Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Il y a dans le prefbytere au deffus des chaifes du célébrant, un tombeau de marbre noir, fur lequel eft un homme de marbre blanc, habillé en guerrier, avec cette infcription au deffus:

Cy gift manfeigneur ROBERT duc de Bourgogne, & de madame AGNES jadis fille de monfeigneur faint Louis roy de France, Lequel trépaffa le Samedy veille de faint Luc, l'an de l'an de grace

MCCCXXXIV.

Au deffus de ce tombeau, eft un autre où repofent le bienheureux Pierre XI. abbé & general de l'ordre, qu'il n'a gouverné que quatre ou cinq ans, & le cardinal Robert qui a été xv. abbé de Pontigny,& fut enfuite le xxvII. abbé de cette maison.

Epitaphe du bienheureux Pierre abbé de Cîteaux & évêque d'Arras.

Petrus doctrinæ pretiofum manna pluebat,
Huic odiofa venis præful fuit Attrebatenfis..

Epitaphe du bienheureux Robert fecond du nom, vingtfeptiéme abbé de Citeaux, ensuite cardinal, mort à Parme en Italie en MCCCVI. qui fe lifoit à fon tombeau qui étoit magnifique:

Quam fit homo fragilis mortales difcite cuncti
Quamque brevi curfu natura debita folvens,
Occubuit velut hic quondam præclarus in orbe
ROBERTUS domui paftor qui præfuit isti.
Cardinis officio pro munere poftea fungens,.
Italia pago Parma cadit, hic tumulatur.
Annis mille femel centum ter quinque lapfi,
Quem tulit è medio Deus hunc det vivere cœlo.

Derriere le maître autel, du côté de l'épître, fous les baffes voutes, eft une chaffe qui renferme le cœur du pape Calixte II. qui fut mis entre les mains de faint Estienne, troifié me abbé de cette maison.

fous

[ocr errors]

Sous la châffe où eft le cœur du pape Calixte II. il y a un fepulchre, où font enfevelis deux princes de l'églife; le premier eft Albert patriarche d'Antioche mort l'année MCCXLV. Vauldemare évêque de Schlefuvig ville du duché d'Olface, ou Holftein en Dannemarc, fils du roy Canut. Voici leur épitaphe.

Præter cor nobile (fanctiffimi domini papa Callixti fecundi, quod reconditum fuit in fuperiori parte hujus tumuli, uti demonftrabat fequens & vetuftilima quidem epigraphe, quæ vix legebatur, ad latus ejufdem tumuli, ea parte qua olim afcendebatur ad auguf tiffimum Euchariftia facramentum, ante annum 1667. quo extructum eft majus altare, eo fuperbo ac magnifico opere quo nunc

cernitur.

Ecce hic eft cor nobile domini Callixti papæ.

Hic duo quoque jacent venerabiles ecclefiæ præfules WALDEMARUS Kanuti regis Danie filius, quem abdicatis epifcopatu Sclefuvienfi (Sclefuvig urbs eft in Holfatia) atque etiam archiepifcopatu Bremenfi, in quem recens electus fuerat, monachum induit in hoc cœnobio, & quadriennio poft ex hac vita migravit ad Chriftum xv. Cal. Augufti anno MCC. XXVI. primus reconditus eft ac fepultus in hoc tumulo.

Et dominus ALBERTUS patriarcha Antiochenus, qui fecundus in hoc eodem fepulchro refedit: in cujus gratiam condita eft fequens definitio capituli generalis anni MCCXLVI. Bone memoria domino ALBERTO quondam patriarcha Antiocheno, qui exiftens in curia domini papæ ex maxima devotione quam habebat ad ordinem, in domo Ciftercii quæ eft mater noftra, fuam elegit fepulturam, conceditur plenarium officium per ordinem univerfum.

Vis-à-vis de ce tombeau, il y en a un autre femblable à côté de l'évangile, en forme d'une grande châffe, qui renferme deux corps des onze mille vierges, fçavoir de fainte Palladie & fainte Samnie, avec cette épitaphe.

Hic jacent corpora fanitarum Palladiæ & Samniæ quæ funt de numero undecim millium virginum.

Autrefois on difoit la meffe fur leur tombeau.

I. Partie.

Dd

Enfuite de cette châffe, on voit dans l'épaiffeur du mur, le tombeau de quatre illuftres évêques, avec cetre épitaphe.

Hic duo ROBERTI, Lingonenfis, Cabilonenfis Pontifices paufant fimul, & PETRUS Podienfis. His eft DONATUS Caffellenfis fociatus

Praful honoratus, noftrique comes monachatus.

y a encore une autre épitaphe dans un tableau auprès de ce tombeau.

D. O. M.

Sub eodem lapide quatuor illuftriffimorum ecclefiæ præfulum corpora, cum tanto interjecto temporis intervallo unius ad alterum, fepulturæ tradi & diocefum adeo loco diffitarum, res fi non inaudita, parum tamen frequens effe videtur. Nec dubium quin fa. Etum demireris, falti interdum rationem inquirendo. Aufculta igitur & difces amice lector, quod cum Ciftercium fanétorum ferax infolentis odore fanctitatis apud omnes magis fplendefceret, quam illius purpuræ qua tot ex ejus abbatibus jampridem affulgebant & condecorabantur etiam inviti ( adeo magnos fas eft credere tuliße viros) cunctos certatim ejus incolarum amicitiam fem. per coluiffe, fuffragia poftulaffe ; exiftimantes bene fibi fore,fi loco ponerentur, qui preces eorum non defore fcirent. Hinc factum eft, ut cum nondum extructa effet hæc ædes, nifi ea parte quæ fanétum fanctorum nuncupatur, nec locus fuppeditaret ubi tot corpora que regum, ac principum, tum cardinalium, patriarcharum, archiepifcoporum, &c. hujufmodi magni nominis præfulum ibi requief cunt apponerentur, oportuerit plurima fimul fepeliri.

Quorum qui primus eorum pontificum fub eo lapide & fatis magnifico farcophago jacet, è terra tres pedes ad minus alto, & ultra hunc parietem fub arca tranfvoluto & conftruito, eft fama celebris & illuftriffimus DD. PETRUS epifcopus Podienfis ( Dupuys en Vellay) qui quondam ad votum folemnem excepit Ludovicum VII. pro expeditione orientali ad loca fanita in amplissi ma Parifienfi bafilica B. Virginis. Cum autem è vivis difceffiffet 111. cal. fept. an 1191. fecundum propofitum voluntatis fuæ hic fepultus eft.

Sexaginta poft & tribus annis elapfis, adhuc reconditum eft cor

pus illuftrissimi reverendissimique DD. ROBERT DE CHATILLON S. P. N. Bernardi gentilis & Lingonenfis epifcopi. Ipfe eft qui Lingonas pretiofo ditavit capite fortiffimi martyris S. Mammete Conftantinopoli deportato: ex quo tempore princeps Lingonas ecclefia, quæ patronum habebat S. Johannem evangeliftam, eumdem martyrem Mammetem cepit venerari, ut tutelarem. Porro prædiEtus Robertus obiit x111. cal apr. an. MCCVIII. cujus hic funus delatum eft atque inhumatum.

Huic Roberto adjunktus eft alter ROBERTUS Cabilonenfis, qui poftquam hanc adem facram feciffet, & Deo optimo dicaffet,fub invocatione auguftiffimæ cælorum Imperatricis & Deiparæ Virgi nis MARIA, hujus cœnobii præcipuæ & totius ordinis noftri tutelaris ac patronæ, xv1. cal. novemb. quæ incidit in xvII. menfis oftobris an. MCXCIII. dignum duxit, rei fuæ effe exiftimans hoc in templo, quod ipfemet inauguraverat, fepulturæ tradi, fed potius divina ita difponente providentia, ne quos tanto recrearat beneficio, privarentur venerandarum exuviarum fuarum thefauro. Vixit tamen ad annum MCCXIV. quo mortuus eft pridie idus januarii.

His præcelfis viris appofitum eft aliud hujus fæculi micans jubar DONATUS fcilicet cognomine ONOLARGAN generofi ftemmatis in Hibernia natus, omnium cæleftium carifmatum donis vere ipfe donatus, numero x1. archiepifcopus Caffilienfis ( Cashel en Hibernie) qui ordini noftro plurimum addictus, amans nefciri præter quam à Deo, cui omnia patent, fponte fe fuo abdicans pontificatu, anno MCCXXIII. patriæ fuæ fines fugiens, & dulcia derelinquens arva, appulit Ciftercium, mox huic cœnobio, facro affumpto habitu, adfcribendus ab Galtero abbate, tum Ciftercium & univerfum ordinem pie moderante,ubi per novennium degens cum omnibus fuiffet admirationi & exemplo, tandem beato fine quievit anno MCCXXXII. ejus venerandum corpus hoc nobili & fupra memorato tumulo donatum eft.

Sur le douziéme tombeau, on lit cette épitaphe.

Nobis donatus de culmine pontificatus

Rhemis tranflatus jacet hic vir Guido beatus.

Et fur la frife de la tombe.

Beati Guidonis de Paré quondam cardinalis & legati in Ger

mania ex monacho & abbate hujus cœnobii affumpti, & in ar chiepifcopum Rhemenfem obiit Gandavi anno MCCVI.

Le dernier tombeau du côté de l'évangile dans le fanctuaire, est celui du B. Arnauld Almaric élû archevêque de Narbonne, après avoir été dix ans abbé de Cîteaux Son épitaphe a été enlevée durant les guerres civiles, l'an 1356. elle étoit fur une plaque de cuivre.

Au milieu du prefbytere, dans les places des diacres & foudiacres, font fept corps de nos ducs, ducheffes, princes, princeffes, avec cette épitaphe.

Gy devant le grand autel, entre les places des diacres & foudiacres, giffent tres illuftres princes & ducs de Bourgogne ODO III. de ce nom, qui déceda l'an 1218. PHILIPPE fils d'Odo IIII. duc de Bourgogne, qui mourut vivant (on pere en l'an 1346. & PHILIPPE fils dudit Philippe, qui trépassa à Rouvre en l'age de quinze ans l'an 1361 auquel la ligne mafculine du grand Hugues Capet roi de France fut interrompue en cette haute maison de Bourgogne. Voici les noms des femmes & filles, ALIX DE VERGI, femme d'Odo III. qui déceda à Lion l'an 1218. laquelle trépassa le 3. Mai l'an 1251. ALIX de Bourgogne leur fille, qui mourut l'an 1266. fans avoir été mariée. YOLAND de Dreux, premiere femme d'Hugues IIII. fils dudit Eudes, ou Odo III. duc de Bourgogne, qui mourut l'an 1172. & eft enterré au mème lieu avec fon épouse fufdite Yoland de Dreux, laquelle trépassa l'an 1255.

Il y a de compte fait, foixante de ces Princes enterrez à Câteaux.

Dans la chapelle de tous les Saints eft un tombeau élevé de terre d'environ trois pieds, où font répresentez un homme & une femme de pierre, avec cette infcription.

Hic jacent dominus PHILIPPUS DE VIENNA dominus de Pa. gney & domina JOHANNA uxor ejus filia comitis Gebennenfis. Requiefcant in pace.

Dans la chapelle de fainte Magdeleine, eft une tombe avec cette épitaphe.

« AnteriorContinuar »