CANON. CA N c. 5. I. ad 7. Oli attendere ad pof te dixeris: Elle miki fufficiens vita; nihil enim próderit in témpore vindicta & óbductiónis. Ne fequáris in fortitúdine tua concupifcéntiam cordis tui, & ne díxeris: Quómodo pótui? aut quis me fubjiciet propter facta mea? Deus enim vindicans vindicábit. Ne díxeris: Peccávi, & quid mihi áccidit trifte? Altiffimus enim eft pátiens rédditor. De propitiáto peccáto noli effe fine metu, neque adjícias peccátum fuper peccátum. Et ne dicas: Miferátio Dómini magna eft, multitú dinis peccatorum meórum miferébitur. Mifericórdia enim & ira ab illo citò próximant, & in peccatóres réfpicit ira R. Ne defpícias, 192. v. 8. ad iz. Non tardes convérti ad Dóminum, & ne differas de die in diem; fubitò enim véniet ira illíus, & in témpore vindictæ difpérdet te. Noli ánxius effe in divitiis injuftis; non enim próderunt tibi in die obductiónis & vindíctæ.Non véntiles te in omnem ventum, & non eas in omnem viam; fic enim omnis peccátor probatur in dúplici lingua. Efto firmus in via Dómini, & in veritáte fen sûs tui & fciéntia; & profequátur te verbum pacis & juftitiæ. R. Difciplinam, 193. Lectio iij. V. 13. ad fin. Sto manfuétus ad audién gas: & cum fapiéntia prófe ras refpónfum verum. Si eft tibi intellectus, refpónde próximo: fin autem fit manus tua fuper os tuum ne capiáris in verbo indifciplináto, & confundaris. Honor & glória in fermóne fenfáti; lingua verò imprudéntis fubverfio eft ipsius. Non appelléris fiifurro, & linguâ tuâ ne capiáris, & confundáris.Super fùrem enim eft confufio & pœnitentia, & denotátio péffima fuper bilinguem fufurratóri autem ódium, & inimicitia, & contumélia. Juftífica pusillum & magnum fimiliter. B. Vánitas, 193. Lectio j. V c. 6. 5. ad 11. Erbum dulce multíplicat amicos, & mítigat inimícos: & lingua eúcharis in bono hómine abúndat. Multi pacifici fint tibi, & confiliárius fit tibi unus de mille. Si póffides amícum in tentatióne póffide eum : & ne fácilè credas ei. Eft enim amicus fecúndùm tempus fuum, & non permanebit in die tribulatiónis. Et eft amicus qui convértitur ad inimicitiam : & eft amicus qui ódium & rixam & convitia denudábit. Eft autem amicus fócius menfæ & non permanebit in die neceffitátis. Amicus fi permánferit fixus, erit tibi quafi coæquális, & in domesticis tuis fiduciáliter aget. R. Da mihi, 191. Lectio ij. A v. 14. ad 17. Mícus fidélis, protectio fortis; qui autem invénit illum, invénit thefaurum. Amico fidéli nulla eft compa rátio auri & argenti contra bonitátem fidei illíus. Amicus fidélis, medicaméntum vitæ & immortalitátis ; & qui métuunt Dóminum, invénient illum. Qui timet Deum, æquè habébit amicitiam bonam; quóniam fecúndùm illum erit amicus illíus. R. Vidi, 191. Lectio iij. c. 7. 4. ad 11. Noli quærere à domino ducátum, neque à rege cáthedram honóris. Non te juftifices ante Deum, quóniam ágnitor cordis ipfe eft: & penes regem noli velle vidéri fapiens. Noli quærere fieri judex, nifi váleas virtúte irrúmpere iniquitátes: ne fortè extiméfcas fáciem poténtis, & ponas fcándalum in æquitáte tua. Non pecces in multitúdinem civitatis nec te immittas in pópulum, neque álliges duplícia peccáta; nec enim in uno eris immúnis. Noli effe pufillánimis in ánimo tuo. Exoráre, & fácere eleemofynam ne defpícias. Ne dicas: In multitúdine múnerum meó. rum refpiciet Deus: & offerénte me Deo altíffimo, múnera mea fufcipiet. R. Si efurierit, 192. CANON. Ex Concílio Mediolanenfi quarto. An. 1576. part. 3. tit. 2. Mnis Sacerdos Clericúfve fciat id in officio fuo pó rátio, & non est digna ponde- fitum effe, ut cùm vel in `of lum. Pécora tibi funt? atténde illis; & fi funt utília, perfevérent apud te. Filii tibi funt? érudi illos, & curva illos à pueritia illórum. Filiæ tibi ficiis divinis obeundis, vel in que ínopem derelínquas ilfrequentándis Eccléfiis, quod debet, tempus confumpferit; fi quid fibi réliquum eft, id omne non in rerum feculárium collóquiis, profanífque actiónibus; fed in divinárum funt? ferva corpus illárum, litterárum ftúdiis & in cœ- & non ofténdas hilarem fáleftium rerum contemplatió- ciem tuam ad illas. Trade fínibus, & fanctis piífque offi- liam, & grande opus féceris; ciis tradúcat. & hómini fenfáto da illam. Múlier fi eft tibi fecúndùm ánimam tuam, non projícias illam : & odibili non credas te. In toto corde tuo honóra patrem tuum, & gémitus matris tuæ ne oblivifcaris: Meménto quóniam nifi per illos natus non fuiffes: & retribue illis quómodo & illi tibi. Lectio iij. SABBATO. Lectio j. N 2 c. 7. 12. ad 18. On irrideas hóminem in amaritúdine ánimæ eft enim qui humíliat & exáltat, circunfpé&tor Deus. Noli aráre mendácium advérsùs fratrem tuum ; neque in amicum fimiliter fáV. 31. ad fin. cias. Noli velle mentiri omne N tota ánima tua time Dómendácium; affiduitas enim minum; & facerdótes illíus illíus non eft bona. Noli ver- fanctífica. In omni virtúte tua bófus effe in multitúdine pref- dilige eum qui te fecit; & mibyterórum ; & non íteres ver- niftros ejus ne derelínquas. bum in oratióne tua. Non óde- Honóra Deum ex tota ánima ris laboriófa opera, & ruftica- tua; & honorífica facerdotes, tiónem creátam ab Altiffimo. & propúrga te cum bráchiis. Non te réputes in multitúdine Da illis partem, ficut mandáindifciplinatórum. Meménto iræ, quóniam non tardábit. Si fiat de Sabbato, RRR. Jumentur ex II. Nocturno Dominica XV. 192. Lectio ij. v. 22. ad 30. tum eft tibi, primitiárum & purgatiónis; & de negligéntia tua purga te cum paucis. Datum brachiórum tuórum, & facrificium fanctificatiónis ófferes Dómino & initia Non lædas fervum in ve- fan&tórum. Et pauperi porriritáte operántem, neque ge manum tuam, ut perficiá mercenárium dantem ánimam tur propitiátio & benedictio fuam. Servus fenfátus fit tibi tua. Grátia dati in confpéctu diléctus quafi ánima tua: non defraudes illum libertáte, ne omnis vivéntis: & mortuo non prohíbeas grátiam. Non defis plorántibus in confolatióne; & cum lugéntibus ám bula. Non te pigeat vifitáre infirmum; ex his enim in dilectióne firmáberis. In ómnibus opéribus tuis memoráre noviffima tua, & in ætérnum non peccábis. CANO N. Ex Concílio Mediolanenfi quarto. An. 1576. part. 3. tit. 2. E Clérici apud fe libros hábeant, aut legant, quorum lectióne bene agendi ftúdium, morum difciplína, & timor caritáfque Dei languéfcere poffit: quales libri funt, qui res vel inánes, vel jocófas, vel fcúrriles, ridiculáfve, vel impúras cóntinent. Ad Magnificat, Ant. 5. F. Sápiens non odit mandáta & juftitias, & non illidétur quafi in procélla navis. Eccli. 33. 2. Oratio, Da, quæfumus, Dómine, infrà in Laudibus. DOMINICA XIX. poft Pentecoften. Lectio j. C IN I. NOCTURNO. De libro Ecclefiaftici. c. 8. 19. ad fin. Um iracundo non fácies rixam, & cum audáce non eas in defértum; quóniam quafi nihil eft ante illum fánguis; & ubi non eft adjutórium, elídet te. Cum fátuis consilium non hábeas; non enim póterunt diligere quæ eis placent. Coram extráneo ne fácias consilium; nefcis enim quid páriet. Non omni hómini cor tuum maniféltes; ne fortè inferat tibi grátiam falfam, & convitiétur tibi. R. Da mihi, 191. Lectio ij. c. 10. 1. ad 6. Udex fapiens judicábit pópulum fuum, & principátus fenfáti ftábilis erit. Secúndùm júdicem pópuli, fic & miniftri ejus : & qualis rector eft civitátis, tales & inhabitántes in ea. Rex insípiens perdet pópulum fuum, & civitátes inhabitabúntur per fenfum poténtium. In manu Dei potéftas terræ ; & útilem retórem suscitábit in tempus fuper illam. In manu Dei profpéritas hóminis, & fuper fáciem fcribæ impónet honórem fuum. Omnis injúriæ próximi ne memineris, & nihil agas in opéribus injúriæ, . Vidi, 191. Lectio iij. v. 7. ad 17. & hominibus, fuperbia Díbilis coram Deo eft, & execrábilis omnis iniquitas géntium. Regnum à gente in gentem tranfertur propter injuftitias, & injúrias, & contumélias, & diverfos dolos. Aváro autem nihil eft fcelé ftius. Quid fupérbit terra & cinis? Nihil eft iniquius quàm amáre pecuniam : hic enim & ánimam fuam venálem habet; quóniam in vita fua projécit íntima fua. Omnis potentátûs brevis yita. Languor prolixior & virtútem am médicum. Brevem lan- ábftinens gravat guórem præcídit médicus: fic pléxans. & rex hódie est, & cras moriétur. Cùm enim moriétur R. Ne defpícias, 192. Ave díxeris: Erit tempus horno, hereditábit ferpentes, Cum ad meliorem frugem fupérbiæ hóminis, apoftatáre reverténdum erit : hæc enim à Deo ; quóniam initium om- verba Deum majórem in monis peccáti eft fupérbia: qui dum ad iracundiam cóncitant. tenúerit illam, adimplébitur Quid tandem eft, quòd cùm maledictis, & fubvértet eum ille infiníta tibi fécula polliciin finem. Propterea exhonorávit Dóminus conventus malórum, & deftruxit eos ufque in finem. Sedes ducum fuperbórum deftruxit Deus, & fedére fecit mites pro eis. R. Si efurierit, 192. Chryfoftomi. Non tardes convérti ad Dóminum, & ne differas de die in diem:] nefcis enim quid paritúra fit fuper ventúra quippe perículum ac metus nafcitur;. ex eo autem, quòd quis moram omnem ac cuntatiónem fúgiat, perfpicua & certa falus. Proinde virtútem aratiffimè complétere. Sic enim, five juvenis hinc abfcédas, tutò abfeédes: five ad fenílem ætátem pervénias, cum ampliffimis ópibus excèdes, duplicémque lætitiam ac feftivitatem per omnem vitam habébis, nimírum & à vítio tus fit, tu contrà in præfenti hac vita quæ brevis ac fluxa eft, nullum labórem fufcipere velis; verùm ita diffolutus & ignávus fis, ut étiam hanc ipfam breviórem requíras? Annon eædem comeffatiónes quotídie? annon eædem menfæ? ... Annon éadem theátra? annon eædem pecuniæ? Quoúfque ifta, tanquam vera & folida amábis? Quoúfque inexplébili vítii cupiditáte tené beris? B. Difciplinam, 193. Lectio vj. Poft pauca: MEro te obruifti, cibis te Mingurgitati ingurgitáfti, rapuífti? Consífte jam, teque in contráriam viam refer. Deo grátias age, quòd te inter media peccáta haudquáquam abrípuit: ne álterum quoque tibi tempus ad flagitiosè vivéndum præfiniri poftules. Multi, dum álios per avaritiam circunfcriberent, hinc abrépti funt, atque ad perfpicuas certáfque poenas abfcefférunt. Ne idem tibi áccidat, time. At, inquis, multis Deus ir |