Ant. Me expectant jufti, donec retríbuas mihi, Dómine. Capitulum. Gen. 1.9-13. Ixit verò Deus:Con gregentur aquæ,quæ fub cœlo funt, in locum unum, & appareat árida; & factum eft ita: & vocávit Deus áridam terram, congregationéfque aquárum appellávit mária; & vidit Deus quòd effet bohum. Et ait: Gérminet terra herbam virentem, Et facientem femen..... & factum eft véfpere & mane dies tértius. Hymnus. JUBES, & in Deus, præceps, Hinc inde cónfluunt a quæ: Exurgit immenfum mare; Siccáta tellus énatat. FONTES Creas & flúmina; Maríque ponis límites; Littus ferítur ? Alúctuum Frangis fonóros ímperus. NON paffa foles tórridos, Nec dente fecta vómeris, Sed fponte tellus pródigo Opes finu fundit fuas. POMIS gravantur árbores, Arvi renídent flóribus : Herbæ virent & décidunt, Ex fe fuperftites fibi. HANC tu colenda qui tuis Terram dedifti filiis, Quos unus orbis cónti Qui nos creávit, Taus Patri; Laus, qui redémit, Fílio; Qui charitáte nos foves Sit par tibi laus, Spíritus. Amen. . In Dómino laudábitur ánima mea : R. Audiant manfuéti, & lætentur. PS. 33. 3. Ad Magníficat. Ant.8.G. Refpexit Deus humilitáté ancillæ fuæ. Luc. 1. AD COMPLETOR. Ant. 7. ç. Tu remififti. PSALMUS Animæ fidelis in adverfitate deprecatio. U 12. Squequò, Dómine, oblivifceris me in finem? * úfquequò avertis fáciem tuam hi,& psallam nómini Dómini altíffimi. PSALMUS 31. Pia adhortatio ut quifque à peccatis fe abftrahat. Eáti quorum remiffe B quorú tecta funt peccáta. Beátus vir cui non imputávit Dóminus peccátum, nec eft in fpíritu ejus dolus. * Quóniam tácui, inveteravérunt offa mea, dum clamárem totâ die. Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua: converfus fum in ærumna mea, dum configitur fpina. * Nolite fieri ficut equus & mulus, * quibus non eft intellectus. In camo & fræno maxillas eórum constringe, qui non appróximant * ad te. Multa flagella peccatóris:* fperantem autem in Dómino mifericórdia circúmdabit. Lætámini in Dómino, & exultáte, jufti; * & gloriámini omnes recti corde. PSALMUS 78. Urbis vaftitas; pollutio templi; perfecutiones prædicta. Delictum meum cógni- D Eus, venerunt gen tum tibi feci; * & injuftitiam meam non abfcondi. Dixi Confitebor adversùm me injuftitiam meam Dómino: * & tu remififti impietátem peccáti mei. Pro hac orábit ad te omnis fanctus in témpore opportúno. Verumtamen in dilúvio aquárum multárum, * ad eum non approximábunt. Tu es refúgium meum à tribulatióne quæ circúmdedit me : tio mea, érue me à circumdántibus me. exultá Intellectum tibi dabo, & inftruam te in via hac quâ gradiéris: * firmábo fuper te óculos meos. tes in hæreditatem tuam, polluérunt tem❤ plum fanctum tuum, pofuérunt Jerúfalem in pomórum cuftódiam. Pofuérunt morticína fervórum tuórum, efcas volatilibus cæli, * carnes fanctórum tuórum béftiis terræ. Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Jerúfalem; * & non erat qui fepeliret. Facti fumus opprobrium vicínis noftris, fubfannátio & illúfio his qui in circúitu noftro funt. Ufquequò, Dómine, irafcéris in finem, * accendétur velut ignis zelus tuus? Effunde iram tuam in gentes quæ te non novérunt,& in regna quæ nomen tuum non invocavérunt ; Quia comedérunt Jacob, & locum ejus defolavérunt. Ne memíneris iniquitátum noftrárum antiquárú, citò antícipent nos mifericórdiæ tuæ, * quia páuperes facti fumus nimis. Adjuva nos, Deus falutáris nofter, & propter glóriam nóminis tui, Dómine, libera nos * & propítius efto peccátis noftris, propter nomen tuu: Ne fortè dicant in géntibus: Ubi eft Deus eórum?* & innotefcat in iónibus coram óculis noftris, Ultio sánguinis fervóru tuórum, qui effúsus est : * intróeat in confpectu tuo gémitus compeditórum. Secundùm magnitúdinem bráchii tui, * póffide filios mortificatórum. Et redde vicínis noftris feptuplum in finu eórum: impropérium ipfórum, quod exprobravérunt tibi, Dómine. Nos autem pópulus tuus, & oves páfcuæ tuæ, confitébimur tibi in féculum. In generatiónem & generatiónem * annuntiábimus laudem tuam. Ant. Tu remififti impietátem peccáti mei: pro hac orábit ad te omnis fanctus. Pf. 31. 5. 6. FERIA QUARTA AD OFFICIUM NOCT. Invit.Non repellet Dóminus plebem fuam Veníte, adorémus. Pfal. 94. Veníte. ». Hymnus. ALTO Tonantis è throno, Divína fpes, delábere ; PROMISSA virtúti bona Noftris reclúde córdibus; Gravíque demiffas fitu Ad alta mentes érige. UT fervus in manus heri Intenta figit lúmina, Sic ora fanctis móntibus Non dimovémus ánxii. HINC cùm labat formídinis Mens acta fævo túrbine ; Afflante te, tenáscitur Quies amíca péctori. HINC pœnitenti dum ge IN I. NOCTURNO. Ant. 3. à. Sperent in te. PSALMUS 9. Impiorum everfor Deus, idemque pauperum defenfor. C Onfitebor tibi, Dómine, in toto corde meo: narrábo ómnia mirabília tua. Lætábor & exultábo in quóniam non dereliquifti quærentes te, Dómine. Psállite Dómino qui hábitat in Sion;* annuntiáte inter gentes ftúdia ejus; Quóniam requírens sánguinem eórum recordátus eft:* non eft oblitus clamórem páuperum. Divifio Pfalmi 9. te : * pfallam nómini tuo, M ferére meî, Dñe: Altiffime, In convertendo inimícum meum retrorsùm ; infirmabuntur, & períbunt à fácie tua. Quóniam fecifti judícium meum, & caufam meam : * fedifti fuper thronum qui júdicas juftitiam. * Increpafti gentes, & périit ímpius; nomen eórum delefti in æternum, & in féculum féculi. Inimíci defecérunt frámeæ in finem, * & civitá→ tes eórum deftruxisti. Périit memória eórum cum fónitu, * & Dóminus in æternum permanet. Parávit in judício thronum fuum ; & ipfe judicábit orbem terræ in æquitáte, judicábit pópulos in juftitia. Et factus eft Dóminus refúgium páuperi; adjútor in opportunitátibus, in tribulatióne. Etfperent in te, qui novérunt nomen tuum ; * * vide humilitátem meam de inimícis meis, Qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudatiónes tuas in portis filiæ Sion. Exultábo in falutári tuo: * infixæ funt gentes in intéritu quem fecérunt. In láqueo ifto quem abfcondérunt,* comprehenfus eft pes eórum. Cognofcétur Dóminus judícia fáciens:* in opéribus mánuum fuárú comprehenfus eft peccátor. Convertantur peccatóres in infernum, * omnes gentes quæ oblivifcuntur Deum. * Quóniam non in finem oblivio erit páuperis : patiéntia pauperum non períbit in finem. Exurge, Dómine, non confortétur homo: * judicentur gentes in confpectu tuo. Conftitue, Dómine, legiflatórem fuper eos : ut fciant gentes quóniam hómines funt. D U * Altera divifio Pfalmi 9. T quid, Dómine, receffifti longè ? défpicis in opportunitátibus, in tribulatióne? Dum fuperbit ímpius, incenditur pauper:*comprehenduntur in consiliis quibus cogitant. Quóniam laudátur peccátor in defidériis ánimæ fuæ, * & iníquus benedícitur. Exacerbávit Dóminum peccátor, * fecundùm multitúdinem iræ fuæ non quæret. * Non eft Deus in confpe&tu ejus, inquinátæ funt viæ illíus in omni témpore. Auferuntur judícia tua à fácie ejus : * ómnium inimicórum fuórum dominábitur. Dixit enim in corde fuo: Non movébor à generatióne in generatiónem fine malo. Cujus maledictióne os plenum eft, & amaritúdine, & dolo:* fub lingua ejus labor & dolor. Sedet in insidiis cum divítibus in occultis, * interficiat innocentem. Oculi ejus in pauperem refpiciunt: infidiátur in abfcóndito quafi leo in Spelunca fua. ut Infidiátur ut rápiat pau In láqueo fuo humiliábit eum, inclinábit fe, & cadet, cùm dominátus fúerit páuperum. Dixit enim in corde fuo: Oblitus eft Deus, * avertit fáciem fuam, ne vídeat in finem. * Exurge, Dómine Deus, exaltétur manus tua : ne oblivifcáris páuperum. Propter quid irritáviť impius Deum? * dixit enim in corde fuo : Non requiret. Vides, quóniam tu labórem & dolorem consíderas ut tradas eos in manus tuas. * Tibi derelictus eft pauper: * órphano tu eris adjútor. Cóntere bráchium peccatóris & maligni: * quærétur peccátum illíus, & non inveniétur. Dóminus regnabit in æternum, & in féculum féculi: *períbitis, gentes, de terra illíus. * Defiderium pauperum exaudívit Dóminus : præparatiónem cordis eárum audivit auris tua. Judicáre pupillo & húmili, * ut non appónaɛ ultrà magnificáre fe homo fuper terram. Ant. Sperent in re, qui novérunt nomen tuum; quóniam non dereliqui perem:* ráperepáuperem, fti quærentes te dum áttrahit eum, mine. Dó |