Imágenes de páginas
PDF
EPUB

tia & donorum, quibus homo efficitur ex injufto juftus, & ex inimico amicus. Quæ fi confideraverint, profectò intelligent, in ipfo renovationis interioris actu ineffe liberum actum, qui fit voluntaria fufceptio gratia : addit, & donorum; unde homo ex injufto fit juftus, & ex inimico amicus. Ut certum omnino fit, dum juftificamur, atque interiùs renovamur, planè confentire nos in ipfam juftitiam atque amicitiam ipsâ justificatione reparatam ac redintegratam: quod nihil aliud effe poffit, quàm fructus & actus veræ ac perfecta dilectionis, ex ipsâ juftificationis gratia confecuta cùm præfertim San&ta Synodus illam ipfam juftitiam Ibid. in caritate collocet, qua, inquit, diffunditur in cordibus eorum, atque. ipfis inharet: quod etiam clarè ac fub anathematis pœnâ repetitum & inculcatum, ejufdem feffionis cano

Ibid, can.x1

XIV.

ne xi.

:

Hanc doctrinam ex fancto ThoExpenditur mâ depromtam effe, imò ex ejus præcedens verbis pænè contextam pofteà decilii exponen- monftrabimus. Nunc ne diftrahatur.

doctrinaCon

tem dilectio

ritatis actum,

ficatione de

finat.

animus, mox relata verba Concilii tis incipiennotatu digniffima paulùm penfitan- nem, quæ in da funt. Nam refpiciunt animam fub verum firipsâ gratiæ infufione, in ipfo juftifi- mumque cacationis ac renovationis instanti in ipsâ jufticonftitutam ; actu enim fufcipit gratiam non modò peccata remittentem, fed etiam interiùs renovantem ac fanctificantem; actu, inquam Hanc fufcipit. Quid autem? an mortuo modo? imò, inquit, voluntaria fufceptione gratia; hoc eft, liberâ & actuali confenfione in illam ut actu. inhærentem. Hæc eft enim Conci-lii mens, hoc eft fidei Catholicæ ab Hæreticorum perversâ credulitate difcrimen. Nec tacet Concilium. Eft enim illa susceptio voluntaria gratiæ & donorum. Cujus autem gratiæ, quorumve donorum? horum certè quibus homo fit ex injufto juftus, & ex inimico amicus. Hæc eft ergo illa actualis & voluntaria confenfio in amicitiam Dei, hoc eft profectò in ipfam inter nos & Deum mutuam. caritatem. Nihil enim eft aliud ifta. amicitia, ex confenfu Theologorum, quàm mutua caritas. Fit ergo con

fenfio in ipfam inter nos & Deum mutuam caritatem. An fine ullo caritatis actu? Quis hoc vel cogitare poffit? Addit verò Synodus, effe confenfionem in gratiam, ex quâ homo fit de injufto juftus. Quomodo Sup. cap. 13. autem juftus? Nempè ut ex Synodo Jub. fin. diximus, diffusa intus caritate per Spiritum Sanctum, atque animis inherente. Confenfio autem libera & actualis in illam habitualem inhærentemque caritatem, eft ipfe elicitus caritatis actus. Quare juftificatio non fine habituali & actuali fimul caritate tranfigitur.

An igitur neceffe eft, ut omnes juftificati inhærentem & habitualem caritatem diftinctè cogitent; cùm tot fint veri pœnitentes, qui ne has quidem voces intelligant ? Rectè, fi de vocibus, non autem de ipfis rebus ageretur. Non enim fi tam multi funt, qui nefciant propè inhærere quid fit; ideò ignorare oportet pœnitentes, fieri aliquid in eis operatione divinâ per Spiritum San&tum, quo immutetur animusintùs, fiatque verè fanctus ac juftus, non

imputatâ

imputatâ ab extrinfeco Chrifti juftitiâ, ut Hæretici fomniant, fed verò communicatâ & infusâ, imò etiam ftabili ac permanente, unde habitualis dicitur. Non ergo voces illæ theologice, fed ipfa fumma rerum cogitanda eft pœnitentibus, ut fcia- 1.Cor. 11.12. mus que à Deo donata funt nobis: ne cœcam, infructuofam, totque acceptorum in ipsâ juftificatione donorum ac beneficiorum immemotem agamus pœnitentiam.

Verùm ulteriùs procedendum eft: neque enim ftatim, ac nullâ congruâ difpofitione præviâ, fit transitus ad ipfam caritatem habendam & exercendam; imò verò neceffe eft, ipfum habitum aliquid antecedat per modum difponentis atque tranfeuntis; quæ eft ipfa difpofitio à Synodo agnita dilectionis illius incipientis fuprà memoratæ fic fanè, ut illud difponens, atque incipiens, in verum, fixum, perfetumque actum definat connaturali progreffu, fiatque fimul in nobis, & exerceatur caritas, quam ultrò & liberè juftificati ac renovati fufcipimus.

C

X V.

Hæc fanè vera funt, & ex ConLibera ele- cilii clarâ definitione certa. Verùm

&tio & con

tiam atque

hærentem, à

portet?

[ocr errors]

Seff. vi.cap.

VI.

fenfio in fu- profectò nobis hîc id vel maximè turan jufti- cogitandum eft, non quod justifi caritatem in- cationem comitetur aut confequaSynodo feff. tur, fed quod antecedat ac præpa v.cap. v. & ret; hoc eft ipfe confenfus liber ac VI. conftitu- voluntarius in futuram juftitiam & ta, quid im caritatem in cordibus diffundendam eifque inhæfuram, Quàm autem fit libera illa confenfio, jam quidem ex cap. vi. feffionis vi. retulimus, dicenteConcilio:Difponi ad juftitiam, dum liberè moventur in Deum. Verùm Ibid. cap. v. id ex capitis v. antecedentis adhuc clariore & expreffiore doctrinâ repetendum. Verba autem fanctæ Synodi hæc funt: nempè, inquit, ipfius juftificationis exordium in adultis à Dei per Chriftum Jefum præveniente gratiâ fumendum effe, hoc eft, ab ejus vocatione, quâ nullis eorum exiftentibus meritis, vocantur: ut qui per peccata à Deo averfi erant, per ejus excitantem & adjuvantem gratiam ad convertendum fe ad fuam juftificationem, eidem gratia liberè affentiendo & cooperando, difponantur: ita ut, tangente Deo cor

« AnteriorContinuar »