Spiritui fancto; ficut erat in princípio, & nunc, & femper, & in fécula feculórum. Amen. Allelúia. A Septuagefima ad Pafcha loco, Allelúia, dicitur, Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ, & fic in aliis Horis. Per Annum dicitur Invitatorium, Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus. Pf. 94.6. Repetitur, Dóminum, qui fecit nos,* Veníte,adorémus. Pfalmus 94. Eníte, exultémus Dómino; jubilémus Deo falutári noftro: præoccupémus fáciem ejus in confeffióne, & in pfalmis jubilémus ei. Repetitur, Dóminum qui fecit nos, Veníte, ado PULSIS procul torpóribus, Et folium ejus non défluet:* & ómnia quæcunque faciet profperabuntur. Non fic impii, non fic; * fed tanquam pulvis, quem prójicit ventus à facie terræ. Ideo non refurgent impii in judicio, neque peccatóres in concílio juttórum. Quóniam novit Dóminus viam juftórum, * & iter impiórum períbit. Glória Patri, & Filio, * & Spiritui fancto; Sicut erat in princípio, & nunc, & femper, * & in fecula feculórum. Amen. B Sed in lege Dómini volúntas ejus,& in lege ejus medabitur die ac nocte. Et erit tanquam lignum, quod plantátum eft fecus decurfus aquárum, * quod fructum fuum dabit in témpore fuo: Hi verfus, Glória & Sicut erat, dicuntur in fine Pfalmorum & Canticorum, nifi ali ter notetur. Ant. Beátus vir, qui in lege Dómini meditábitur die ad nocte. v. 1. & 2. Ant. 3. c. Servite. Uare fremuérunt Gen- Ques, funt inánia? Aftitérunt reges terræ, & príncipes convenérunt in u num advérsùs Dóminum, & advérsùs Chriftum ejus. Dirumpámus víncula eórum, * & projiciámus à nobis jugum ipfórum. Qui hábitat in cœlis irridébit eos; * & Dóminus fubfannábit eos. Tunc loquétur ad eos in ira fua, & in furóre fuo conturbábit eos. Ego autem conftitútus fum rex ab eo fuper Sion montem fanctum ejus * prædicans præceptum ejus. Dóminus dixit ad me: * Filius meus es tu, ego hódiè génui te. Póftula à me, & dabo tibi Gentes hereditátem tuam, * & poffeffiónem tuam térmi céptor meus es,* glória mea, & exáltans caput meum. Voce meâ ad Dóminum clamávi, * & exaudívit me de monte fancto fuo. Ego dormívi, & foporátus fum; * & exurréxi, quia Dóminus fufcepit me. Non timebo millia pópuli circundántis me: * exurge, Dómine, falvum me fac Deus meus; Quóniam tu percufsísti omnes adverfántes mihi fine caufa;* dentes peccatórum contrivísti. Dómini eft falus; * & fuper pópulum tuum benedictio tua. Ant. Exurge, Dómine, falvum me fac, Deus meus. v. 6. Per Annum. y. In nóctibus extóllite manus veftras in Sancta. R. Et benedícite Dó minum. Pf. 133. v. 3. Poft verficulum cujuflibet Nocturni dicitur, Pater nof ter. Abfolutio & Benedictiones ordine, quo habentur ante Pfalterium. Deinde leguntur Lectiones cum Refponforiis, ut in Proprio de Tempore affignantur. IN II. NOCTURNO. Per Annum, Antiphona, 4. toni. e. Deus meus. D Pfalmus 17. Iligam te, Dómine fortitúdo mea : Dóminus firmamén tum meum, & refúgium meum, & liberátor meus. Deus meus adjútor meus, * & fperábo in eum. aqua in núbibus áëris. Præ fulgóre in confpéctu ejus nubes tranfiérunt, grando & carbónes ignis. Protéctor meus, & cornu falútis meæ, * & fufceptor nus, * & fufcéptor meus. Laudans invocábo Dóminum, & ab inimicis meis falvus ero. Circundedérunt me dolóres mortis, * & torrentes iniquitátis conturbavérunt me. Dolóres inférni circundedérunt me: * præoccupavérunt me láquei mortis. In tribulatióne mea invocávi Dóminum, * & ad Deum meum clamávi; Et exaudivit de templo fancto fuo vocem meam; & clamor meus in confpéctu ejus, introívit in aures ejus. Commóta eft, & contrémuit terra; fundaménta móntium conturbáta funt,& commóta funt, * quóniam irátus eft eis. Afcéndit fumus in ira ejus, & ignis à facie ejus exárfit ; * carbónes fuccénfi funt ab eo. Inclinávit cœlos, & defcén& calígo fub pédibus dit, ejus. Et afcéndit fuper Chérutim, & volávit ; *volávit fuper pennas ventórum. Et pófuit tenebras latíbulum fuum, in circuitu ejus tabernáculum ejus:* tenebrófa Et intónuit de cœlo Dóminus, & Aktiffimus dedit vocem fuam; grando & carbónes ignis. * Et mifit fagittas fuas, & diffipávit eos: fúlgura multiplicávit, & conturbávit cos. Et apparuérunt fontes aquárum, & reveláta funt fundaménta orbis terrárum. Ab increpatióne tua, Dómine, * ab inspiratióne spíritûs iræ tuæ. Mifit de fummo, & accépit me; * & affumpfit me de aquis multis. Glória Patri, &c.. Antiph. Deus meus adjútor meus, & fperábo in eum. v. 2. Ant. 5. f. Salvum. Divifio Pfalmi 17. Ripuit me de inimicis meis odérunt me ;* quóniam confortáti funt fuper me. Prævenérunt me in die afflictiónis meæ ; * & factus eft Dóminus protéctor meus. Et eduxit me in latitudinem:*falvum me fecit, quóniam vóluit me. Et retribuet mihi Dóminus fecúndùm juftitiam meam, & fecúndùm puritátem mánuum mearum retribuet mihi, Quia cuftodivi vias Dómi A j ni, * nec impiè geffi à Deo meo. Quóniam ómnia judícia ejus in confpectu meo, * & juftitias ejus non répuli à me. Et ero immaculátus cum eo,* & obfervábo me ab iniquitáte mea. Et retribuet mihi Dóminus fecúndùm juftitiam meam, & fecúndùm puritátem manuum mearum in confpéctu oculórum ejus. Cum fancto fanctus eris, & cum viro innocénte innocens eris. Et cum elécto eléctus eris, & cum pervérfo pervertéris. Quóniam tu pópulum húmilem falvum fácies, * &óculos fuperbórum humiliábis. Quóniam tu illúminas lucérnam meam, Dómine: Deus meus illumina ténebras meas. Quóniam in te erípiar à tentatióne, & in Deo meo tranfgrediar murum. Antiph. Salvum me fecit Dóminus, quóniam vóluit me. V. 20. Ant. 6. f. Deus meus. Altera divifio Pfalmi 17. Eus meus, impollúta via ejus; elóquia Dómini igne examináta: protéctor elt ómnium fperántium in fe. Quóniam quis Deus præter Dóminum aut quis Deus præter Deum noftrum? Deus qui præcinxit me vir túte,* & pófuit immaculátam viam meam. Qui perfécit pedes meos tanquam cervórum, * & fuper excélfa ftátuens me. Qui docet manus meas ad prælium : * & pofuifti, ut arcum æreum, bráchia mea. Et dedifti mihi protectiónem falútis tuæ, * & déxtera tua fufcepit me. Et difciplína tua corréxit me in finem, & difciplína tua ipfa me docébit. Dilatásti greffus meos fubtus me, & non funt infirmáta veftigia mea. Pérfequar inimícos meos, & comprehéndam illos; * & non convértar donec deffciant. Confríngam illos,nec póterunt ftare: * cadent fubtus pedes meos. Et præcinxifti me virtúte ad bellum; * & fupplantásti infurgéntes in me fubtus me. Et inimícos meos dedifti mihi dorfum, & odiéntes me difperdidifti. Clamavérunt, nec erat qui falvos fáceret : ad Dóminum, nec exaudivit eos. Et commínuam eos ut púlverem ante faciem venti; * ut lutum plateárum delébo eos. Erípies me de contradictiónibus pópuli;* conftitues me in caput Géntium. Populus, quem non cogné, |