperunt ; animæ autem per fpiritum. Unde & utraque neceßa. ria, cùm utraque proficiunt in vitam Dei, Preffùs S. Auguftinus L. 3. de origine animæ cap. 9. dicebat. Noli credere, noliT. noli T. 10. pag. 379. C. dicere, nec docere, infantes, antequàm bap♪ sifentur morte præventos, pervenire poffe ad originalium indulgentiam peccatorum, fi vis effe Catholicus. Rata igitur lex eft ac fixa Christi sententia, Nifi quis renatus fuerit ex aqua & Spiritu fanito, non poteft introire in Regnum T.1.p. 351. Cœlorum. Nullum hic excipit, ait S. Ambr. L. 2. de Abrah. c. 11. n. 84. non infantem, non aliquà præventum neceffitate. 12. Procul ergo putidum iftud Pelagianorum figmentum, infantes fine Baptifmo arceri quidem à Regno Cœlorum, propter Chrifti fententiam, Nifi quis &c. æternâ tamen vitâ donari, propter vitæ eorum innocentiam: quafi in Adamo & Rom. s. v. ipfi non peccaverint, in quo omnes pecca. verunt; quafi non nafcantur filii iræ ac indignationis. Sicut ergo in Adam omnes moriuntur, ita neceffe eft omnes in ChriT.2.p.192. fto renafci. Quifquis dixerit, ait S. Aug. Epift. 166. aliàs 28. ad Hieronymum,quòd in Chrifto vivificabuntur etiam parvuli, qui fine Sacramenti ejus participatione de vita exeunt, hic profectò & contra Apoftolicam prædicationem venit, & totam condemnat Ecclefiam, ubi propterea cum baptifandis parvulis feftinatur & curritur, quia fine dubio creditur aliter eos in Chrifto omnino vivifica ri non poffe. B. Novimus equidem effe aliquos ex noftris, qui plùs æquo de mifericordiâ Dei præfumentes, ac nefcio quo tenerioris clementiæ affectu commoti erga tot ing fantium millia, qui abfque Baptismo migrant ex hac vitâ, & æternùm pereunt, naturalem quamdam felicitatem illis liberaliter affignant. Verùm immota stat Christi fententia, Nifi quis &c. Sapienter omninò ac graviter monet eam in rem Bellarminus L. 6 de amiffione gratiæ c. 2. mifericordiam noftram parvulis jam de- T.4. p.143 functis nihil prodeffe; è contra nihil obeße no-C. fræ fententia feveritatem: multùm autem pergit, nobis obeft, fi ob inutilem miferi cordiam erga defunétos,pertinaciter aliquid contra Scripturas aut Ecclefiam defendamus; idcirco non affectum quemdam humanum quo plerique moveri folent, fed Scripturæ, Conciliorum & Patrum fententiam confulere ac fequi debemus. Novimus etiam Novatores noftros eximias Baptismi prærogativas & effectus aut reftringere parciùs, aut latiùs diffundere. Hinc vim à labe originali mundandi, & fanctificantem infundendi gratiam ipfi detrahunt; inde verò liberam ab omni humanâ fervitute, omni. bufque votis obfervandis, ( eo excepto I |