IV.

cap. IV.

tum Pœni- Sacramento pœnitentiæ applicentur, tentie appli eadem Sacro-sancta Synodus docet: XIV. chap. Etfi contritionem hanc, quam descriSeff. XIV. bit, aliquando caritate perfectam effe contingat, hominemque Deo reconciliare,priusquam hoc facramentum actu fufcipiatur; ipfam nihilominus reconciliationem ipfi contritioni, sine sacramenti voto, quod in illa includitur, non effe adfcribendam. Quo liquer non id femper aut ex naturâ rei fieri, sed tantùm aliquando contingere, ut illa contritio caritate perfecta fit : unde fubdit, quamcunque aliam contritionem, eum esse motum, quo pani tens adjutus viam fibi ad juftitiam parat; quique ad Dei gratiam in facramento pænitentia impetrandam difponit. Cæterùm contritionem eam quæ statim Deo reconciliet, etiam ante susceptum actu sacramentum, eam effe tantùm, quam aliquando caritate perfectam effe contingat : atque adeò alios effe cafus, eosque vulgatos atque communes, quibus absolutio facerdotis hominem adhuc reperiat obligatum lethalibus culpis, neque juftificatum fupponat, fed faciat.

(

Huc spectat etiam ejufdem sessio- VII. nis Ex ejufdem canon Ix. Ne quis dixerit, ab-feff. xiv.can, folutionem Sacramentalem Sacerdotis 1x. non effe actum judicialem, fed nudum minifterium pronuntiandi & declarandi remissa esse peccata: quod non fatis pro sancti Concilii intentione fixum haberetur, si omnis absolutio actu suscepta hominem jam justum, jamque Deo gratum ac reconciliatum reperiret, idque ex naturâ rei, five ex institutione divinâ, fieri oportere, pro certo crederetur. Sic enim Sacramenta, quibus juftificari credimus, opus justificationis acremiffionis peccatorum jam perfectum fupponerent, hominemque nullius alterius rei indigentem, quàm ut ei jam remissa esse annuntiaretur ac declararetur. Ipfa quoque absolutionis formula, quod abfit, mendax eflet, si nunquam peccata solverer, sed soluta reperiret; nec ministri Christi verè unquam exercerent conceffam fibi ligandi ac folvendi, remittendi ac retinendi poteftatem, si nunquam solverent, atque remitterent; sed semper soluta vincula,

semper dimissa peccata fupponerent. Et quemadmodum ad verè exercendam ligandi ac retinendi poteftatem, intelligere debemus non fupponi ligatos, & actu judiciali sub nexu retentos, fed effici, ut verè ligati, verè & positivè sub nexu retenti habeantur; ita de potestate solvendi ac remittendi credendum est, nec supponi tantùm jam foluta & dimissa, sed verè effici ut actu solvantur, ac remittantur.

Quæ omnia in hunc fyllogifmum concludi poffunt. Qui specialis est Sacramenti effectus, is ante Sacramentum actu susceptum non neceffariò supponitur; fed per illud efficitur. Atqui in Baptifmo & Pœnitentiâ, specialis Sacramenti effeCtus est ipsa juftificatio, feu remiffio peccatorum. Ergo justificatio seu remiffio peccatorum in Baptifmo & Pænitentiâ actu susceptis non neceffarid fupponitur, fed per illud effiSeff. xxv. citur. Ergo ulteriùs, quod aliquando id fiat, non est necessarium sed casuale & accidentarium, nempè cùm contritionem caritate perfectam esse con

tingit, ut ex Tridentino diximus.

Hæc ergo dogmata circa Sacra- VIII. mentorum efficaciam five efficien- dentini do tiam, non nifi læsâ fide Tridentina, trinæ fumnegari poffunt. Quare diligentiffimè ma, omniumque ejus docavit sanctiffima & doctiffima Sy- &rinæ parnodus, ne, quam tantâ auctoritate tium confenac perfpicuitate afferuit virtutem ac ad fecundam vim; eandem, quod abfit, evertere hujus difpuvideretur. Itaque, cùm clarè defi-tationis par nierit, uti prædiximus, & mox lu- Sup. cap. 30 culentiùs declarabimus, ad justificationem in Sacramentis requiri, ut ad eam moveamur non solo timore pænæ, fed etiam dilectione justitiæ; netamen putarent, eam dilectionem faltem cuin voto Sacramenti statim esse vivificam, five reconciliatoriam, ac juftificantem, eam certis caracteribus, à vivâ, & reconciliatoriâ, five justificante contritione discrevit; quod hæc quidem fit, ut diximus, caritate perfecta; illa au-Supi capi bi tem sit dilectio tantùm incipiens, nec ad eum deducta finem, ut caritate perfecta fit: unde etiam fit, ut fit præparatoria, non perficiens, aut juftitiam inducens, fed ea quam ipsa

juftitia confequatur; ut fit denique, non nova vita, quod eft opus contritionis caritate perfectæ, fed nova vitæ propofitum, ejufdemque inchoatio quædam. Quos incipientis dilectionis caracteres nunc explicare aggredimur: atque hæc erit secunda pars noftræ difputationis, haud obscurioribus aut inferioribus Sacrosancti Concilii firmata decretis, & pari utique fide retinenda.

SECUNDA PAR S.

Placet igitur primùm ex sessione me difpofi- VI. cap. vi. fequentia recitare: Difximè verò ponuntur autem ad ipfam juftitiam, de incipiente, dum excitati divinâ gratia ... liberè moad confequen-ventur in Deum, credentes vera effe, dam juftifica que divinitus revelata & promiffa funt ; fariò requifi- atque illud imprimis, justificari impium per gratiam ejus ... & dum peccatores se effe intelligentes, à divine juftitia timore, quo utiliter concutiuntur, ad confiderandam Dei mifericordiam se convertendo, in spemeriguntur; fidentes, Deum fibi propter Chriftum propitium fore, illumque tanquam omnis juftitia