Et advérsùm me lætáti sunt, et convenérunt: *congregáta sunt super me flagélla, et ignorávi.

Dissipáti sunt, nec compúncti; tentavérunt me, subsannavérunt me subsannatióne;* frenduérunt super me déntibus suis. Dómine,quando respicies ?* restitue ánimam meam à malignitáte eórum, à leónibus únicam meam.

Confitebor tibi in ecclésia magna, *in pópulo gravi laudábo te.

Altera divisio. Nou, On supergaudeant mihi qui adversántur mihi iniquè ; * qui odérunt me gratis, et ánnuunt óculis.

Quóniam mihi quidem pacificè loquebantur; * et in iracúndia terræ loquéntes, dolos cogitábant.

Et dilatavérunt super me os suum: *dixérunt, Euge,euge, vidérunt óculi nostri.

Vidísti, Dómine, ne sileas ;* Dómine, ne discédas à me. Exúrge, et inténde judicio meo; * Deus meus, et Dóminus meus in causam meam.

Júdica me secúndùm justitiam tuam, Dómine Deus meus; *et non supergáudeant mihi.

Non dicant in cordibus suis, Euge, euge, ánimæ nostræ :* nec dicant, Devoravimus

eum.

Erubéscant, et revereántur simul,* qui gratulántur malis meis.

Induántur confusióne et reveréntiâ,* qui magna loquúntur super me. Exultent et læténtur qui volunt justitiam meam : et dicant semper, Magnificétur Dóminus, qui volunt pacem servi ejus.

Et lingua mea meditábitur justítiam tuam, * totâ die laudem tuam.

Ant. 8. G.Dómine, ne síleas; Dómine, ne discédas à me.

Spera in Dómino,et fac bonitátem; * et inhábita terram, et pascéris in divitiis ejus.

Delectare in Dómino; * et dabit tibi petitiones cordis tui.

Revéla Dómino viam tuam, et spéra in eo; *et ipse fáciet.

Et edúcet quasi lumen justítiam tuam; et judicium tuum tanquam meridiem: * súbditus esto Dómino, et ora eum. Noli æmulári in eo qui pros

perátur in via sua;* in hómine faciénte injustítias.

Désine ab ira et derelinque furórem: * noli æmulári ut malignéris :

Quóniam qui malignantur, exterminabúntur; * sustinéntes autem Dóminum, ipsi hereditábunt terram.

Et adhuc pusillum, et non erit peccátor; * et quæres locum ejus, et non invénies.

Mansuéti autem hereditábunt terram,* et delectabúntur in multitúdine pacis.

Observábit peccátor justum, * et stridébit super eum déntibus suis.

Dóminus autem irridébit eum, * quóniam próspicit quòd véniet dies ejus.

Gládium evaginavérunt peccatóres, intendérunt arcum

pore malo, et in diébus famis saturabúntur; * quia peccatóres peribunt.

Inimíci verò Dómini mox ut honorificáti fúerint et exaltáti, * deficiéntes, quemádmodùm fumus, deficient. Mutuábitur peccátor, et non solvet: *justus autem miserétur, et tribuet.

Quia benedicéntes ei hereditábunt terram; * maledicéntes autem ei disperíbunt. Apud Dóminum gressus hóminis dirigéntur; et viam ejus volet.

Cùm ceciderit, non collidétur; * quia Dóminus suppónit manum suam.

Júnior fui, étenim sénui; et non vidi justum derelictum, nec semen ejus quærens panem.

Totâ die miserétur, et cómmodat; et semen illius in benedictióne erit.

Altera Divisio.

Eclina à malo, et fac

Dbonum et inhábita in

séculum séculi.

Quia Dóminus amat judicium, et non derelinquet sanctos suos; in ætérnùm conservabúntur. Injústi puniéntur; * et semen impiórum peribit :

Justi autem hereditábunt terram, et inhabitábunt in séculum séculi super eam. Os justi meditábitur sapién

tur judicium.

PSALMUS 38.

Ixi: Custódiam vias me

sius; * et non supplantabúntur gressus ejus. Considerat peccátor justü,* et quærit mortificáre eum : Dóminus autem non derelínquet eum in mánibus ejus;* nec damnábit eum, cùm judicábitur illi.

Expecta Dóminum, et custódi viam ejus; et exaltábit te, ut hereditáte cápias terram :* cùm períerint peccatóres, vidébis.

in lingua mea.

Pósui ori meo custódiam, cùm consisteret peccátor advérsùm me.

Obmútui, et humiliátus sum, et silui à bonis : * et dolor meus renovátus est. Concaluit cor meum intra me, et in meditatióne mea exardéscet ignis.

Locútus sum in lingua mea,' Notum fac mihi, Dómine, finem meum,

Et númerum diérum meórum quis est, ut sciam quid desit mihi.

Ecce mensurábiles posuísti dies meos :*et substantia mea tanquam nihilum ante te. Verumtamen univérsa vánitas,* omnis homo vivens. Verumtamen in imagine pertránsit homo; frustrà conturbátur. Thesaurizat, et ignorat cui congregábit ea.

sed et

Divisio Psalmi. in ecclésia magna: * ecce Nnuntiávi justitiam tuam lábia mea non prohibébo; Dómine, tu scisti.

Justitiam tuam non abs

*

num, et inténdit mihi; Et exaudivit preces meas; et eduxit me de lacu misériæ, et de luto fæcis.

Et státuit super petram pedes meos; * et diréxit gressus meos.

Et immisit in os meum cánticum novum, * carmen Deo

tátem tuam, et salutáre tuum dixi.

Non abscóndi misericórdiam tuam, et veritátem tuam * à concilio multo.

Tu autem, Dómine, ne longè fácias miseratiónes tuas à me: misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt