mifti me, Dómine Deus veritátis. Pfal. 30. 6. In Simplicibus & Feriis dicuntur Preces fequentes, & flexis genibus dicuntur, cum in Laudibus dicta fuerunt Preces feriales. PRECES. Kyrie eléïfon, Chrifte eléïfon, Kyrie eléïfon. Pater nofter, fecretò ufque ad y. Et ne nos indúcas in tentatiónem. R. Sed libera nos à malo. Credo in Deum, fecretò ufque ad y. Carnis refurrectiónem. R. Vitam ætérnam. Amen. per virgini, beáto Michaeli Benedictus es, Dómi- Mfereátur til omnipo y. *. Benedíctum nomen glóriæ tuæ fanctum; R. Et laudábile, & fuperexaltátum in ómnibus féculis. Dan. 3. 52. ý. Benedictus es in firma R. tens Deus, & dimiffis peccátis tuis, perdúcat te ad vitam æternam. Hebdomadarius dicit, Amen. Deinde Chorus repetit Confeffionem ; & ubi dictum eft vobis fratres, & vos fratres; dicit, tibi pater, & te pater. Facta Confeffione à Choro, Hebdomadarius dicit, Ifereátur veftri omnípo ménto cocli; . Et laudabilis, Mens Deus, & dimiffis & gloriófus in fécula. Dan. 3. 56. ý. Benedícat nos Deus, Deus nofter, R. Benedicat nos Deus. Pfal. 66. 7. 8. Deinde Hebdomadarius facit Confeffionem, mediocri voce dicens, Co Onfiteor Deo omnipo- peccátis veftris perdúcat Qui folus recitat, femel dicit Confiteor, ut fuprà, omiffis vocibus que clauduntur parenthefi;& femel, Mifereátur noftri omnipotens Deus, &c. EU Indulgentiam abfolutió nem, & remiffiónem peccatórum noftrórum tribuat nobis omnipotens & miféricors Dóminus. R. Amen. V. Dignáre, Dómine nocte iftâ, . Sine peccáto. nos cuftodire. y. Miferére noftri, Dómine; R. Miferére noftri. Pfal. 122. 3. v. Fiat mifericórdia tua, Dómine, fuper nos: R. Quemádmodum fperávimus in te. PS. 32. 22. v. Dómine, exáudi oratiónem meam : R. Et clamor meus ad te véniat. P. 101. 2. V . Dóminus vobifcum. . Et cum fpíritu tuo. Orémus. Oratio. I'fita, quæfumus, Dó. mine, habitatiónem noftram, & omnes insidias inimíci ab ea longè repélle; A'ngeli tui fancti hábitent in ea, qui nos in pace cuftódiant, & benedictio tua fit fuper nos femper. Per Dóminum noftrum, &c. B. Amen. ý. Dóminus vobifcum. . Benedicat & custódiat nos omnipotens & miféricors Dóminus Pater, & Filius,& Spíritus fanctus. R. Amen. FERIA TERTIA AD OFFICIUM NOCTURNUM. Pater. Ave. Credo. Dómine lábia mea apéries,. ut fuprà, pag. 1. Deus in adjutórium meum inténde, &c. Per Annum, Invitatorium. Præoccupémus fáciem Dómini in confeffióne, &* in pfalmis jubilémus ei. Pf. 94.2. Pfalmus, Venite, &c. ut fuprà pag. 2. Per Annum. Hymnus. ANDOR Patérní lúminis Lux ipfe lucis, & dies, Noctem canéndo rúmpimus: Afsifte poftulantibus. AUFER tenébras méntium, Fuga catérvas dæmonum : Expélle fomnoléntiam, Ne pigritantes óbruat. Sic, Chrifte,nobis ómnibus Indúlgeas credéntibus, Ut profit exorántibus, Quod præcinéntes pfallimus. Qui nos creávit laus Patri, Laus qui redémit Fílio, Qui charitáte nos foves Sit par tibi laus, Spíritus. Amen. IN I NOCTURNO. Per Annum, Dómine. D Ant. 3. C. Pfalmus 8. O'mine Dóminus nof ter, quàm adnirábile eft nomen tuum in univérfa terra! terræ. Et erunt ut compliceant ficeret omnes elóquia oris mei; * & medi* & meditátio cordis mei in confpéc tu tuo femper. Dómine adjutor meus, & re lémptor meus. * Antiph. Dómine adjútor meus, & redéptor meus, 2. 15. IN II. NOCTURNO. Per Annum Tu es Deus. N Ant. 2. d. Pfalmus 75, manfuétos Quóniam cogitátio hóminis conlitébitur tibi ; * & reliquiæ cogitatiónis diem feftum agent tibi. Vovéte, & réddite Dómi, no Deo veftro,* omnes qui in circuitu ejus affértis mús nera. Terrfbili & ei qui aufert fpiritum principum, * terri bili apud reges terræ. Pfalmus 76. in Ifraël magnum Vo nomen ejus. Et factus eft in pace locus & habitátio ejus in ejus, Sion. * Ibi confrégit potentias árcuum, fcutum, gládium, & bellum, Tiluminans tu mirabiliter à móntibus ætérnis: * turbâti funt omnes infipiéntes corde, Dormiéruntfomnum fuum,* & nihil invenérunt omncs viri divitiarum in mánibus Luis. Ab increpatióne tua, Deus Jacob, dormitavérunt qui afcendérunt equos. Tu terribilis es, & quis resiftet tibi ex tunc ira tua. De cœlo auditum fecifti judicium; terra trémuit & quievit. * Cum exurgeret in judicium Deus * ut falvos * Occ'meâ ad Dóminum clamávi; voce meâ ad Deum, & intendit mihi. In die tribulatiónis mea Deum exquisivi, mánibus meis nocte contra eum,* & non fum deceptus. Rénuit confolári ánima mea, memor fai Dei, & delectatus fum, & exercitátus fum, & defécit fpiritus meus. Anticipavérunt vigilias óculi mei; turbátus fum, & non fum locútus. Cogitavi dies antiquos, & annos ætérnos in mente há bui. Et meditátus fum nocte cum corde meo, * & exercitábar, & fcopébam fpiritum meum. Nunquid in ætérnum projiciet Deus?aut non appónet ut complacitior fit adhuc? Aut in finem mifericór- tuæ in aquis multis ; * & diam fuam abfcindet * à veftigia tua non cognofcéngeneratióne in generatiónem ? Aut oblivifcétur miferéri Deus aut continébit in ira fua mifericórdias fuas? Et dixi, Nunc cœpi: hæc mutátio déxteræ Excélfi. Memor fui óperum Dómini, quia memor ero ab initio mirabilium tuórum. Et meditábor in ómnibus opéribus tuis, * & in adinventiónibus tuis exercébor. Divifio Pfalmi 76. Eus, in fancto via tua: quis Deus magnus ficut Deus nofter? * tu es Deus, qui facis mirabilia. Notam fecifti in pópulis virtútem tuam: * redemifti in bráchio tuo pópulum tuum, filios Jacob, & Jofeph. Vidérunt te aquæ, Deus, vidérunt te aquæ, & timuérunt * & turbátæ funt abyfli. Multitúdo fonitus aquárum ; * vocem dedérunt nubes. Etenim fagittæ tuæ trán feunt; * vox tonitrui tai in rota Illuxérunt corrufcatiónes tuæ orbi terræ ; * commóta eft & contrémuit terra. In mari via tua, & femite tur. Deduxifti ficut oves pópu lum tuum, * in manu Móyfi & A'aron. Ant. Tu es Deus qui facis mirabilia. v. 15. IN III. NOCTURNO. Per Annum Ant. 3. a Quis intélliget. C Pfalmus 106. Onfitémini Dómino quóniam bonus, ⋆ quóniam in féculum mifericórdia ejus. Dicant qui redémpti funt à Dómino, * quos redémit de manu inimíci: Et de regiónibus congregávit eos;* à Solis Ort, & Occáfu, ab Aquilóne & Mari. Erravérunt in folitúdine in inaquófo, * viam civitátis habitáculi non invenérunt. Efuriéntes, & fitiéntes,* ánima eórum in ipfis defecit. Et clamavérunt ad Dóminum cùm tribularéntur ; * & de neceffitátibus eórum crí puit eos. Et deduxit eos in viam rectam, ut irent in civitátem habitatiónis. Confiteántur Dómino mifericórdie ejus, * & mirabflia ejus filiis hóminum. Quia fatiávit ánimam inánem,& ánimam efurien tem fatiávit bonis. |