Pfalmus 126. Sicut fagittæ in manu po frigoris ejus quis fustinébit ? Emittet verbum fuum, & liquefaciet ea; * flabit fpiritus ejus, & fluent aquæ. Qui annuntiat verbum fuum Jacob, * juftitias & judícia fua Ifraël. Non fecit táliter omni natióni; * & judícia fua non manifeftávit eis. Glória Patri, & Filio. Ant. Quàm pulchra es, & quàm decóra, charfffiíma in delíciis ! Cant. 7.6. Capitulum. Eccli. 24. 24. Go mater pulchræ dilec téntic, ita flii excuffórum. Etiónis, & timoris, & agni * Beátus vir qui implévit defidérium fuum ex ipfis ; non confundétur cùm lo tiónis, & fanctæ spei. Hymnus. quétur inimicis fuis in porta. AVe maris ftella, Glória Patri, & Filio. LA tuum Sion. Quóniam confortávit feras portárum tuárum; * benedíxit filiis tuis in te. Qui pofuit fines tuos pacem; *& ádipe frumenti fatiat te. Qui emittit eloquium fuum terræ ;* velóciter currit fermo ejus. Qui dat nivem ficut lanam;nébulam ficut cinerem fpargit. Mittit cryftáilum fuam ficut buccéllas;* ante fáciem Dei mater alma SOLVE vincla reis, MONSTRA té effe matrem, Sumat per te preces, Qui pro nobis natus, Tulit effe tuus. VIRGO finguláris Inter omnes mitis: VITAM præfta puram, Sir laus Deo Patri Tribus honor unus. Amen. . Diffufa eft grátia in lábiis tuis, R. Proptéreà benedíxit te Deus in ætérnum. Pf. 44. 3. Ad Magnificat, Ant. 8. g. Fiant ficut foenum tectórum:* quod priúfquàm evellátur, exáruit; De quo non implevit manum fuam qui metit, * & finum fuum qui manípulos cólligit. Et non dixérunt qui præteríbant : Benedictio Dómini fuper vos * benedíximus vobis in nómine Dómini. Glória Patri, & Filio. Pfalmus 129. Ave gráta plena, Dommus DE profundis clamavi ad tecum, tu in muliéribus. Luc. 1. 28. Oratio, ut fuprà ad Laudes fecundùm diverfitatem temporis. AD COMPLETORIUM. y. Convérte nos Deus, &c. SEpè expugnavérunt me à juventúte mea,* dicat nunc Ifraël. Sæpè expugnavérunt me à juventúte mea ; * étenim non potuérunt mihi. te, Dómine:* Dómine, exáudi vocem meam. Fiant aures tuæ intendén. tes,* in vocem deprecatió nis meæ. Quia apud Dóminum mi*ricórdia, & copiófa apud eum redémptio. Supra dorfum meum fabricavérunt peccatóres ; prolongavérunt iniquitátem fuam. Dóminus juftus concidit cervices peccatórum : * confundántur, & convertántur Et ipfe rédimet I'fraël, * ex ómnibus iniquitátibus ejus. Glória Patri, & Filio. Pfalmus 130. O'mine, non eft exaltá retrorfum omnes qui odérunt D tum cor meum;* ne Sion. Sicut ablactátus eft fuper matre fua, ita retribútio in ánima mea. Speret Ifraël in Dómino,* ex hoc nunc & ufque in féculum. Glória Patri, & Filio. Ant. Currémus in odórem unguentórum tuórum, &lætábimur in te. Cantic. 1. 3. Capitulum. Eccli. 24. 20. Icut cinnamómum & bálfamum aromatizans odórem dedi: quafi myrrha elécta dedi fuavitátem odóris. Sr benè fida quies. fopor obrépit, cafti fac mater amóris Cor vigilans uno fpiret amóre Dei. O Regina potens, própiùs res áfpice noftras; Dicáris pópuli vita, fakúfque tui. GLÓRIA fumma Patri, compar fit glória Nato, Quo péperit Virgo, glória Spiritui. Amen. . Confiteántur tibi, Dómine, pópuli omnes, R. Terra dedit fructum fuum. PS. 65. 6. 7. Ad Nunc dimittis, Ant. 4. irreg. d. Benedictiónem ómnium Géntium dedit illi Dóminus. Eccli. 44. 25. Oratio. DEus, qui in finu Virginis matris caftiffimæ requiéfcere dignátus es, da nobis, ipsâ intercedente, ut, inimíci per noctem devitémus insidias, & tu fis noftra quies & tutum præsidium, qui vivis & regnas. PSALMI POENITENTIALES Dicuntur cum Litaniis, flexis genibus, in omnibus fextis Feriis Quadragefima (in Choro poft Laudes diei; extra Chorum, pro opportunitate temporis) quoties Officium fit de Feria. Litania autem, omiffis Septem Pfalmis, dicuntur in Fefto fancti Marci, & in tribus diebus Rogationum. que in ira tua corrípias me. Et ánima mea turbáta eft Convértere, Dómine, & niam exaudivit Dóminus vocem fletûs mei. Exaudívit Dóminus deprecatiónem meam; * Dóminus oratiónem meam fufcé pit. Erubéfcant, & conturbéntur veheménter omnes inimíci mei : * convertántur, & erubefcant valdè velóciter. Glória Patri, &c. Et dici- éripe animam meam : *fal- B iniquitátes, * & quorum vum me fac propter miferi- Quóniam non eft in morte Laborávi in gémitu meo;* lavábo per singulas noctes lectum meum ; lacrymis meis ftratum meum rigábo. Turbátus eft à furóre óculus meus; inveterávi inter omnes inimícos meos. Difcédite à me omnes, qui operámini iniquitátem; * quó tecta funt peccáta. Beátus vir cui non imputávit Dóminus peccátum,* nec eft in fpíritu ejus dolus. * Quóniam tácui, inveteravérunt offa mea, dum clamárem totâ die, Quóniam die ac nocte graváta eft fuper me manus tua:* convérfus fum in ærúmna mea, dum configitur fpina. Delictum meum cógnitum tibi feci,* & injuftitiam meam non abscóndi. Dixi:Confitebor advérsùm me injuftitiam meam Dómino: * & tu remisiíti impietátem peccáti mei. Pro hac orábit ad te omnis fanctus,* in témpore opportúno. Veruntamen in dilúvio aquárum multárum,*ad eum non approximábunt. Tu es refúgium meum à tribulatióne, quæ circúndedit me: * exultátio mea érue me à circundántibus me. Intellectum tibi dabo, & inftruam te in via hac quâ gradiéris; * firmábo fuper te Óculos meos. Nolíte fieri ficut equus & mulus, quibus non eft intellectus. In camo & fræno maxillas eórum conftringe, * qui non appróximant ad te. Multa flagélla peccatóris;* fperántem autem in Dómino mifericórdia circúndabit. Lætámini in Dómino, & exultáte jufti, * & gloriámini omnes recti corde. Pfalmus 37. eft pax óffibus meis à facie peccatórum meórum: Quóniam iniquitátes meæ fu pergréffæ funt caput meum,* & ficut onus grave gravátz funt fuper me. Putruérunt & corruptz funt cicatrices meæ, * à fácie infipiéntiæ meæ. Mifer factus fum, & curvátus fum ufque in finem:* totâ die contriftátus ingre diébar: Quóniam lumbi mei impléti funt illufiónibus, * & non eft sánitas in carne mea. Afflictus fum & humiliátus fum nimis;* rugiébam à gémitu cordis mei. Dómine, ante te omne defidérium meum, * & gémitus meus à te non eft abfcondi tus. Cor meum conturbátum eft,derelíquit me virtus mea;* & lumen oculórum meórum, :& ipfum non est mecum. Âmíci mei, & próximi mei* advérsùm me appropinquavérunt & ftetérunt; Et qui juxta me erant, longè ftetérunt; * & vim fa de Domine, ne in furore tuo ciébant qui quærébant áni * árguas me, neque in ira tua corrípias me : Quóniam fagittæ tuæ infixæ funt mihi,* & confirmáfti fuper me manum tuam. Non eft sánitas in carne mea à facie iræ tuæ ;* non mam meam; Et qui inquirébant mala mihi, locúti funt vanitátes; * & dolos totâ die meditabán tur. Ego autem tanquàm furdus non audiébam, * & ficut |