AD PRIMAM. Pater. Ave. Deus in adjutórium, &c. JAM lucis orto sidere C Onfitébor tibi, Dómi ne, in toto corde meo ; * narrábo om nia mirabilia tua. Lætábor & exultábò in te; * pfallam nómini tuo, Altiffime. In converténdo inimícum meum retrórfum: * infirma búntur & períbunt à fcie tua. Quóniam fecifti judicium meum & caufam meam : * fedifti fuper thronum qui jú dicas juftitiam. Increpáfti Gentes, & périit impius nomen eórum de léfti in ætérnum & in féculum féculi. Inimici defecérunt frámex in finem;* & civitátes eórum deftruxifti. Périit memória eórum cum fónitu; * & Dóminus in ætér num pérmanet. Parávit in judicio thronum fuum ; * & ipfe judicábit or bem terræ in æquitáte, judicábit pópulos in juftitia. Et factus eft Dóminus refúgium páuperi ; * adjutor in opportunitatibus, in tribula one. Et fperent in te qui novérunt nomen tuum; * quóniam non dereliquifti quæréntes te, Dómine. Pfállite Dómino, qui hábi latórem fuper eos fciant Gentes quóniam hómi ̈ nes funt. Altera divifio Pfalmi 9. TT tat in Sion ; * annuntiate in- UT quid, Dómine, recel ter Gentes ftúdia ejus: Quóniam requírens fanguinem eórum recordátus eit:* non eft oblitus clamórem páuperum. Divifio Pfalmi 9. silti longè,* défpicis ir opportunitátibus, in tribula tione? Dùm fupérbit impius, in cénditur pauper: *compre hendúntur in consiliis quibu cógitant. Quóniam laudátur peccá tor & iniquus benedícitur. Exacerbávit Dóminum pec cátor,* fecúndùm multitú dinem iræ fuæ non quæret. Non eft Deus in confpectu ejus:* inquinátæ funt viæ il líus in omni témpore. Auferúntur judícia tua à fácie ejus: * ómnium inimicórum fuórum dominábitur. Dixit enim in corde fuo:* Non movébor à generatióne in generatiónem fine malo. Cujus maledictióne os plenum eft, & amaritúdine, & dolo: *fub lingua ejus labor & dolor. Sedet in insidiis cum divitibus in occultis,* ut interficiat innocéntem. O'culi ejus in pauperem refpiciunt: infidiátur in abfcondito, quafi leo in spelúnca fua. Infidiátur ut rápiat páupe tem; rápere páuperem, dùm áttrahit eum. In laqueo fuo humiliábit tum, * inclinabit fe, & det cùm dominátus' fierit pauperum. Dixit enim in corde fuo: Oblitus eft Deus, *avértit fáciem fuam ne videat in finem. Exúrge, Dómine Deus, exaltétur manus tua; * ne oblivifcáris páuperum. Propter quid irritávit impius Deum dixit enim in corde fuo: Non requiret. Vides, quóniam tu labórem & dolórem consideras, * ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus eft pauper: orphano tu eris adjú tor. Cóntere brachium peccatóris & maligni:* quærétur peccátum illíus, & non in veniétur. Dóminus regnábit in ætérnum, & in féculum féculi:* períbitis, Gentes, de terra illius. Defidérium páuperum exaudívit Dóminus:* præparatiónem cordis eórum audívit auris tua. Judicáre pupillo & húmili, ut non appónat ultrà magnificáre fe homo fuper terram. Ant. Exurge, Dómine Deus,exaltétur manus tua; ne oblivifcáris páuperum. v. 33. Per Annum, Capitulum. 1. Joan. 2. 8. Fioli mei: Ténebræ tran fiérunt, & verum lumen jam lucet. Qui dicit fe in luce effe, & fratrem fuum odit in ténebris eft ufque adhuc. Qui diligit fratrem fuum, in lúmine manet, & fcandalum in eo non eft. R. breve. Chrifte fili Dei vivi, &c. Et Preces habentur fuprà pag. 51. AD TERTIAM. Deus in adjutórium. &c. A Pfalmus 28. Fférte Dómino, filii Dei, afférte Dómino filios aríetum. Afferte Dómino glóriam & honórem, afférte Dómino glóriam nómini ejus; * adoráte Dóminum in átrio fancto ejus. * Vox Dómini fuper aquas, Deus majestátis intónuit ; Dóminus fuper aquas multas. Vox Dómini in virtúte : * vox Dómini in magnificéntia. Vox Dómini confringéncedros; & confringet Dóminus cedros Líbani. tis Et commínuet eas tanquam vitulum Líbani: * & diléc tus quemádmodum filius unicórnium. Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: vox Dómini concutiéntis defértum, * & commovébit Dóminus defér tum Cades. Vox Dómini præparántis cervos, & revelábit condénfa ; & in templo ejus omnes dicent glóriam. Dóminus diluvium inhabitáre facit;& fedébit Dóminus Rex in ætérnum. Dóminus virtútem pópulo fuo dabit; * Dóminus benedícet pópulo fuo in pace. Pfalmus 84. A'udiam quid loquátur in me Dóminus Deus, * quó niam loquétur pacem in plebem fuam. Et fuper fanctos fuos, & in eos qui convertúntur ad cor. Veruntamen prope timén tes eum falutare ipsíus ; * ut inhábitet glória in terra nof tra. Mifericórdia & véritas obviavérunt fibi; * justítia & pax ofculátæ funt. Véritas de terra orta eft;* & juftitia de cœlo profpexit. E'tenim Dóminus dabit benignitátem,& terra noftra Benedixifti, Dómine, ter- dabit fructum fuum. ram tuam * avertísti captivitátem Jacob. Remisífti iniquitátem plebis tuæ, * operuííti ómnia pec cáta eórum. Mitigáfti omnem iram tuam, avertífti ab ira indignatiónis tuæ. Convérte nos, Deus falutáris nofter, * & avérte iram tuam à nobis. Nunquid in ætérnum irafcéris nobis aut exténdes ? * iram tuam à generatióne in generatiónem. Deus, tu convérfus vivificábis nos, * & plebs tua lætábitur in te. Juftitia ante eum ambulábit, * & ponet in via gref fus fuos. CA Pfalmus 149. Antáte Dómino cánticum novum ;* laus ejus in eccléfia fanctórum. Lætétur Ifraël in eo, qui fecit eum, & filii Sion exúltent in rege fuo. Laudent nomen ejus in choro, in tympano & pfaltério pfallant ei; Quia beneplácitum eft Dómino in pópulo fuo, * & exaltábit manfuétos in falú Exultábunt fancti in glória, lætabúntur in cubili&bus fuis. Ofténde nobis, Dómine, mifericórdiam tuam falutáre tuum da nobis. Exaltatiónes Dei in gutture eórum, in mánibus eórum. Ad faciéndam vindictam increpatio * in natiónibus, nes in pópulis; Ad alligandos reges eórum in compedibus, & nóbiles eórum in mánicis férreis. Ut faciant in eis judicium confcriptum : * glória hæc eft ómnibus fanctis ejus. Ant. Ofténde nobis, Dó mine, mifericórdiam tuam, & falutáre tuum da nobis. Pfal. 84. 8. Per Annum, Capitulum. 1. Joan. 4. 20. 21. St quis dixerit quóniam diligo Deum, & fratrem fuum oderit mendax eft. Qui enim non diligit fratrem fuum quem videt, Deum, quem non videt, quómodo poteft diligere? Et hoc mándátum habémus à Deo, ut qui diligit Deum, diligat & fratrem fuum. R.br. br. Ego dixi, * Dómine, miferére mei; Repet. Ego dixi; Dómine, miferére mei; v. Sana ánimam meam, quia peccávi tibi. * Dómine, miferére mei. y. Glória Patri & Filio, & Spi fitui fancto. Repetitur, Ego. Pfal. 40. 5. ne ý. Adjútor meus efto, derelinquas me; R. Neque defpicias me, Deus falutáris meus. Pfal. 26.9. Pars Autumnalis. iniquitátem. Quóniam tanquam fœnum velóciter aréfcent; & quemádmodum ólera herbárum citò décident. Spera in Dómino, & fac bonitátem, * & inhábita ter ram, & pafcéris in divitiis ejus. Delectare in Dómino,* & dabit tibi petitiónes cordis tui. Revéla Dómino viam tuam, & fpera in eo, * & ipfe fáciet. Et edúcet quafi lumen jus titiam tuam,& judicium tuum tanquam meridiem: * fübditus efto Dómino, & ora eum. Noli æmulári in eo, qui profperátur in via fua; in hómine faciénte injuftitias. Défine ab ira, & derelín F |