&fanctus de monte Pharan. Opéruit cœlos glória ejus,* & laudis ejus plena eft terra. Splendor ejus ut lux erit; córnua in mánibus ejus;* ibi abfcóndita eft fortitúdo ejus ;

Ante faciem ejus ibit mors;* & egrediétur diábolus ante pedes ejus.

Stetit, & menfus eft terram, * afpéxit, & diffolvit Gentes, & contríti funt montes féculi;

Incurváti funt colles mun di, * ab itinéribus æternitátis ejus.

Pro iniquitáte vidi tentória turbabúntur

Ethiopia,

pelles terræ Mádian.

Nunquid in fluminibus

aut in

irátus es, Dómine? fluminibus furor tuus, vel in mari indignátio tua?

Qui afcéndes fuper equos tuos * & quadrigæ tuæ falvátio.

Súfcitans fufcitábis arcum tuum, *juraménta tribubus que locútus es.

Flúvios fcindes terræ, vidérunt te, & doluérunt montes; gurges aquárum tránfiit.

Dedit abyffus vocem fuam;* altitúdo manus fuas levávit.

Sol & luna ftetérunt in habitáculo fuo, in luce fagittáFum tuarum, ibunt in fplen* dóre fulgurántis hastæ tuæ.

In frémitu conculcábis terram, * & in furóre obstupefácies Gentes.

Egréffus es in falútem pópuli tui, * in falútem cùm Chrifto tuo.

Percufsifti caput de domo impii, * denudásti fundaméntum ejus ufque ad collum. Maledixifti fceptris ejus cápiti bellatórum ejus, veniéntibus ut turbo ad difpergéndum me.

*

Exultátio eórum,* ficut ejus qui dévorat påuperem in abfcondito.

Viam fecifti in mari equis tuis, *in luto aquárum multárum.

Audivi, & conturbátus eft venter meus; contremuérunt lábia mea. Ingrediatur putrédo in óffibus meis * & fubter me fcáteat;

Ut requiéfcam in die tribulatiónis *ut afcéndam ad pópulum accinctum noftrum.

Ficus enim non florébit, * & non erit germen in víneis.

Mentiétur opus olivæ, & arva non áfferent cibum. Abfcindétur de ovíli pecus, * & non erit arméntum in præfépibus.

Ego autem in Dómino gaudébo, * & exultábo in Deo Jefu meo.

Deus Dóminus fortitúdo

mea,& ponet pedes meos quafi cervórum.

Et fuper excélfa mea dedúcet me victor* in pfalmis canéntem.

Ant. Opéruit cœlos glória ejus, & laudis ejus plena eft terra. v. 3.

[In In Feftis, loco fuperioris Cantici, dicitur fequens Canticum. Sapient. 10. 17. E'ddidit juftis fapiéntia

rum * & deduxit illos in via mirábili.

Et fuit illis in velaménto diéi, & in luce ftellárum per noctem.

Tránftulit illos per mare Rubrum, & tranfvéxit illos per aquam nímiam. Inimicos autem illórum demérfit in mare, * & ab altitúdine inferórum edúxit illos. I'deò jufti tulérunt * fpólia impiórum,

Et decantavérunt, Dómine, nomen fanctum tuum, * & victrícem manum tuam laudavérunt páriter:

Quóniam fapiéntia apéruit os mutórum, * & linguas infántium fecit difértas. Ant. 4. E. Laudábo,

Pfalmus 145. Auda, ánima mea, Dóminum, laudabo Dóminum in vita mea; *pfallam Deo meo quándiù fúero.

Nolíte confidere in princ pibus, in filiis hóminum in quibus non eft falus.

حو

Exibit fpíritus ejus, & revertétur in terram fuam ; * in illa die períbunt omnes cogitatiónes eórum.

Beátus, cujus Deus Jacob adjútor ejus, fpes ejus in Dómino Deo ipsíus, * qui fecit cœlum & terram, mare, & ómnia quæ in eis funt.

Qui cuftodit veritátem in

fecundit veicat in

júriam patiéntibus ; * dat efcam efuriéntibus.

Dóminus folvit compedítos; * Dóminus illúminat

Per Annum.

Æ

Hymnus.

TERNA cœli glória, Beáta fpes mortálium, Summi tonántis U'nice, Caftaque proles Virginis: DA dexteram furgéntibus, Exurgat & mens fóbria, Flagrans & in laudem Dei Grates repéndat débitas. ORTUS refulget lucifer, Præftque Solis nuntius: Cadunt ténebræ nóctium: Lux fancta nos illúminet: MANENSQUE noftris fénfi

bus,

Noctem repellat féculi,
Omnique fine témporis
Purgáta fervet péctora,
SINCERA radices agat
In corde simplici fides,
Immóta fpes congáudeat,
His major adfit cháritas.
Qui nos creávit laus Patri,
Laus qui redémit Filio,
Qui charitáte nos foves
Sit par tibi laus, Spíritus.

Amen.

Per Annum. y. Ad te orábo, Dómine, R. Manè exáudies vocem meam. Pf. 5. 4.

Per Annum. Ad Benedictus. Ant. 3. d. Per vifcera mifericórdia Dei noftri vifitávit nos O'riens ex alto. Luc. 1. 78.

Preces, quando dicuntur, &Suffragia habentur fuprà in Laudibus Feria fecunda. pag. 46. 47.

Anima autem mea exultábit in Dómino, * & delectábitur fuper falutári fuo. O'mnia offa mea dicent:* Dómine, quis símilis tibi? Eripiens fnopem de manu fortiórum ejus,* egénum & páuperem à diripiéntibus

Humiliábam in jejunio ânimam meam; * & orátio mea in finu meo convertétur.

Quafi próximum, & quafi fratrem noftrum, fic complacébam: * quafi lugens & contriftátus fic humilia bar.

Et advérsùm me lætáti funt, & convenérunt: * congregáta funt fuper me flagélla, & ignorávi.

Diffipáti funt, nec compúncti, tentavérunt me, fubfannavérunt me fubfannatióne; * frenduérunt fuper me déntibus fuis.

Dómine, quando refpicies?* reftitue animam meam à malignitáte eórum, à leónibus unicam meam.

Confitebor tibi in eccléfia

*

magna, in populo gravi laudabo te.

Non fupergaudeant mihi qui adverfantur mihi iníquè,* qui odérunt me gratis, &

ánnuunt óculis.

Quóniam mihi quidem pacfficè loquebántur ; * & in iracundia terræ loquéntes, dolos cogitábant.

Et dilatavérunt fuper me os fuum; * dixérunt : Euge, euge, vidérunt óculi noftri. Vidifti, Dómine, ne sileas;* Dómine, ne difcédas à me. Altera divifio Pfalmi 34. EXúrge & intende judicio meo; *Deus meus, & Dóminus meus, in caufàm meam.

Ε

Júdica me fecúndùm juft tiam tuam, Dómine Deus meus; * & non fupergaudeant mihi.

Non dicant in córdibus fuis: Euge, euge, ánimæ noftræ:* nec dicant : Devorávimus eum.

Erubéfcant & revereántur fimul, * qui gratulántur ma¬ lis meis.

Induántur confufióne & reverentiâ, qui magna lo quúntur fuper me.

Exúltent & læténtur qui volunt juftitiam meam; * & dicant femper: Magnificétur Dóminus, qui volunt pacem fervi ejus.

Et lingua mea medicábitur

jaftitiam tuam laudem tuam.

* totâ die

Ant. Dómine, ne difcédas à me, exúrge & inténde judício meo. v. 22. 23. Per Annum, Capitulum.

I. Petr. 2. 20. 21.

benefaciéntes patiénter

geréntibus non introlbo. Odivi eccléfiam malignántium ; * & cum impiis non fedébo.

Lavabo inter innocéntes manus meas; & circúndabo altáre tuum, Dómine; Ut áudiam vocem laudis,*

&

lia tua.

: Dómine, diléxi decórem domûs tuæ, * & locum habitatiónis glóriæ tuæ.

Ne perdas cum impiis Deus, Deus, ánimam meam, * & cum viris fánguinum vitam meam.

In quorum mánibus iniquitátes funt; déxtera eórum repléta eft munéribus. Ego autem in innocéntia mea ingréffus fum: *rédime me, & miferére mei.

Pes meus ftetit in directo:* in eccléfiis benedicam te Dómine.

Pfalmus 39. Xpéctans expectávi Dó* & inténdic

EX

mihi.

Et exaudivit preces meas,* & eduxit me de lacu mifériæ, & de luto fæcis.

Et ftátuit fuper petram pedes meos, * & diréxit greffus meos.

Et immifit in os meum cánticum novum, * carmen Deo noftro.

Vidébunt multi, & timé