Imágenes de páginas
PDF
EPUB

par les Peres de l'Eglife, 25. quaft. 1. funt quis dam. Si un Statut eft fait par l'Ordinaire, confirmé par le Pape, les Capitulans peuvent, comme dit Panorme fur le ch. cum acceffiffent de Conftitut. s'en départir, fi c'eft pour fuivre le droit commun; j'excepte un cas s'il y avoit des Lettres Patentes & un Arrêt d'enregistrement, les parties font liées plus fortement. Pour faire des Statuts i faut avoir jurifdiction; c'eft pourquoy le Chapitre n'en peut faire dans des chofes importantes fans l'autorité de l'Evêque, s'il n'eft exempt, à moins que ce ne foit pour les affaires oeconomiques qui le regardent.

Generalis Concilii.) Les Conciles particulies ou provinciaux n'obligent que ceux de la Province > comme l'a for bien remarqué M.' Charles du Moulin qui en rapporte les autoritez. Mol. cap. inter ca era 10. q. 3. Cependant leur autorité eft un bon argument pour les chofes de difcipline.

Perfona. Tous les fujets du Roy n'y font pas compris, il y a des Païs d'obedience, comme la Bretagne, la Provence, les trois Evêchez de Lorraine & Païs conquis qui en font exce ptez.

Publica autoritate. ) L'utilité publique doit êtrepréferée à la particuliere,principalement fi celle-ci y eft renfermée. C'eft le fentiment de la Gl. de la Pragm, §. cui rei de Collat. v. publi ca. Si la caufe de cette neceffité ceffoit, il ne faut pas s'en fervir comme d'un poinct fondamental & d'un argument pour obtenir semblable chofe.

De eorum Confilio.) Il y a grande difference entre le Confeil & le confentement, fi on eft

obligé de demander le premier, on n'est pas dans la neceffité de le fuivre; mais à l'égard du confentement, il le faut fuivre, s'il eft de la forme, le contentement comprend le confeil. Rebuffe a raifon de dire que quand ce font es chofes auffi importantes le Pape (les doit faire avec le confeil des Cardinaux: en effet quand il s'agit de faire un Reglement dans un Royaume fur la Difcipline Ecclefiaftique & Beneficiale, on ne fçauroit y avoir affez d'at tention. D'ailleurs le chef fe décharge d'une. partie des foins & du reproche s'il y avoit lieu d'en faire. Nous traiterons cette matiere plus particulierement dans la fuite, c. cum in v. ve teri de elect. c. cum ab uno juncta Gl. mandane tibus de re judicata 1. 6.

L

De Conftitutionibus,

TITULUS III.

Eo Epifcopus, Servus fervorum Dei ad perpetuam rei memoriam. Primitiva illa Ecclefia in angulari petra à Salvatore noftro Jefu Chrifto fundata Apoftolorum præconiis elata, martyrumque fanguine confecrata & aucta, olim ubi primum juvante Domino per orbem terrarum lacertos movere cœpit, provide attendens quantum oneris humeris impofitum haberet, quot oves pascere, quot cuftodire, ad quot etiam remotiffima loca oculos intendere cogeretur, divino quodam confilio, parrochias instituit, diœcefes diftinxit, Epifcopos creavit, & Metropolitanos præfecit ; ut tanquam membra capiti obfequentia, cuncta fecundum ejus voluntatem falubriter Domino gubernarent, & tanquam rivuli à perenni fonte, Romana videlicet Ecclefia, derivantes, ne angulum quidem dominici agri irrigatum dimitterent, undè, ficut alii Romani Pontifices prædeceffores noftri, fuo tempore omni ftudio curarunt ut dicta Ecclefia uniretur,

& in fancta unione hujufmodi fine ruga & macula confervaretur, & omnes vepres ab eadem Ecclefia abolerentur,cujus proprium eft, divina opitulante gratia, virtutes colere & vitia radicitus extirpare, ita & nos tempore noftro & præsenti durante Concilio, ea facere & curare debemus, quæ unioni & confervationi ejufdem Ecclefiæ conducere videntur. Ea propter omnes vepres quæ unioni hujufmodi obfiftunt & fegetem Domini pullulare non finunt, tollere prorfus & extirpare, ac virtutes in vinea Domini inferere fatagimus. Sanè inter arcana mentis noftræ revolventes quot tractatus inter piæ memoriæ Pium II. Sixtum IV. Innocentium VIII. Alexandrum VI. & Julium II. Romanos Pontifices prædeceffores noftros & claræ memoriæ Reges Franciæ Chriftianiffimos fuper abrogatione certæ conftitutionis in dicto Regno Francia vigentis, quæ Pragmatica vocatur habiti fuerunt. Et licet Pius II. prefatus, Nuntius ad claræ memoria Ludovicum XI. Francia-Regem Chriftianiffimum deftinatus, tantis eidem perfuaferit rationibus, ut Rex ipfe Pragmaticam Sanctionem hujufmodi tamquam in feditione & fchifmatis tempore natam, fuis patentibus Literis abro

,

gaverit; tamen hujufmodi abrogatio; nec etiam Literæ Apoftolicæ præfati Sixti fuper Cor cordata cum Oratoribus præfati Regis Ludovici ad præfatum Sixtum prædecefforem deftinatis habita expedita, per Prælatos & perfonas Ecclefiafticas dicti Regni receptæ non fuerunt, nec ipfi Prælati & perfonæ Ecclefiafticæ illis parere nec monitis Innocentii & Julii prædictorum aures prebere: fed eidem Pragmaticæ Conftitutioni inhærere voluerunt: unde præfatus Julius prædeceffor in prefenti Concilio Lateranenfi, univerfalem Ecclefiam repræfentante, per eum legitime indicto, abrogationis Pragmatica Sanctionis hujufmodi negotium & illius difcuffionem venerabilium Fratrum fuorum Cardinalium (de quorum numero tunc eramus) & aliorum Prælatorum Congregationibus, relationemque difcufforum fibi & eidem Concilio faciendam commifit, Gallicófque Prælatos, Capitula Ecclefiarum & Monafteriorum Conventus ac Parlamenta & Laicos illis faventes cujufcumque dignitatis, ctiam fi regalis exifterent, fanctione prædicta utentes, feu illam approbantes, omnéfque & fingulos alios fua communiter vel divifim intereffe putantes, per Edictum publicum cum ad partes illas tutus

non

« AnteriorContinuar »