Ad Magnificat, Ant. 3. g. Ipfe tanquàm imbres mittet elóquia fapiéntiæ fuæ, & in oratióne confitébitur Dómino. Eccli. 39. 9.

Oratio.

Oppónis válido péctore Mar

tyres : Cùm per mille dolos décipit hærefis,

Doctóres tibi fufcitas. QUANDO fparfa 'lues úndique criminum,

N. miniftrum tribussti; præfta, quæfumus, ut quem doctórem vitæ habuimus in terris, intercefforem habére mereámur in cœlis. Per Dóminum.

Alia Oratio.

amputant:

Quando plúrima nox méntibus incubat,

Hi plenum révehunt diem. FIRMANT inftábiles, & dú 'bios regunt;

qui

cléfia tua Spíritum, quo beátus N. fervivit ; ut, eódem nos replénte, ftudeamus amáre quod amávit, & ópere exercére quod dócuit. Per Dóminum noftrum Jefum Chriftum Filium tuum, tecum vivit & regnat. AD OFFICIUM NOCTURNUM. Invit. Fontem fapiéntiæ Dóminum : * Venite, adorémus. Eccli. 1. 5. Pfal. Venite, pag. 2. Hymnus, Sanctol. Vict. Aм nunc, quæ númeras tot tibi vindices, Effer fidéreum, Rellígio, caput:

Quot funt mota tibi prælia,

nóbiles

Tot nectis tibi láu

reas.

CUM per mille neces impletas furit

ra náufragis: Nobis, qui véhimur cæca per æquora,

Lucent perpétua fa

ces.

QUE dixére tuis cónfona fénfibus Noftris illa, Deus, córdibus imprimas;

Quos terris cólimus, quos féquimur duces, Fac nos móribus áf fequi.

SIT fupréma tibi glória, Véritas, Quæ per fcripta Patrum quando foris fonas Nullo vocis egens corda do ces fono,

Et te méntibus inferis. Amen. IN I. NOCTURNO. Ant.2.d.Os prudéntis qua ritur in Ecclefia, & verba

illius cogitábunt in córdibus fuis. Eccli. 21. 20.

Ant. 8. g. In corde illius requiéfcit Sapiéntia, & indoctos quofque erúdiet. Prov. 14. 33.

Ant. 1. a. Parávit cor fuum, ut inveftigåret in Ifraël præceptum & judicium. 1. Efdr. 7. 10.

. Deus docuffti me à juventúte mea, R. Et ufque nunc pronuntiabo mirabilia tua. Pf. 70. 17.

R. I. Dóminus dat fapiéntiam fapiéntibus, * Ipfe revélat profunda, & abfcondita, & lux cum eo eft. Dan. 2. 21. y. Si quis indiget fapiéntia, póftulet à Deo, qui dat ómnibus affluenter. Fac. 1. 5. Ipfe.

*

*

R. II. Beátus homo, quem tu erudferis, Dómine, Et de lege tua docueris eum. Pf. 93. 12. y. Beátus qui legit, & audit verba prophetiæ. Apoc. 1.3.* Et.

B. III. Ipfe palam faciet difciplinam doctrinæ fuæ, * Et in lege teftaménti Dómini gloriábitur. Eccli. 39. 11. y. Bonus homo de bono the

qui invénit fapiéntiam, & qui áffluit prudéntia. Prov. 3. 13.

Ant. 4. d. Moderátur fermónes fuos, doctus & prudens eft, & pretiofi Spíritûs vir eruditus. Prov. 17.27.

Ant. 4. irr. d. Viæ ejus viæ pulchræ, & omnes fémitæ ilIfus pacifice. Prov. 3. 17.

v. Fac, Dómine, eruditos corde. In fapiéntia. Pf. 89. 12.

R. IV. Hic fuit gratus Deo, & eruditus eft omni fapiéntiâ, * Et erat potens in verbis, & in opéribus fuis. Act.7.v. 20. 22. y. Cúmque effet fapientiffimus dócuit pópulum. Eccle. 12. 9. * Et erat.

R. V. Vir éloquens, potens in Scriptúris, Docébat diligenter ea, quæ funt Jefu. Actor. 18. v. 24. 25. y. Audítor fermónum Dei, novit doctrinam Altiffimi. Num. 24. 16. * Docébat,

B. VI. Oftendit ex bona converfatione operationem fuam,*In manfuetudine fapientia. Fac. 3. 13. v. Qui appropinquant pedibus ejus, illíus. Deut. 33. 3.* In manfuetúdine, Glória Patri; * In manfuetúdine.

num. Luc. 6. 45.* Et in lege. y. Glória Patri. Et in lege.

IN II. NOCTURNO.

Ant. 6. f. Beátus homo,

IN III. NOCTURNO. Ant. 7. a. Doctrina viri

er patiéntiam nófcitur: & glória ejus eft iníqua prætérgredi. Prov. 19. 11. Ant. 5. a. Vir perítus mulcos erudivit, & ánimæ fuæ fuávis eft. Eccli. 37.22.

Ant. 4. e. Sapiens apériet os fuum in oratióne, & Dóminus Spíritu intelligéntiæ replébit illum. Eccli. 39, 7.

y. Os meum loquétur Sapiéntiam; R. Et meditatio cordis mei prudéntiam. Pfal. 48.4.

R. VII. Quæsivit verba utilia, Confcripfit fermónes rectiffimos ac veritáte plenos. Eccli. 12. 10. V. Po tens exhortári in doctrina fana, & eos, qui contradí cunt arguere. Tit. 1. 9. *Confcripfit.

R. VIII. Scriba doctus in regno cœlorum, símilis eft

AD LAUDES
MATUTINA S.

. Sacerd. Os meum annuntiábit juftitiam tuam, R. Totâ die falutáre tuum. Pf. 70. 15.

Ant. 3. A. Pófitus eft prædicátor, doctor in fide & ve ritáte. 1. Timoth. 2.7.

Ant. 4. irr. c. Bonus fuit minifter, & bonæ doctrinæ. 1. Timot. 4. 6.

Ant. 7. c. Auxílio adjútus Dei, nihil extrà dicens quàm ea quæ Prophétæ locúti funt. Act. 26. 22.

Ant. 6. f. Prædicávit regnum Dei, docens quæ funt de Dómino Jefu cum fidúcia. Act. 28. 31.

Ant. 2. d. Sapiéntiam ejus enuntiábit Eccléfia. Eccli. 39. 14.

Capitulum. Jer. 15. 16.

profert de thefauro fuo nova & vetera. Matth. 13.52. y. Perfectio tua, Dómine, & doctrina tua viro fancto tuo. Deuter. 33. 8. * Qui profert.

Nvénti funt fermónes tui & eft mihi verbum tuum in gaudium & in lætitiam cordis mei.

Hymnus. Sanitol. Victor.

& lætamini in Dómino Deo veftro, Quia dedit vobis doctórem juftitiæ. Joël. a. 23. *. Deo autem gratias, qui odérem notitis fuæ manife tat. 2. Cor. 2. 14. * Quia. 1. Glória Patri⋆ Quia. Te Deum.

dida lúmina: Vos fal, nos hómines

quo

fá

pimus Deum; Avum, puri animo, móribus integri,

Quo condímur in ál

Per vos virgineis fülget honó

manu,

Ad Benedictus, Ant. 7. g Qui fécerit, & docuerit, hic magnus vocábitur in regna cœlórum. Matth. 5. 19.

Oratio, ut fuprà ad j.
Vefperas, nifi fit propria.
A D. PRIMAM.
Ant. 3. A. Pófitus eft.
AD TERTIAM.
Ant. 4. irreg.c. Bonus fuit,
Capitulum. Sap. 7. v. 7. 8.
Ptávi, & datus eft mihi

fenfus: & invocávi, &

venit in me Spíritus fapiéntiæ: & præpófui illam regnis & fedibus, & divitias nihil effe duxi in comparatióne il lius.

B. brev. Quàm dúlcia fáu cibus meis Elóquia tua, Dómine, Repet. Quàm. y. Super mel ori meo. Pf. 118. 103.* Elóquia tua. . Glória Patri. Repet. Quàm.

v. Ignitum eloquium tuum veheménter, . Et fervus tuus diléxit illud, P. 118.

140.

AD SEXTA M. Ant. 7. c. Auxílio. Capitulum. Sap. 7. v. 15. 16,

ces fono,

ex fenténtia, & præfumere digna horum, quæ mihi dantur:quóniam ipfe fapiéntia dux eft, & fapiéntium emen dátor: in manu enim illíus, & nos, & fermónes noftri. B. breve. Viam. veritátis Judícia tua non

elégi,

im oblitus. Repet. Viam. Adhafi teftimoniis tuis Dómine. Pf. 118. v. 30. 31. Judícia. y. Glória Patri. Reet. Viam.

ý. Declarátio fermónum uórum illúminat, R. Et inteléctum dat párvulis. Pf. 118. 130.

AD NONA M.

Ant. 2. d. Sapiéntiam. Capitulum. Sap. 7. v. 13. 14. Apiéntiam fine fictióne & fine invidia commúnico, & honeftátem líus non abfcóndo; infinítus Tenim thefaurus eft hominibus: quo qui ufi funt partícipes facfunt amicitiæ Dei, propter difciplinæ dona commendáti.

brev. Concupivi * Salatáre tuum, Dómine. Repet. Concupívi. y. Et lex tua meditátio mea eft,* Salutáre. y. Glória. Repet. Concupívi. y. Vivet ánima mea, R. Et laudábit te. Pf. 118. v. 174 175.

AD VESPERAS. Ant. 3. A. Pófitus eft, cum : ceteris de Laudibus. = Capitulum. Eph. 4. v. 11. 12. Ratres,ipfe dedit quofdam quidem Apóftolos, quofdam autem Prophétas, álios verò Evangeliftas, álios autem paftóres, & doctóres, ad confummatiónem Sanctórum,in opus miniftérii,ad ædificatiónem córporis Chrifti.

Fratres,ipfe dedit quofdam

In Triplic. R. Filii Sion,IX. de Officio nocturno.

Hymnus. O, QUI ut in primis Vefperis.

y.Annuntiávi juftitiam tuam, R. In Eccléfia magna. Pf. 39. 10.

Ad Magnificat, Ant. 6. irr. Qui docti fuerint, fulgébunt quafi fplendor firmaménti : & qui ad juftitiam erúdiunt multos, quafi ftellæ in perpétuas æternitates. Dan. 12. 3. Oratio, ut fuprà ad 1.Velperas, nifi fit propria.

COMMUNE

UNIUS PRESBYTERI

vel Levitæ

IN PRIMIS VESPERIS

Ant. 6. f. Lábia Sacerdótis cuftodient fciéntiam, & legem requírent ex ore ejus. Malach. 2.7.

Ant. 4. e. Sacerdótes qui accédunt ad Dóminum fanctificéntur. Exod. 19.22.

Ant. 3. A. Incénfum & panes Dei fui ófferunt, & ideò fancti erunt. Levit. 21.6.

Ant. 5. a. Qui habúerit máculam, non ófferet panes Deo fuo, nec accédet ad minif térium ejus. Ibid. v. 17.

Ant. 7. g. Separábis eos de médio filiórum Ifraël, ut fint mei. Num. 8. 14.