Refp. nego min. manûs enim illa impofitio in Spiritum fanctum, per quam recipiebantur Hære. tici extra Ecclefiam baptifati, & quæ opponitur manuum impofitioni in pœnitentiam, per quam admittebantur alii Hæretici in Ecclefiâ baptifati, non erat verè confirmatoria, fed erat manûs impofitio in pœnitentiam leviorem & mitiorem, seu potius in imagine & umbrâ pœnitentiæ ; altera ve rò manus impofitio erat in pœnitentiam graviorem. Ratio eft, quia longè majori & graviori peccato fe implicant, qui ab Ecclefiâ in quâ baptifati funt, ad hærefim deficiunt, quàm qui in hærefi nati & educati, in eâ baptifantur: unde gravior illis, quàm iftis injungi debet pœnitentia, quia, ut loquitur S. Auguftinus L. 2. contra Crefconium cap. 16. faciliore veniâ quod nondum habuerunt accipiunt,T.9.p.419. quàm fi habuiffent, & tamen deferuiffent. Et hoc Ai B, difcernitur apud nos, ut aliter recipiantur qui Catholicam reliquerunt, aliter qui ad illam primitus veniunt. Illos enim amplius gravat defertionis crimen. Porro facilior illa venia quâ baptifati extra Ecclefiam recipiebantur, non pofita erat in eo quòd per Confirmationem reciperentur, fed quòd longè mitior foret eorum pœnitentia, atque illius imago. meliùs diceretur. Ut enim ratiocinatur idem S. Auguftinus Lib. 5. de Baptifmo c. 23. Manûs impofi- Ibid. p.157. tio fi non adhiberetur ab hærefi venienti, tanquam extra omnem culpam effe judicaretur: propter charitatis autem copulationem, quod eft maximum donum Spiritus fancti....manus hæreticis correctis imponitur.

Eadem eft refponfio ad Innocentium I. Opponit enim ibi manus-impofitionem in Spiritum fan&tum, tanquam leviorem pœnitentiam, alteri longè graviori, per quam fcilicet apoftata recipieban

C. D.

tur. Sic enim feipfum exponit S. Pontifex in Epi. T. 1: Conc ftolâ 18. cap. 3. Arianos præterea, caterafque ejuf 1269.D.modi peftes, quia eorum laicos converfos ad Domi

B.

num fub imagine panitentia ac fandi Spiritus fanctificatione per manus impofitionem fufcipimus, non videtur Clericos eorum cum Sacerdotii aut minifteri eujufpiam fufcipi debere dignitate. Porro illa manus impofitio fub imagine pœnitentiæ non eft confirmatoria.

Neque eft quòd dicas, apoftatas fæpius in Ecclefiâ receptos fummâ facilitate, & nullâ ferè impofità pœnitentiâ: ita de Cerdone teftatur S. Irenæus L. 3. c. 4. de Marcione, Tertull. L. de Præscriptionibus; de quibufdam Novatianis, S. Cornelius apud S. Cyprianum Epiftolâ 46. de Natali, quem difcipuli Theodoti Coriarii feduxerunt, Eufebius L. 5. c. ultimo &c. Non eft, inquam, quòd iftud opponas: namque ob certas prudentiæ & œconomiz caufas mitiùs aliquando egit Ecclefia cum aliquibus apoftatis, qui vel feducti fuerant metu & violentiâ, vel maximi doloris figna demonstrabant, vel denique poterant multos exemplo fuo ad gremium Ecclefiæ adducere: fed cafus illi fingulares generalem regulam confirmant, nedum infringunt.

Objicies denique S. Auguftinum, L. 3. de Bap7.9.117. tifmo.c. 16. ubi ait: Manus autem impofitio non ficut Baptifmus repeti non poteft. Quid eft enim aliud quam oratio fuper hominem At illa manûs impositio de quâ loquitur, eft confirmatoria; ea ipfa scilicet, in mente S. Doctoris, per quam Apoftoli A&t. 8. vifibiliter Spiritum fanctum conferebant. Refp. nego min. Ibi quippe fan&tus Doctor agit generatim de manûs impofitione, tùm confirmatoriâ, tùm reconciliatoriâ. Primam negat poffe re

peti, ut conftat ex teftimoniis S. hujus Doctoris antea relatis: alteram verò repeti poffe contendit. Inftitutum quippe ac fcopus S. Doctoris eò loci poftulabat, ut de utrâque illâ manûs impofitione loqueretur; vult enim probare Spiritum fan&tum inhabitantem, feu charitatem quæ juftificat, in unâ folâ Catholicâ Ecclefiâ haberi poffe. Hoc ut affequatur, folvit 1°. objectionem ductam ex eo quòd Spiritus fan&tus vifibiliter nunc, ficut olim, Fide libus per impofitionem manûs non concedatur; docetque id tantùm neceffarium fuiffe ad commenda 1b. p. 116, tionem rudis fidei, & Eccleffe primordia dilatanda. F. 2. aliud folvit argumentum, nempe impofitionem manûs reconciliatoriam, per quam peccatum hærefis dimittitur, repeti non poffe, perinde ac Baptifmum; ac proinde impoffibilem effe reconciliatio nem cum Ecclefiâ: refpondet, illam manus impofitionem alterius conditionis effe à Baptifmo, hune repeti quidem non poffe, illam verò poffe; quia manus impofitio eft oratio fupra hominem, oratio autem repeti fæpius poteft.

Ex quibus facilè intelligitur, in mente S. Do&oris, fecundam illam manus impofitionem, reconciliatoriam dumtaxat effe, feu meram cæremoniam, per quam redeuntes ab hærefi aliquibus in locis recipiebantur.

QUÆSTIO V. ET ULTIMA.

De cæremoniis Sacramenti Confirmationis.

N

Oftri non eft inftituti fingularum illarum
cæremoniarum antiquitatem,fignificationem,

vim ac efficaciam hîc expendere, de quibus Libri Rituales: nobis fatis erit fummatim eas delibaffe quæ vel antecedunt, vel comitantur, vel fequuntur Confirmationem.

De caremoniis que præcedunt Confirmationem.

Præter eas quæ pertinent ad confecrationem chrifmatis, de quibus antea diximus,

Quæres 1°. an fint adhibendi patrini in Confir

matione.

Refp. affirmativè: antiqua enim eft praxis illa; de quâ mentio fit in Libro Sacramentorum S. Gregorii, & in Ordine Romano. Hujus confuetudinis rationem affert S. Th. 3. parte q. 72. art. 10. in corpore: quia fcilicet debent recens baptifati habere à quibus erudiantur in pugnâ fpirituali.

Quæres 2°. quinam in patrinos eligi poffint & debeant.

Refp. cos tantùm 1°. qui funt baptifati & confirmati: quia qui nondum est Christianus per Baptifmum, & perfectus Chriftianus per Confirmationem, idoneus non eft qui alios in fide christianâ inftruere, & ad pugnam informare poffit. 2°. S. Carolus exigit in patrinis ut ad minùs annum decimum quartum attigerint, cùm non cenfeantur ante iftud tempus fatis apti ad alios inftruendos. 3. Excluduntur parentes illius qui confirmandus eft, propter cognationem fpiritalem quam cum ipfo effent alioqui contracuri. Ut enim ait Concilium Tridentinum Seff. 24. c. 2. T.14. Cone. de reformatione Matrimonii, ea cognatio que ex 2.878. A. Confirmatione contrahitur, confirmantem & confir matum, illiufque patrem & matrem, ac tenentem non egrediatur, omnibus inter alias perfonas hujus

Spiritualis cognationis impedimentis omnino fublatis. 4°. Id vult obfervari S. Carolus in V. Concilio Mediolanenfi, ut ne feminis mares, nec г, 15, Conc, contra, maribus femina, neque fenioribus adolefcen-P. ≤ 86. B. / tes, cùm minimè hoc per atatem conveniat, compatres in Confirmationis Sacramento adhibeantur, nifi id aliter neceffitas poftulet. Ritus quoque eft antiquus, ut compater dexterâ fufcipiat & teneat eum quem offert Epifcopo confirmandum: fi verò qui offertur adultæ eft ætatis, pedem fuum fuper dexte rum pedem compatris ; qui ipfum offert, ponit ; id quod non fine myfterii fignificatione fit. Lege ri tum hunc veterem in Libro Sacramentorum S. Gregorii, & in Ordine Romano.

Quæres 3°. quid præfcribant Canones circa muta tionem vel additionem nominis in Confirmatione.

Refp. fi nomen turpe fit, vel ridiculum, vel indignum homine Christiano, mutari debere. Ita exprefsè Concilium V. Mediolanenfe, Aquense an. 1585. Tolofanum an. 1590. quamquam nulla etiam exigente neceffitate mutari nomen poffit, vel aliud addi. Ita ferunt Conftitutiones Odonis Parifienfis, & Decreta Synodalia Ecclefiæ Remenfis.

Quæres 4°. quid præfcribant Canonès circa ablutionem frontis.

Refp. confirmandos teneri frontem mundare feu abluere, atque aperire, antequam se fistant cofam Epifcopo. Ita Synodus Rothomagenfis an. 1581. Aquenfis an. 1585. & Mediolanenús V.

Quæres 5°. quid ftatuatur circa veftes confir

mandi.

Refp. quando Confirmatio immediatè poft Baptifmum conferebatur, confirmandos vestibus al