Poesiens historia, Volumen3

Portada
N. M. Lindh, 1861
0 Opiniones
Las opiniones no están verificadas, pero Google revisa que no haya contenido falso y lo quita si lo identifica
 

Comentarios de la gente - Escribir un comentario

No encontramos ningún comentario en los lugares habituales.

Páginas seleccionadas

Contenido


Otras ediciones - Ver todas

Términos y frases comunes

Pasajes populares

Página 44 - Neptunus, quam te libenter quamque laetus inviso, vix mi ipse credens Thyniam atque Bithynos 5 liquisse campos et videre te in tuto. o quid solutis est beatius curis, cum mens onus reponit, ac peregrino labore fessi venimus larem ad nostrum desideratoque acquiescimus lecto.
Página 112 - Cum subit illius tristissima noctis imago, Qua mihi supremum tempus in urbe fuit, Cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui, Labitur ex oculis nunc quoque gutta meis.
Página 43 - Nam castum esse decet pium poetam Ipsum, versiculos nihil necesse est, Qui tum denique habent salem ac leporem, Si sunt molliculi ac parum pudici Et quod pruriat incitare possunt, 1o Non dico pueris, sed his pilosis, Qui duros nequeunt movere lumbos. Vos, quod milia multa basiorum Legistis, male me marem putatis ? Pedicabo ego vos et irrumabo.
Página 60 - Apparet divum numen sedesque quietae Quas neque concutiunt venti nec nubila nimbis Aspergunt, neque nix acri concreta pruina Cana cadens violat semperque innubilus aether Integit, et large diffuso lumine rident.
Página 45 - Lesbia atque amemus rumoresque senum severiorum omnes unius aestimemus assis. soles occidere et redire possunt nobis cum semel occidit brevis lux nox est perpetua una dormienda.
Página 27 - Es ist noch ähnlicher als ein Gleichnis, wenn man das Romantische das wogende Aussummen einer Saite oder Glocke nennt, in welchem die Tonwoge wie in immer ferneren Weiten verschwimmt und endlich sich verliert in uns selber und, obwohl außen schon still, noch innen lautet.
Página 42 - Disertissime Romuli nepotum, quot sunt quotque fuere, Marce Tulli, quotque post aliis erunt in annis, gratias tibi maximas Catullus agit pessimus omnium poeta, tanto pessimus omnium poeta, quanto tu optimus omnium patronus.
Página 35 - Ennium, sicut sacros vetustate lucos, adoremus, in quibus grandia et antiqua robora iam non tantam habent speciem, quantam religionem.
Página 44 - Sirmio, insularumque ocelle, quascunque in liquentibus stagnis marique vasto fert uterque Neptunus...
Página 99 - Blekt mitt anlete är; men tadlen konstnären icke, Att han gjort det så blekt: sådan i lifvet jag var. Rigtigt bildades så den färg, som Cynthia gaf mig; Blodet torkade bort, kinderna vissnade hän. Ungdom och helsa och lycka och lugn — allt offrades henne, Hennes jag lefvande var, hennes i döden jag är. Lifvet flyktade snart; men ack, när egde jag lifvet? Nej, genom Cynthia blott var ju Propertius till».

Información bibliográfica