LIN,

J. RAU, nec plus habere poteris, nec perdere nifi velis. Inde communiter foli Docto res Theologi, qui funt Confiliarii anima, dicuntur Magiftri noftri, quia funt communes omnibus, & nihil conftat eorum confilium; fed eorum confilio habito fufficit dicere: Gratias. Non fic de Doctoribus Medicina & Decretorum, quia non funt noftri, fed oportet eorum confilia emere magno pretio, & implere manus eorum auro vel argento; alias non oporteret reverti fecunda vice.

Sermon cinquiéme du jour de Noël. Ante Incarnationem nullus poterat facere bonum forum cum Deo, quia quantumcumque darent, non poterant emere Paradifum. Sed poftquam factus eft puer, optimum forum pofssumus facere cum eo, & eum quafi puerum decipere. Quafi enim pro nihilo modo dat regnum Cælorum. Recipit enim monetam, qua nihil valet, imò omninò damnofa eft nobis, quin falja; imò fi capti effemus cum ea, bulliremus in caldaria inferni, ficut falfi mo

netarii.

Sermon quatorziéme de la Penitence, Lee vocavit Lupum,Vulpen

& Afinum, ad Capitulum ut confite- J. Ravrentur peccata fua, & eis juxta delicta LIN. pænitentiam injungeret. Venit Lupus ad Capitulum, & fic confeffus eft: Ego male feci, quia comedi ovem, que ad me non pertinebat, fed hoc habeo ex legitimis juribus patrum meorum, qui ita ex omni atate ufi funt, ut pater, avus, ab avus & atavus, ita ut nulla fit memoria hominum, quin Lupi femper comederint Oves. Ad quem Leo An verum eft quod ita habes præfcriptum ex omni antiquitate fic comedere Oves? Cui dicenti, quod fic, pro tanto crimine impofuit femel dicere Pater nofter.

Supervenit Vulpes, & confeffa eft fe male egiffe, qui capones & gallinas comederat non fuas, licet ex oinni avo in poffeffione fuerit fic comedendi illas. Qua fimiliter propter unum Pater nofter abfoluta eft.

Supervenit Afinus, tria confeffus in Capitulo feciffe peccata. Primùm, quia comederat fænum quod in ripis & dumis ab aliorum quadrigis feu carrucis fortuitò derelictum erat. Cui Leo: Grande peccatum eft, ô Afine! quia aliena comedisti, que tui magiftri non

J. RAU- erant. Secundò confeffus eft Afinus,

LIN.

quia ftercoraverat clauftrum Fratrum. Cui Leo: Grande peccatum eft faderare terram fanctam. Tertium peccatum vix ab eo potuit extorqueri, quod pofteà cum ejulatu & gemitu dixit quod ruderat & cantaverat cum Fratribus, & cum eis melodiam fecerat. Refpondit Leo graviffimum effe peccatum, eò quod Fratres in difcordiam miferat. Et fic graviter flagellatus eft Afinus propter peccata parva, & dimiffa Vulpes & Lupes in poffeffione majorum cum abfolutione.

Sermon troifiéme du Veuvage. Dicitur de quadam Vidua, quod venit ad curatum fuum, quærens ab eo confilium, fi deberet iterùm maritari, &allegabat quod erat fine adjutorio, &quod habebat fervum optimum & peritum in arte mariti fui. Tunc Curatus: Bene, accipite eum. E contra- · riò illa dicebat: fed periculum eft accipere illum, ne de fervo meo faciam dominum. Tunc Curatus dixit: Bene, nolite eum accipere. Ait illa: Quid faciam? Non poffum fuftinere pondus illud quod fuftinebat maritus meus nifi unum habeam. Tunc Curatus di

xit: Bene, habeatis eum. At illa: J. RAUSed fi malus effet, & vellet mea dif- LIN. perdere & ufurpare? Tunc Curatus : Non accipiatis ergo eum. Et fic femper Guratus juxta argumenta fua concedebat ei. Videns autem Curatus quod vellet illum habere, & haberet devotionem ad eum, dixit ei ut bene dif tinctè intelligeret quid Campana Ecclefia ei dicerent, & fecundum confilium Campanarum ipfa faceret. Camparis autem pulfantibus intellexit juxta voluntatem fuam, quod dicerent : Prens ton varlet, prens ton varlet. Quo accepto, fervus egregiè verberavit eam &fuit ancilla que priùs erat domina. Tunc ad curatum fuum conquefta eft de confilio, maledicendo horam qua crediderat ei. Cui ille: Non fatis audifti quid dicant Campana. Tunc Curatus pulfavit Campanas, &. tunc intellexit quod Campana dicebant: Ne le prens pas, ne le prens pas. Tunc enim vexatio dederat ei intellectum. Rabelais a copié ce trait dans les Chapitres 9. & 27. de fon Livre.

Tous les Ouvrages dont je viens de parler, ont été imprimez à An

J. RAU- vers l'an 1612. en 6. vol. in-4°. II

LIN.

y a auffi une édition de fes Sermons faite à Paris en 1642. en 2. vol. in-8°.

8. Commentarius in omnes Logicos Libros Ariftotelis. Parif. 1500.

V. Wharton, Appendix ad Hift. Litt. G. Cave, p. 126. Dupin, Bibl. des Aut. Ecclef. Lud. Bail, fapientia fons prædicans, p. 397.

MICHEL SERVET.

M. SER-M1509. à Villa-nueva en Ar

ICHEL Server naquit l'an

VET.

ragon, où fon pere étoit Notaire. La date de fa naiffance fe tire de la réponse qu'il fit le 28. Août 1553. qu'il avoit alors 44. ans. M. de Thou & plufieurs autres fe font trompez, en le faifant naître à Tarragone.

Après qu'il eut fait fes premieres études dans fa Patrie, fon pere l'envoya à Toulouse pour y étudier en Droit. Ce fut là qu'il commença à fe livrer au goût qu'il avoit pour la nouveauté, & qu'il s'entêta d'une